“หนู...ไม่แน่ใจค่ะ”
“ไม่แน่ใจอะไรคะ” ภูษิตาหันมามองหน้าคู่สนทนาอีกครั้ง
“ไม่รู้สิคะ หนูอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้ แต่บางครั้งหนูก็สับสนว่าเรื่องของเราตอนนี้มันเป็นเรื่องจริงหรือแค่ฝันไป ในเวลาที่หนูรักเค้าจนหมดใจ เค้าก็เดินมาบอกหนูว่าเรื่องที่ผ่านมามันปลอม แล้วก็ไล่หนูไปจากชีวิต ถึงตอนนี้จะรู้เหตุผลในสิ่งที่เค้าทำแล้ว แต่หนูก็ยังกลัวค่ะ กลัวว่าพอหนูกลับมารักอีกครั้ง มันจะวนกลับไปซ้ำรอยเดิมอีก กลัวว่าทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้ามันจะเป็นแค่ความฝันเท่านั้น”
“พี่เข้าใจนะคะว่าหนูรู้สึกยังไง และพี่ก็สนับสนุนเต็มที่ถ้าหนูจะลงโทษพี่จิณณ์ในสิ่งที่เค้าทำลงไป แต่ถ้าจำเลยได้รับโทษอย่างเหมาะสมแล้ว เค้าก็ควรที่จะได้รับโอกาสในการแก้ตัวเหมือนกัน มันไม่ใช่แค่การให้โอกาสเค้านะคะ แต่เป็นการให้โอกาสตัวหนูเองด้วย แต่สิ่งแรกที่หนูต้องทำก็คือ หนูต้องตอบตัวเองให้ได้ว่ายังรักเค้าเหมือนเดิมรึเปล่า ถ้ายังรักก็คงไม่มีอะไรเส
