เมื่อลงมาชั้นล่างนารีกานต์กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากร้านด้วยความเร็ว เพราะได้ยินเสียงร้องเรียกของอัคคีดังตามหลังมาไม่ไกล ตอนนี้เธอไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียง ไม่อยากคุยอะไรกับคนหัวใจตายด้านคนนั้นอีกต่อไปแล้ว ยิ่งคุยก็เหมือนยิ่งถูกชายหนุ่มทำร้ายจิตใจมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายเอาเสียเลย เพราะเสียงเรียกของคนใจร้ายดังใกล้เข้ามาทุกที
“นารีกานต์หยุด! ขมิ้นฉันบอกให้หยุด เธอกล้ามากเลยนะที่เดินหนีฉันแบบนี้ อย่าให้ฉันจับได้นะขมิ้น ฉันเอาเธอตายคาเตียงแน่” ประโยคสุดท้ายที่เอ่ยออกมาทำให้นารีกานต์รีบเร่งฝีเท้าด้วยความเร็วจนแทบจะเป็นวิ่ง เธอมั่นใจว่าเขาทำอย่างที่พูดออกมาแน่หากเขาจับเธอได้
เมื่อเห็นร่างบางตรงหน้ากำลังจะวิ่งหนีไปไกล อัคคีก็ไม่รอช้ารีบวิ่งตามไปด้วยความเร็วคว้าข้อมือของหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน ดึงหญิงสาวให้หันกลับมาหากัน
“อ๊ะ! ปล่อยนะ ไม่ต้องมาจับ ปล่อยสิ คนบ้า ปล่อย” นารีกานต์พย
