ชายหนุ่มหันไปหยิบผ้าขนหนูมาคอยเช็ดตัวให้เธอเป็นระยะเพื่อให้ไข้ของเธอลดลงเร็วขึ้นอีกหน่อย กระทั่งเวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงเธอจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองเขา
“คุณจิณณ์...”
“เธอเป็นยังไงบ้าง ยังปวดหัวอยู่มั้ย”
“ก็ยังปวดอยู่ค่ะแต่ดีขึ้นมากแล้ว”
“งั้นก็ดี เหมือนไข้จะลดลงบ้างแล้วด้วยใช่มั้ย” เขาถามพลางยกมือขึ้นทาบตรงหน้าผากของเธอ
“ค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันจะลงไปทำโจ๊กให้กินนะ กินอาหารอ่อนๆ จะได้ย่อยง่าย อยากเข้าห้องน้ำมั้ย”
“ค่ะ”
“ไปเองไหวรึเปล่า”
“น่าจะไหวค่ะ”
เธอค่อยๆ หยัดตัวลุกขึ้นมานั่งโดยมีเขาคอยช่วยประคอง และเมื่อเห็นท่าทางอ่อนแรงของเธอเขาจึงไม่คิดจะปล่อยให้เธอต้องเดินเอง ร่างเล็กถูกเขาช้อนอุ้มขึ้นมาแล้วพาไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“ทำธุระเสร็จแล้วก็เรียกนะ ฉันจะยืนรออยู่ข้างนอกนี่”
“ขอบคุณค่ะ” เธอส่งยิ้มบางเมื่อเขาก้าวออกไปจากห้องน้ำ ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยจึงค่อยๆ เดิ
