“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณจิณณ์ หนูกลัวเอารถคุณไปเป็นรอย ให้หนูนั่งรถไฟฟ้าไปสะดวกกว่าค่ะ อีกอย่างถ้าเพื่อนหนูเห็นหนูขับรถพวกนี้ไป หนูก็ไม่รู้จะตอบคำถามพวกเค้ายังไงดี แค่โทรศัพท์เครื่องนี้พวกเค้าก็คงสงสัยแล้วเพราะปกติหนูไม่เคยใช้ของแพงขนาดนี้ ยิ่งช่วงนี้พวกเค้ารู้ว่าพ่อกับแม่เข้าโรงพยาบาลด้วย”
จิณณ์ฟังคำอธิบายของเธอก็เหมือนจะคล้อยตาม เขาจึงไม่คิดจะทำให้เธออึดอัดใจมากไปกว่านี้
“งั้นก็ตามใจ เช้านี้ก็ถ่ายโอนข้อมูลลงมือถือเครื่องใหม่ให้เรียบร้อยล่ะ แล้วก็อย่าลืมส่งตารางเรียนมาให้ฉันด้วย ฉันไปทำงานก่อนล่ะ”
“ค่ะคุณจิณณ์ ขอบคุณสำหรับโทรศัพท์ด้วยนะคะ” เธอยกมือไหว้เขาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน เขาจึงได้เอื้อมมือไปวางบนศีรษะเล็กนั้น
“จำเอาไว้นะดาว ถ้าเธอยังเป็นเด็กดีและซื่อสัตย์กับฉันจนถึงวันสุดท้ายที่เราแยกจาก ต่อให้เราสองคนจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว ฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอต้องลำบากแน่นอน แต่ถ้าเธอกล้าทรยศความ
