‘บ้าจริง!…เธอไม่น่าดื่มมากขนาดนี้’ แม้จะนึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจ หากการคะยั้นคะยอแกมบังคับของตุลย์ก็ทำให้เธอขัดขืนไม่ได้ จำต้องยกขวดเบียร์ขึ้นกระดกดื่มอย่างว่าง่าย
“เลิกกลัวฉันหรือยัง?” ถามแล้วเดินตรงไปที่ขอบสระ เข้าใจว่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จะช่วยปลุกความกล้าหาญในใจของบัวสวรรค์ขึ้นมาบ้าง เขาเดินนำไปที่ริมสระน้ำ แล้วทรุดกายกำยำลงนั่งที่ขอบสระ ท่าทางที่เอาเท้าตีน้ำเล่นช่างเหมือนเด็ก ครู่สั้นๆ ก็หันมาพยักหน้าเรียกเธอ
“มาสิ…”
เขายักคิ้วข้างเดียว หญิงสาวออกมาอาการลังเลใจ แต่ท้ายที่สุดก็ไม่เข้าใจว่าอะไรที่ดลใจให้เท้าน้อยๆ ก้าวตามไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ทรุดกายกอบบางลงนั่งที่ริมขอบสระเช่นกัน แต่ก็ห่างจากเขาราวๆ สองเมตรเห็นจะได้
“เธอยังไม่ตอบคำถามของฉันเลย…”
“คะ”
“เลิกกลัวฉันหรือยัง” ตุลย์ทวนคำถามนั้นอีกครั้ง
“ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะคะ” เธอเบ้ปาก นึกขอบคุณเบียร์สองขวดนั้น แปลกดีเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่า
