หลังจากนั้นเราสองคนก็ออกมาจากห้องกัน หมอนั่นต้องรีบกลับบ้านส่วนฉันก็ต้องออกไปเอาเสื้อผ้ามาขายเพิ่มแล้วฉันก็กำลังอ้อนให้หมอนั่นไปส่งอยู่
" ขากลับฉันกลับเองก็ได้แต่ขาไปนายไปส่งฉันหน่อยนะ ใจคอนายจะปล่อยให้คนสวยแบบฉันต้องนั่งแท็กซี่ไปจริงๆน่ะหรอ มันอันตรายจะตายไป "
ฉันแกล้งทำหน้าหงอยขณะที่เดินลงมาถึงลานจอดรถพอดี
" นั่งแท็กซี่กลางวันไม่น่ากลัวเท่าเข้าม่านรูดคนเดียวตอนกลางดึกหรอกครับ "
หมอนั่นหันกลับมาคุยกับฉันด้วยท่าทียียวน
" แต่ฉันกลัวแท็กซี่มากกว่าม่านรูดนิ "
ฉันเถียงต่ออย่างไม่อายปาก
แค่อยากให้ไปส่งทำไมฉันต้องอธิบายอะไรมากมาย หมอนั่นถอนหายใจออกมาก่อนจะเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ เย้!!
" ขอโทษทีนะรถมันติดน่ะ "
ฉันหันไปทางเสียงเข้มที่ดังมาแต่ไกลก็เห็นพี่อรรถกำลังเดินเข้ามาหาฉัน
" พี่อรรถมาได้ไงคะ "
ฉันเอ่ยถามอย่างเสียอารมณ์
" ก็คุณป้าฝากให้พี่เป็นคนไปส่งโซน่ะ พี่ไลน์บอกแล้วนะว่าจะมาไม
