" นายไปคนเดียวหรอ”
“ครับ คนเดียว มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เปล่าไม่มีอะไรหรอกนายรีบๆ ออกรถเถอะฉันหิวแล้ว”
ฉันเลือกที่จะไม่พุดอะไรไปมากกว่านี้เพราะฉันสิ่งที่ยินมามันอาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดก็ได้
ใช่ ฉันอาจจะแค่คิดมากไปเอง เด็กพวกนั้นจะมารู้จักเจ้าป่าดีกว่าฉันได้ยังไง
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้วฉันสองคนก็เดินดูของกันต่อ
“ผมขอไปรับโทรศัพท์หน่อยนะครับพี่โซเดินเลือกของรอผมไปก่อนเลยเดี๋ยวผมมาจ่ายเงินให้ครับ”
หมอนั่นเดินออกไปรับโทรศัพท์ด้วยท่าทีที่แปลกไปจริงๆ ปกติเวลามีคนโทรมาก็เห็นคุยต่อหน้าฉันได้แต่วันนี้ทำไมถึง
ไม่!! ฉันต้องหนักแน่นเข้าไว้สิ เห้ออ! แต่พอได้ยินเรื่องที่กระทบจิตใจทำไมอะไรๆ ก็ชวนให้น่าคิดไปหมดเลยนะ
ฉันตัดสินใจละลายพฤติกรรมว้าวุ่นในใจตอนนี้ด้วยการช็อปข้าวของที่อยากได้ กระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า จัดมา!!
“คุยเสร็จแล้วหรอ”
ฉันเดินเลือกของได้ไม่เท่าไหร่ หมอนั่นก็กลับมา
“ครับ
