ลองรัก

ขอโทษ

กิตtalk

ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปที่คอนโดและมีดาวเหนือนั่งมาด้วย ซึ่งตั้งแต่ออกมาจากห้างเธอไม่ได้พูดกับผมสักคำหรือว่าโกรธผมอีกแล้วเพราะผมก็ดันไปเสียงดังใส่เธออีกก็มันโมโหนิครับไปไหนไม่ชอบบอกเลย

"กินข้าวมายัง หรือจะออกไปกินข้างนอก" ทันทีที่ผมจอดรถก็รีบถามเธอออกไปทันที

"ไม่อะ" เธอพูดจบก็เดินลงจากรถไปทันที โกรธแน่นอนเลยครับไม่น่าเลยผม

ผมรีบเดินลงจากรถแล้วตามเธอไปทันที

"เป็นอะไรกันคะคุณกิต" พอผมเดินเข้ามาในห้องก็ได้ยินแค่เสียงปิดประตูห้องเธอ และป้านิดที่ทำหน้าสงสัย

"ไม่มีอะไรครับ"

"ถ้าไม่มีอะไรป้ากลับแล้วนะคะ"

"ครับ"

ผมยืนมองอยู่หน้าห้องเธอสักพักก็เดินมาเข้าห้องตัวเอง ผมได้แต่นั่งคิดๆไปคิดมาเธอก็ไม่ได้ผิดจริงๆ แค่ไปดูหนังกับเพื่อนเฉยๆเพราะใครๆเขาก็ทำกันแต่เรื่องผิดก็มีนะครับผิดที่ไปแล้วไม่บอกผมไง ถึงบอกก็เถอะแต่ผมก็ยังไม่ได้อนุญาต

ผมอาบน้ำแล้วออกมานั่งรอเธอออกมากินข้าวจนตอนนี้ สองทุ่มจะสามทุ่มละยังไม่ออกมากินอีกจากปกติจะออกมาตอนสองทุ่ม

~ก็อก ก็อก ก็อก~

"ดาวเหนือโกรธหรอ ออกมากินข้าวเร็ว" ผมนั่งคิดอยู่นานก็เลยเดินไปเคาะประตูห้องเธอสะเลย

"มีอะไรพูดมาเลย"

"แล้วทำไมไม่ออกมาคุยกันละ"

"......" ไม่มีเสียงตอบกลับจากเธอเลยครับ ผมว่าถ้าคุยกันแบบนี้วันนี้ก็ไม่รู้เรื่องหรอก

"ดาวเหนือ"

"ขอโทษแล้วกันที่น้องติดเพื่อนมากเกินไป ทีหลังเรียนเสร็จก็จะกลับห้องเลย"

"ดาวเหนือ" ผมเรียนเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ซึ่งไม่รู้เลยว่าเธอโกรธขนาดนี้

"แล้วน้องก็ไม่ได้โดนเรียนไปด้วย ถึงโดดก็ไม่ทำให้พี่เดือดร้อนหรอก" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ผมว่าเธอต้องร้องไห้แน่ๆเลยผมพยายามเปิดประตูเข้าไปแต่ก็เข้าไปไม่ได้เลยรีบวิ่งไปเข้าข้างหลัง พอเปิดเข้าไปในห้องเธอก็เห็นว่าเธอกำลังยืนเช็ดน้ำตาอยู่

"แล้วไปทำไมไม่บอกก่อนละ" ผมเดินเข้าไปหาเธอที่ยืนหันหลังให้

"พี่กิต" พอเธอหันหน้ามาผมก็ดึงเธอเข้ามากอดทั้งน้ำตา

"ขอโทษไม่คิดว่าจะโกรธขนาดนี้" ผมกอดเธอแล้วลูบหัวเบาๆ

"ไม่ได้โกรธ แค่ไม่ชอบให้เสียงดังใส่" ทั้งๆที่ผมเคยบอกว่าจะไม่เสียงดังใส่แต่ครั้งนี้ก็ทำอีก เห้อ

"ขอโทษนะ เลิกร้องได้แล้ว" ผมจับเธอผละออกแล้วเช็ดน้ำตาให้

"แล้วพี่จะดุอีกไหม"

"ถ้าดื้อก็ดุ"

"......." เธอมองหน้าด้วยสายตาที่โกรธ และสะอึกสะอื้น

"ไม่ร้องๆ "

"เลอะหมดเลย" เธอเช็ดน้ำตาที่เลอะเสื้อผม

"ชั่งมันดิ"

"ห้ามเสียงดังใส่น้องแบบนี้อีกนะ น้องไม่ชอบ"

"ครับ ไปข้างนอกกัน"

ผมเช็ดน้ำตาให้เธออีกรอบแล้วพาเดินมานั่งที่โซฟา ก่อนจะดึงเธอมาซบที่อกอีกครั้ง

"แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกอด" เธอตีหน้าอกผมเบาๆแล้วมองหน้า ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่เลิกร้อง

"ก็เลิกร้องก่อนดิแล้วจะปล่อย" ผมมองเธอที่ร้องไห้อยู่ในอกด้วยหน้าตาที่เอ็นดู

"ก็มันหยุดไม่ได้ แล้วถ้าพี่ไม่ปล่อยมันก็เลอะเสื้ออีก"

"กลัวเลอะก็เลิกร้อง" ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาเธออีกรอบ และเธอก็กำลังพยายามจะหยุดร้องอยู่

"........"

"หิวไหมคะ" เธอไม่ตอบแต่พยักหน้าให้ผม "ไปกินข้าวกัน"

ผมลุกขึ้นจุงมือเธอมาที่โต๊ะกินข้าวที่ป้านิดเตรียมไว้ให้

ดาวเหนือtalk

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วฉันก็เข้ามาอาบน้ำเตรียมตัวจะนอน ถ้านอนดึกตาบวมแน่ร้องไห้แบบนี้

"พะ พี่กิตเข้ามาทำไม" ฉันที่กำลังจะเดินไปปิดไฟก็เจอพี่กิตเดินเข้ามาจากประตูหลังห้องทัน

"จะนอนแล้วหรอ" ฉันพยักหน้าตอบในสิ่งที่เขาถาม "คือฉัน ฉัน แอร์ในห้องฉันมันเสียอะ"

"แล้วพี่จะนอนที่นี้หรอ"

"อืม " ฉันต้องไปนอนโซฟาหรอเนี่ย

"โอเค พี่นอนนี้นะเดียวน้องไปนอนโซฟา"

"ไม่ๆ ก็นอนด้วยกันมันจะเป็นไร"

"........." ไม่เป็นไรหรอกแต่เมื่อก่อนไม่เห็นอยากให้นอนด้วยเลย

"มานอน" เขาเดินขึ้นเตียงทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้บอกจะให้นอนเลย

"แต่น้อง"

"ไม่เป็นไรถ้าไม่อยากให้นอนก็ไม่เป็นไร"

"ก็ได้ๆ "

"มาดิ" เขาพูดแล้วตบที่นอนข้างให้ฉันเข้าไปนอนข้างๆ

ฉันเดินไปปิดไฟแล้วมานอนข้างๆเขา ตามที่บอก

"ขอโทษนะที่เสียงดังใส่ทั้งๆที่บอกว่าจะไม่ทำอีก" แล้วอยู่ๆเขาก็ขึ้นมา

"อืม" จะโกรธก็โกรธไม่ลงไม่รู้ทำไม ฉันก็ผิดด้วยแหละที่ไม่รอให้พี่เขาตอบก่อน

"ไม่โกรธแล้วใช่ไหม" เขาพูดแล้วยื่นมือมาลูบแก้มฉันเบา ซึ่งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้และใจฉันมันเต้นแรงมาก

"ไม่โกรธแล้ว แต่พี่อย่าเสียงดังแบบนี้อีกนะ"

"ครับ ไม่เสียงดังแล้ว"

หลังจากที่เขาพูดจบฉันก็ค่อยๆหลับตาลงทีละนิดๆทั้งๆที่มือเขายังอยู่บนแก้มอยู่เลย

@เช้า

ฉันรู้สึกว่าตอนนี้อึดอัดมาก เหมือนมีใครมาทับยังไงไม่รู้ จนฉันค่อยๆลืมตามาก็เห็นว่าตัวเองอยู่ในอกพี่กิตแล้วพี่เขาก็กอดฉันไม่ทั้งตัว กอดเหมือนกลัวหาย

"พี่กิต" ฉันค่อยๆเขย่าตัวพี่เขาเบ่าๆเพราะถ้านอนต่อสายแน่แล้วก็ได้ยินเสียงป้านิดกำลังทำกับข้าว

"อืออออ" เขาค่อยๆเขย่าตัวเบาๆ แต่กลับกอดฉันแน่นกว่าเดิม

"พี่กิตสายแล้ว" พอฉันพูดจบเขาก็ลืมตาขึ้นมาทันที

"........" ฉันกับสบตานานนับนาที ฉันก็นึกว่าเขาจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูดยิ้มอย่างเดียว

"พี่กิตน้องหายใจไม่ออก" และสุดท้ายเขาก็ปล่อยฉันออกจากอ้อมกอดแล้วเราทั้งสองก็พิงหัวเตียง

"มองอะไร"

"มองพี่นั่นแหละ ออกไปได้แล้วแต่ออกไปข้างหลังนะเดียวป้านิดเห็น" ฉันพูดกับเขาด้วยเสียงที่เงียบที่สุด

ตอนนี้พี่กินเดินลงจากเตียงและกำลังเปิดประตูห้องออกไปแต่เป็นข้างหน้านะ อีตาบ้านี้ฉันบอกว่าให้ออกข้างหลังไง

"มอร์นิ่งครับป้านิด" ทำไมไม่เดินออกไปเฉยๆเนี่ยยังมีหน้าไปทักทายป้านิดอีกร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยพูด

"อ้าว คุณกิตคะทำไมออกมาจากห้องคุณดาวเหนือละ" ป้านิดก็ออกคนปล่อยพี่เขาเดินไปเฉยๆไม่ได้รึไงละ

"ก็ผมนอนห้องน้อง ขอตัวนะครับ"

แงงแล้วฉันจะสู้หน้าป้านิดยังไงละเนี่ย ฉันอยากจะตีพี่กินจริงๆเลยฝากไว้ก่อนเถอะ

กิตtalk

และตอนนี้ผมก็กำลังนั่งกินข้าวกับดาวเหนืออยู่ ตอนนี้เธอกินข้าวไปด้วยจ้องหน้าผมไปด้วย

"กินเยอะๆนะคะคุณดาวเหนือ" ป้านิดเดินเอาอาหารมาให้เธอ แต่เธอก็ไม่กล้าสบตาเลย

"มองอะไร" ผมถามเธอที่มองหน้าผมอย่างเดียวเลย

"ก็มองพี่ไง น้องบอกว่าให้ออกข้างหลังออกข้างหน้าแบบนี้ป้านิดก็รู้หมดดิ"

"แล้วนอนห้องเดียวกันมันจะเป็นอะไรละ ดีแล้วที่ทำแบบนี้ป้านิดจะได้ไปบอกม๊าด้วยไง"

"อยากตีพี่จริงๆเลย" เธอพูดอย่างโมโหแล้วหันหน้ามากินข้าวต่อ หึไม่รู้จะกลัวอะไรคู่หมั้นกันนอนด้วยกันจะเป็นอะไรเด็กน้อยเอ๊ย