“อืม...ไม่บอกดีกว่า”
“อ้าว ไหงมาทำให้อยากแล้วก็จากกันไปแบบนี้ล่ะคะ”
“อยากอะไรครับคนสวย พูดให้ดีๆ นะ รู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่ของขึ้นง่ายอยู่ด้วย” เขาถามพร้อมแววตาเจ้าเล่ห์
“คนทะลึ่ง พู่หมายถึงอยากรู้ค่ะ ไม่ได้อยากอย่างอื่นซะหน่อย”
เธอทุบที่อกเขาแรงๆ ไปหนึ่งทีโทษฐานที่พูดจาไม่เข้าหู
“เอาเป็นว่าพู่เล่าให้พี่ฟังก่อนว่าไปทำอะไรกับสองคนนั้น แล้วพี่จะบอกทีหลังว่าดาวเค้าเคยเป็นอะไร”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ พู่แค่ซื้อกาแฟกับคุกกี้ให้พี่จิณณ์ แต่ฝากน้องดาวเค้าเอาไปส่งแทน ป่านนี้คงได้เจอกันแล้วมั้งคะ”
“เราเนี่ยนะ ชอบซะจริงไปจับคู่ให้คนอื่นเค้า”
“แต่ก็ถือว่าสำเร็จไปหนึ่งคู่แล้วนะคะ อย่างน้อยตอนนี้พี่หมอกับยัยเนตรก็ได้เป็นแฟนกันแล้วด้วย”
“แต่กับนายจิณณ์น่ะ...คงไม่ง่ายแบบนั้นหรอก เพราะมันยังมีบุคคลที่สามอยู่อีกคน”
“ที่ว่าเป็นแฟนพี่จิณณ์เหรอคะ ถ้าเป็นแฟนกันจริง ทำไมเค้าไม่พามาเปิดตัวกับพวกเราเลยล่ะคะ
