(“ครับดาว พี่กำลังจะส่งข้อความไปหาพอดีเลย”)
(“จะส่งข้อความอะไรมาคะ”)
(“พอดีหนูจินนี่เค้าอยากได้ดอกไม้ไปร้อยพวงมาลัยให้คุณปู่น่ะ ดาวแวะซื้อที่ตลาดตอนนี้ทันมั้ยครับ อยู่ไหนแล้ว”)
(“ทันค่ะ ดาวอยู่ใกล้ๆ กับตลาดพอดี นี่ก็ว่าจะโทรมาถามพี่จิณณ์ว่าเย็นนี้อยากจะกินปลาเผารึเปล่า ดาวจะได้ซื้อไปทำให้ค่ะ”)
(“เอาสิครับ ไม่ได้กินปลาเผานานแล้ว ขอตัวโตๆ เลยนะ”)
(“ได้ค่ะ อ้อ แล้วก็อย่าซื้อขนมให้ลูกกินเยอะเกินไปนะคะ เดี๋ยวจะไม่ยอมกินข้าวเย็น”)
(“แหม กำลังจะเข้าร้านขนมเลยนะเนี่ย”)
(“ว่าแล้วเชียว งั้นแค่นี้นะคะ ดาวขับรถก่อนวันนี้รถเยอะจังคงเพราะเป็นเย็นวันศุกร์แน่เลย”)
(“ครับ งั้นก็ค่อยๆ ขับนะ พี่เป็นห่วง”)
(“ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ”)
(“แล้วเจอกันครับ”)
จิณณ์กดวางสายก่อนจะก้มลงมองบุตรสาวตัวน้อยที่กำลังเลือกดูขนมที่ตนชื่นชอบ
“คุณแม่บอกว่าไม่ให้ซื้อขนมเยอะนะคะ เดี๋ยวหนูไม่ยอมกินข้าวเย็น” เขาส่งสารที่รับมา
