นารินรดายกยิ้มให้กับความคิดตัวเอง ก่อนจะหันขวับไปมองคนตัวสูงข้างๆ เมื่อจานเค้กช็อกโกแลตที่เคยวางอยู่ตรงหน้าคุณหมอมาเฟียถูกเลื่อนมาตรงหน้าเธอโดยฝีมือของเจ้าตัว คุณหมอมาเฟียเลื่อนจานเค้กของตัวเองที่ยังไม่ได้ตักชิมแม้แต่คำเดียวมาให้เธอ
แถมมองเธอด้วยสายตานิ่งลึกแปลกๆ
คำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวของนารินรดา... นายแพทย์วีรินทร์เลื่อนจานเค้กมาให้เธอทำไม สายตานิ่งที่ใช้มองเธอหมายความว่ายังไง และเธอก็ไม่ปล่อยตัวเองให้สงสัยนาน
“คะ?”
“อยากกินไม่ใช่เหรอ?”
ถ้าบอกว่าการกระทำของสามีทำให้นารินรดางวยงงมากแล้ว บอกเลยว่าคำพูดของเขาทำให้เธองวยงงมากยิ่งกว่า เธอไปบอกเขาตอนไหนว่าอยากกินเค้ก หรือเขาจะเห็นที่เธอแอบมองก็เลยเข้าใจว่าที่เธอมองเพราะเธออยากกินเค้ก
นารินรดามองสามีตาปริบๆ ก่อนจะหันหน้ามองคนอื่นๆในโต๊ะซึ่งทุกคนกำลังมองมาที่เธออย่างพร้อมเพียง ทำให้เธอต้องแกล้งยิ้มเขินก่อนหันหน้ากลับมาที่สามีที่ยังมองเธอ
