นารีกานต์ยังคงดำเนินชีวิตเหมือนเดิมทุกอย่าง เหมือนวันแรกที่เธอกลับมาที่ไร่อีกครั้ง แม้เวลาจะล่วงเลยเข้าสู่เดือนที่หกที่เธอดูแลทุกอย่างในไร่เพียงคนเดียว แต่หญิงสาวกลับไม่ได้รู้สึกเหนื่อยแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับรู้สึกสนุกและมีความสุขมากเสียด้วยซ้ำ
หญิงสาวนั่งเซ็นเอกสารลงในหน้าสุดท้ายของวัน จากนั้นก็ปิดแฟ้มงานที่นั่งเคลียร์มาตลอดช่วงบ่ายลง สายตาเหลือบไปมองกรอบรูปของไอริณและอัคคีที่ถ่ายร่วมกันและสิ่งยิ้มไปให้ กรอบรูปที่เธอเป็นคนหยิบขึ้นมาจากลิ้นชักและนำมาวางไว้บนโต๊ะทำงาน เพื่อใช้เป็นแรงผลักดันเป็นกำลังใจในการทำงานของแต่ละวัน
สิ่งหนึ่งที่เธอได้ข้อคิดมาจากเรื่องที่เกิดขึ้น นั่นก็คือความไม่แน่นอน ไม่มีอะไรแน่นอนและคงอยู่ตลอดไป ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา อาศัยกฎของการตั้งอยู่และดับไป
สิ่งสำคัญคือทำทุกวันให้เป็นวันสำคัญของชีวิต ทุกครั้งที่นารีกานต์ลืมตาขึ้นมาในแต่ละเช้าเธอคิดเสมอว่าโชค
