ใต้เงาจันทร์...4 ผู้ชายหล่อ
1162 Words
ใต้เงาจันทร์...4 ผู้ชายหล่อ
ฉันยืนรอรถไฟฟ้าMRTอยู่ไม่นานรถก็มา พอฉันก้าวเข้าไปเท่านั้นแหละ แม่เจ้าโว้ยผู้ชายจ้า ผู้ชายหล่อๆเต็มเลย แต่บางคนก็มากับแฟนนั่งกอดซบกันไม่อายคนข้างๆบ้างเลยรึไง
เชอะ! ฉันรีบหันหนีเพราะไม่ชอบพวกที่สวีทกันต่อหน้าสาธารณะชนเห็นแล้วเลี่ยน
แต่มีอีกตรงโน้นยืนเรียงกันเป็นกลุ่มทำไมฉันโชคดีจังขึ้นถูกขบวนด้วยคนนี้ก็หล่อ คนนั้นก็เท่ คนโน้นก็น่ารักโอ้ยๆใจเย็นขวัญข้าวแกต้องใจเย็นฉันต้องรีบสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับสติอารมณ์
ผู้ชายที่ฮ่องกงมันทำไมมีแต่คนหล่อๆงานดีๆทั้งนั้นเลยอะ ฉันเลยพาร่างอันบอบบางของฉันฝ่าวงเข้าไปนั่งตรงนั้นเลยจ้า
สายตาอันแหลมคมของฉันต้องชะงักเมื่อมันไปสบตากับหนึ่งในชายหนุ่มที่ยืนอยู่ เขามองมาที่ฉันแล้วเดินเข้ามายืนตรงหน้า ฉันส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อย
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ใจฉันเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอกเลย ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันเรียกได้ว่าหล่อมากเลยน่าจะหล่อที่สุดในกลุ่มด้วย
มือเรียวขาวยังกับมือผู้หญิงมาสะกิดที่แขนฉัน ตายๆขวัญข้าวแกจะสั่นทำไม นิ่งแกต้องนิ่งไว้
ฉันเตรียมท่องเบอร์โทรของตัวเองไว้เลยเพราะกลัวจำผิดจำถูกเวลาที่เขาขอมา
"ขอโทษนะมีกระจกไหม"
"ห่ะ! อะ...อะไรนะคะ" เค้าถามผิดหรือฉันแปลผิดกันแน่ น่าจะแปลผิดนะเพราะฉันชอบตื่นเต้นเวลาเจอคนหล่อๆ
"ฉันถามว่าเธอมีกระจกไหม ฉันขอยืมหน่อย"
"กระ...กระจกหรอ มีๆเอาไปทำไมเหรอคะ" ฉันล้วงเอากระจกที่อยู่ในกระเป๋าออกมายื่นให้
"ฉันจะทาลิปหน่ะ ไม่มีกระจกทาไม่ถนัด" ผู้ชายสูง ขาว หน้าตาดีมาสะกิดยืมกระจกฉันเพื่อที่จะเอามาทาลิป ว้อท?เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ลิปกลอสสีชมพูถูกวาดลงบนปากหยักได้รูป จุ๊บ! เมื่อทาเสร็จฉันก็ได้เห็นท่าทางเม้มและจุ๊บปากของผู้ชายหล่อเหลาที่ทำใส่กระจก
โอ้ย! อกอีแป้นจะแตก
"Thanks มากๆนะ" เขายื่นกระจกคืนให้ฉันจากนั้นก็เดินตูดบิดกลับไปที่เดิม
ส่วนขวัญข้าวก็อึ้งกิมกี่ไปสิคะ อะไรเนี่ยทำไมผู้ชายหล่อๆต้องมีแฟนกันหมดแล้ว ถ้าไม่มีแฟนก็เป็นเกย์เป็นสาวกันหมด
เมื่อถึงสถานีปลายทางที่ฉันจะต้องลงแล้ว ร่างกายอ่อนแรงกับใจอันห่อเหี่ยวของฉันเดินไปเรื่อยๆจนถึงบ้าน
"อ้าว! กลับมาแล้วเหรอขวัญข้าว" ป๊าที่กำลังนั่งดูทีวีตะโกนถามฉันขึ้นมา ทำให้สติสตังฉันกลับคืนมา
"ค่ะป๊า"
"ไปอาบน้ำอาบท่าไปจะได้มาทานข้าวพร้อมกัน ม๊าให้เด็กมันทำกับข้าวไว้เยอะเลย"
"หนูไม่ค่อยหิวค่ะ ป๊ากับม๊าทานกันเลยค่ะ"
"ไม่ได้ๆ ต้องทานผอมขนาดนี้ไม่ทานข้าวไม่ได้รีบไปอาบน้ำวันนี้พี่ชายเราจะมาค้างที่บ้านนะกำลังจะถึงแล้วรีบไปๆเร็ว"
ฉันขัดม๊าได้ที่ไหนล่ะ เลยต้องรีบมาอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าว และก็เป็นจังหวะเดียวกันกับพี่ตะวันกลับมาถึงบ้านพอดี
เราทั้งสี่คนร่วมโต๊ะอาหารเย็นกัน วันนี้กับข้าวเต็มโต๊ะอย่างที่ป๊าว่านั่นแหละจากที่ไม่หิวพอได้กลิ่นหอมของอาหารมันก็ทำให้ฉันวางช้อนไม่ลงเลยทีเดียว
"มะรืนนี้ม๊ากับป๊าว่าจะกลับกรุงเทพแล้วนะ ข้าวจะอยู่เที่ยวต่อหรือจะกลับพร้อมล่ะ" ม๊าถามขึ้นมา
"อืม...กลับเลยก็ได้ค่ะ แล้วอาม่าล่ะกลับพร้อมกันกับเราใช่ไหมคะ"
"ยังๆ ป๊าถามแล้วอาม่ายังไม่กลับคงอยู่อีกนานเห็นบอกว่าคิดถึงพี่สาวจะอยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆก่อนยังไม่มีกำหนดกลับ"
"อ๋อ ค่ะ"
"ถ้างั้นยัยตัวแสบก็ช่วยงานป๊าได้แล้วสิครับเพราะไม่ต้องได้ดูแลอาม่าแล้ว" ฉันนี้ต้องรีบหันขวับจ้องตาขวางใส่พี่ตะวันเลยแหละ
"ข้าวเพิ่งเรียนจบเองนะพี่ตะวันจะให้ทำงานแล้วหรอ ไม่ทำบาปน้องเกินไปเหรอคะ"
"ฮ่าๆ ไม่ต้องทำท่างอนพี่ขนาดนั้นพี่แค่แซวเล่นเท่านั้นเอง"
"ชิ! ชอบแกล้งน้อง" ฉันรู้แหละแซวเล่นของพี่ตะวันหน่ะมันคืออยากให้ฉันทำงานจริง
"แต่ป๊าว่าพี่เราพูดก็ถูกนะ ไปช่วยป๊าที่บริบัทก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องว่างเตร็ดเตร่ไปเตร็ดเตร่มา"
แหน่ะ! ป๊ายังจะมาเห็นดีเห็นงามด้วยกับพี่ตะวันเฉยเลย
"ไม่เอาอ่ะป๊า ข้าวขอเที่ยวขอพักสักสามปีได้ไหมเรียนหนักมาตั้งสี่ปีแล้วแถมได้เกีรตินิยมอันดับหนึ่งมาเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลด้วย ขอยังไม่ทำงานนะคะ นะคะป๊า" หน้าเศร้าน้ำตาคลอก็มาสิคะอันไหนที่จะทำให้ทุกคนเชื่อ
"ได้ๆ แต่ถ้าวันไหนเบื่อๆว่างๆก็เข้ามาเรียนรู้งานที่บริษัทบ้างนะ" บอกแล้วป๊าแพ้ทางคงทนเห็นน้ำตาลูกสาวไม่ได้เลยใจอ่อน
"ขอบคุณมากค่ะ รักป๊าที่สุดเล้ยยย" ฉันรีบลุกขึ้นไปหอมแก้มป๊าฟอดใหญ่เลย
หลังจากทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้วพวกเราก็คุยเล่นกันที่ห้องนั่งเล่นอยู่พักหนึ่งก็พากันแยกย้ายขึ้นห้องไป
ฉันเข้ามาในห้อง เลื่อนๆ ไถๆ โทรศัพท์เล่นอยู่นั้นก็ไปสะดุดเข้ากับเพจ เพจหนึ่งที่เขียนว่าย้อนยุคจีนโบราณจึงกดเข้าไปดูซึ่งมันเพจของคนไทย
นี่มันงิ้วชัดๆ ตั้งชื่อเพจสะน่าสนใจเลย แต่นิ้วก็อดที่เลื่อนดูไม่ได้นะว่าในเพจมันมีอะไรน่าสนใจบ้าง
มีแสดงงิ้วให้ดูฟรีด้วยที่เยาวราช วันที่.... เดือน.... ตรงกับวันเสาร์พอดีเลย จากนั้นก็มีรูปของนางเอกงิ้ว พระเอกงิ้วและแนะนำตัวละครและแนะนำเรื่องให้ดูให้อ่านด้วย
มันเป็นวันที่ฉันจะกลับกรุงเทพ ถ้างั้นก็ลงล็อกพอดีเลยฉันกะว่าจะไปเดินหาอะไรอร่อยๆกินที่เยาวราชหลังจากกลับจากฮ่องกง ถ้างั้นเดี๋ยวลองแวะดูงิ้วเสียเวลาสักหน่อยคงไม่เป็นไร
หลังจากที่ดูเสร็จแพลนวันเที่ยวของตัวเองเสร็จฉันก็ไปตอบไลน์ยัยกอบัวแล้วเก็บโทรศัพท์เตรียมนอนเพราะวันนี้เดินทั้งวัน รู้สึกว่าตัวเองปวดขามาก
- Writer
