ใต้เงาจันทร์ 47 งง
ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันจากอิพี่มาเวลาก็ผ่านล่วงเลยมาหนึ่งปีกับอีกหกเดือนกว่าๆแล้ว ฉันใช้ชีวิตปกติในช่วงกลางวันเพราะทำงานหนักมาก แต่พอกลางคืนกว่าจะข่มตาให้หลับได้มันไม่ง่ายและช่างยากเย็นเหลือเกิน เว้นเสียจากวันไหนที่เจ๊ฟ่างจะมาชวนไปดริ้งค์วันนั้นก็จะดีหน่อยหลับได้เร็วเพราะเมา
แต่ช่วงหลังมาฉันทำงานอยู่ต่างประเทศเสียส่วนใหญ่จึงเว้นว่างจากการดื่มพอสมควร แต่ทุกๆขึ้น15ค่ำของแต่ละเดือนฉันจะต้องกลับไปนอนที่คอนโดในใจก็หวังว่าตื่นขึ้นมาจะได้เจอกับคนที่เราเคยนอนข้างๆ แต่มันก็ว่างเปล่าตลอดแต่จะทำยังไงได้ถึงไม่เจอฉันก็ยังมานอนเหมือนเดิมมาซึมซับความรู้สึกเดิมๆความทรงจำเดิมๆไม่ให้มันเลือนหายไปจากใจ
ตอนนี้พี่ตะวันย้ายมาอยู่ที่ไทยแล้วมาบริหารธุรกิจของป๊าอย่างเต็มตัว กลับบกลายเป็นฉันเองที่ไปๆมาๆฮ่องกงแทนไปดูแลบริษัทประมูลซื้อขายของเก่าแทนพี่ตะวัน เพราะถ้าจะให้ไปบริหารแทนป๊าฉันคงไม่ไหว หร
