ราคามิตรภาพที่ถูกแสนถูก เพราะถ้าแพงมากไปกว่านี้ เธอคงไม่มีปัญญาซื้ออย่างแน่นอน
“บัวรออยู่แถวๆ นี้ก่อนได้ไหมคะ”
เมื่อเห็นว่ายังเช้าอยู่มาก หญิงสาวจึงหันไปขออนุญาตผู้เป็นน้าสาว ขณะสายตาจับอยู่ที่เก้าอี้ไม้สีขาว ตั้งอยู่ภายใต้ต้นกาสะลองอันร่มรื่น แสงแดดที่สาดย้อนเข้ามาจากเบื้องหลังของลำต้นสีน้ำตาลเข้ม แผ่สะท้อนไปตามลานหญ้าอาบน้ำค้าง ดอกดวงสีขาวที่ร่วงโรยดาษดื่นอยู่บนลานหญ้ามาเลเซีย แลดูคล้ายพรมสีเขียวผืนใหญ่ที่ปูรับน้ำค้างมาตลอดค่ำคืน ภาพของแสงและเงาในยามเช้าที่ทอดทอมาตกกระทบอย่างอ่อนโยน เสริมส่งกันอย่างลงตัว ก็ทำให้เก้าอี้สีขาวที่ถูกทิ้งเอาไว้เดียวดายกลางสวน กลายเป็นภาพที่งดงามจับใจได้ง่ายๆ เร่งเร้าให้บัวสวรรค์นึกอยากเดินเข้าไปเก็บดอกกาสะลองที่ร่วงอยู่กับพื้น
“แน่ใจนะว่าจะไม่เข้าไปกินกาแฟระหว่างรอคุณตุลย์” สายสมรหันมาถาม
“ค่ะ…บัวรออยู่ตรงนี้ดีกว่า”
ตอบแล้วก็ก้าวช้าๆ ก้มเก็บดอกกาสะลอ
