“เปล่าจ้ะแม่ แต่หนูต้องรีบไปขอย้ายที่ฝึกงานก่อน เพราะจันทร์หน้าต้องไปฝึกงานแล้ว หนูกลัวจะทำเรื่องย้ายไม่ทัน”
“อ้าว แล้วทำไมจะย้ายล่ะลูก”
“เอ่อ...คือ...บริษัทเดิมที่เลือกไว้มันไกลจากบ้านเราน่ะจ้ะ ก็เลยว่าจะย้ายมาฝึกที่มันใกล้ๆ แถวนี้หน่อย งั้นหนูไปก่อนนะจ๊ะเสร็จแล้วจะรีบกลับมาช่วยเสิร์ฟข้าวจ้ะ”
บอกแค่นั้นดารภาก็รีบวิ่งไปยังวินมอเตอร์ไซค์ที่อยู่ไม่ไกลจากร้านมากนัก ก่อนจะนั่งวินเข้าไปในมหาวิทยาลัยด้วยความร้อนใจ เพราะหากเธอขอย้ายไม่ทันนั่นแปลว่าเธออาจจะต้องได้เจอกับเขาคนนั้นที่บริษัทไปอีกหลายเดือนกว่าที่เธอจะฝึกงานเสร็จ ซึ่งมันคงจะทำให้เธอตัดใจจากเขาได้ยากกว่าเดิม
หลังจากที่บุตรสาวออกไปได้ราวสิบนาที ก็มีรถกระบะคันหนึ่งแล่นมาจอดที่หน้าร้าน ก่อนจะมีรถหรูอีกคันที่ดูคุ้นตาแล่นเข้ามา และเมื่อคนในรถก้าวลงมานางดาริกาก็เห็นว่าเป็นอดีตเจ้านายของดารภานั่นเอง
“สวัสดีครับคุณป้า ดาวอยู่มั้ยครับ พอดีผม
