" เป็นอะไรหรือเปล่าโซ "
บอสเรียกสติฉันที่เตลิดหนีไปจนไกลกลับมาด้วยการที่ใช้วงแขนขึ้นมาโอบไหล่บางฉันเอาไว้ด้วยท่าทีสนิทสนม
" ป่ะ...เปล่าหรอก เราไม่ได้เป็นอะไร "
ฉันรับแก้วเหล้าจากหมอนั่นมาด้วยอาการมือสั่นเล็กน้อย หมอนั่นไม่ได้พูดหรือแสดงออกว่ารู้จักกับฉัน ดวงตาเฉยชาคู่นั้นมองฉันก็แค่ตอนที่ส่งแก้วมาให้เท่านั้นก่อนจะเดินผ่านหลังฉันออกไป แต่ทว่า....จังหวะนี้แหละ ฉันกลับรู้สึกเสียวสันหลังวาบอย่างบอกไม่ถูก
" อิโซ!ทำไมน้องมันมาโผล่ที่นี่ได้วะ "
ยัยปลาที่นั่งอยู่อีกโต๊ะนึงลุกมากระซิบกระซาบกับฉัน
" กุก็ไม่รู้ เรื่องนี้เอาไว้ก่อนเถอะ มึง...กุไม่ได้บอกน้องมันว่าตรีมงานเป็นชุดว่ายน้ำน่ะทำไงดี กุดันไปโกหกว่าใส่ชุดงานวันเกิดมาอ่าาา "
ฉันกระซิบกระซาบกลับด้วยใบหน้าที่อยากจะร้องไห้
" ไม่เป็นไรมั้งมึงก็ค่อยหาจังหวะอธิบายก็ได้นิ น้องมันเป็นคนมีเหตุผลไม่ใช่หรอ "
" เออใช่ๆ น้องป่าของกุเป็นคนมีเหตุมีผล
