" แปลว่านายยอมเป็นแฟนฉันแล้วใช่มั้ย เย้!! "
อยู่ๆ พี่โซก็แทบจะกระโดดบนตัวผมก่อนจะเปลี่ยนเป็นโผลเข้ากอดผมเอาไว้แน่นในขณะที่ยังคงนั่งอยู่บนตัวผมเหมือนเดิม ทำให้หน้าอกของพี่เขาอัดใส่ผมมาเต็มๆ จนผมเกร็งไปหมดแล้ว
ทำไมผู้หญิงคนนี้ชอบทำให้ผมตกใจอยู่เรื่อยเลย
" เดี๋ยวผมขึ้นไปส่งบนห้องนะครับ "
" จริงสิ! ฉันลืมไปเลยว่าต้องทำแผลให้นาย "
พี่โซพาร่างบอบบางของตัวเองย้ายลงจากตัวผม ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย ผมก็ต้องติดกระดุมเสื้อบ้างเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าหลุดไปตอนไหน
พอเข้ามาภายในห้อง พี่โซก็จัดการทำแผลที่ปากให้ผมทันที ทำให้ผมนึกย้อนไปถึงที่ตลาดสวนรถไฟ มันเจ็บใจมากนะครับ ความจริงผมน่าจะสั่งสอนผู้ชายที่ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายให้หนักกว่านั้น
ในตอนนั้นที่ผมกลับมาหลังจากที่ไปหาซื้อน้ำเย็นๆ ผมก็ไม่เจอพี่โซอยู่ที่ร้านเสื้อผ้าแล้ว ผมกำลังจะโทรหาแต่พี่เจ้าของร้านเดินมาบอกว่าผู้หญิงที่มากับผมถูกผู
