(ไตรทศ)
นานไปแล้ว...
"ถ้าเป็นห่วงเขาขนาดนั้นก็ไปเถอะไอ้เวร"
ผมหันมองไอ้เอซทันทีหลังมันบอกแบบนั้น
"มึงว่าไงนะ กูเป็นห่วงใคร?"
"ก็มึงไง ก็มึงกำลังเป็นห่วงแพรอยู่"
"กูไม่ได้เป็นห่วง"
ไอ้เอซหัวเราะขำพร้อมกับคลอนหัวไปมาอย่างกวนอารมณ์
"ทั้งหาทนายมาช่วยเขาตอนมีปัญหา ทั้งหางาน หาเงินให้เขาทำ พอมาตอนนี้เขาไปเข้าห้องน้ำแค่แป๊บๆก็แทบจะนั่งไม่ติดแล้ว ละแบบนี้จะให้กูคิดว่าไงได้อีก?"
ผมถอนหายใจมองไอ้เอซด้วยความเอือมระอากับความคิดโง่ๆ และแปลกประหลาดของมัน คนอย่างไอ้ทศเนี่ยนะจะไปเป็นห่วงคนใจร้ายอย่างยัยนั้นลง
"อย่ามโนมากไอ้เวร กูแค่กลัวแพรลื่นล้มหรือเมาสลบไป ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาใครมันจะหาเงินมาใช้หนี้กูได้"
"เขาใช้หนี้มึงยังไงอ่ะ บอกกูให้รู้ทีเผื่อกูจะหาทางช่วยให้เธอใช้หนี้หมดได้เร็วๆ"
ไอ้เอซเลิกคิ้วเป็นเชิงถามท่ามกลางสายตานิ่งเรียบของผม มันหัวเราะในลำคออีกครั้งพลางยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่ม
"
