อัคคียืนกอดอกมองนารีกานต์กำลังรับออเดอร์ลูกหน้าด้วยใบหน้าบึ้งตึง รอยยิ้มหวานและคำพูดหวานหูถูกส่งให้ลูกค้าผู้ชายที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดเวลาจนอัคคีนึกหมั่นไส้ เสน่ห์แรงจริงๆ มีแต่ผู้ชายมารุมจีบ
“ได้ค่ะ คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ” นารีกานต์เอ่ยบอกออกไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มตามมารยาท
“ครับ รอนานๆ ก็ได้ครับ พนักงานที่นี่น่ารักจังเลยนะครับ พูดก็เพราะยิ้มก็สวย สงสัยผมคงต้องมาเที่ยวที่นี่ปล่อยๆ ซะแล้ว” แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าชายตรงหน้ากำลังหยอดคำหวานใส่ แต่เพราะหน้าที่ของพนักงานทำให้นารีกานต์ได้แต่ยิ้มตอบกลับไป ผิดกับคนที่ยืนฟังอยู่ไม่ไกล ตอนนี้คิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากันจนแทบจะจับมาผูกเป็นโบได้อยู่แล้ว รู้สึกคันยุบยิบอยู่ในอก
“ไร่ไอริณยินดีต้อนรับลูกค้าเสมอค่ะ ถ้ายังไงดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบนารีกานต์ก็หมุนตัวเตรียมจะเดินกลับไป ทว่าลูกค้าหนุ่มหน้าหม้อกลับฉวยข้อมือของหญิงสาวเอาไว้อย่างถือวิสาสะ ทำใ
