"ไม่ยอมแล้วยังไง!" ผมคว้าข้อมือของมิ้นท์มาจับไว้อีกครั้ง แต่ใครจะไปทันคิดล่ะว่า เธอจะใช้มืออีกข้าง ตวัดตบหน้าผมทันที
เพี๊ยะ!
"มิ้นท์!"
"อย่าคิดว่าความดื้อด้านของนายจะทำอะไรฉันได้ ต่อให้นายจะทำให้ผู้หญิงคนไหนหลงใหลไปกับคำพูดและการกระทำของนายได้ แต่คนๆ นั้นมันไม่ใช่ฉัน ฉันคนหนึ่งที่ไม่ยอมนาย!"
มือบางทั้งสองข้าง ผลักอกผมออกห่างอย่างเต็มแรง ส่งผลให้ร่างของผมขยับถอยหลัง และเธอก็ใช้จังหวะนั้น เดินผ่านหน้าผมออกไป
ท่าทางเย่อหยิ่ง อวดดีใส่ มันทำให้ผมอารมณ์เสียขึ้นมาในทันที
ผมเดินกลับไปที่โต๊ะอีกครั้ง และเห็นมิ้นท์นั่งที่โต๊ะเดิมกับเพื่อนของเธอ ท่าทีที่แสดงออกไม่ได้สะทกสะท้าน แล้วจ้องหน้าผมกลับอย่างไม่เกรงกลัว
"พี่นิกคะ ทานอะไรเพิ่มไหมคะ ของหวานไหม" สาวสวยข้างกายเอ่ยถาม ผมจึงยิ้มหวานกลับทันที
"ได้สิ น้องหมิวอยากสั่งอะไรเพิ่มเติม สั่งได้ตามสบายเลยนะ พี่เปย์ไม่อั้นอยู่แล้ว"
"งื้ออ พี่นิกกี้น
