ฉันกำสายรัดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้แน่น ในจังหวะที่รถยนต์ของนิกกี้เลื่อนออกจากหน้าคลินิกอย่างแรง คงไม่ต่างจากอารมณ์ของคนขับในตอนนี้
"ขับรถแบบนี้ ถ้าฉันตาย ครอบครัวของนายก็อาจจะต้องเคลียร์แค่กับครอบครัวของฉัน แต่ถ้าฉันพิการขึ้นมา หวังว่านายคงไม่ทิ้งฉันนะ" ฉันมองไปที่ถนนเบื้องหน้า แม้จะรู้ตัวว่า คนที่ทำหน้าที่เป็นพลขับจะกำลังหันมามองหน้าฉัน
"คำพูดของเธอ มันตีความหมายได้หลายอย่างนะ"
"ความหมายของฉันก็ตามที่พูด ถ้านายเป็นต้นเหตุทำให้ฉันต้องพิการ นายก็ควรรับผิดชอบด้วยการดูแลฉันไปตลอดชีวิต"
"คนที่จะเข้าไปดูแลเธอตลอดทั้งชีวิตได้ ต้องเป็นต้นเหตุทำให้เธอแค่พิการเท่านั้นน่ะเหรอ" ฉันได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ
"นายพูดแบบนี้ เหมือนนายอยากดูแลฉันไปทั้งชีวิตเลยนะ" ในตอนที่ฉันหันไปมองคนข้างๆ ฉันจึงได้เห็นว่า นิกกี้ยกยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้น รอยยิ้มที่สื่อว่ามีความหมายบางอย่างแบบนั้น มันยากเก
