นารินรดาถึงบางอ้อ เธอก็ลืมไปว่าคุณหมอมาเฟียไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามายุ่มย่ามวุ่นวายที่บ้านหลังนี้ แขกไปไทมาจะถูกต้อนรับขับสู้ที่เรือนรับรองหมด ยกเว้นคนในครอบครัวหรือว่าคนที่นายแพทย์วีรินทร์สนิทด้วยจริงๆถึงได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่บ้านหลังนี้
ก็ไม่แปลกที่บ้านหลังนี้จะเงียบกริบเป็นป่าช้า แค่เหรียญตกยังได้ยินกันถ้วนทั่ว
“ฝากชมจันทร์เอาน้ำกับขนมหรือว่าผลไม้ไปรับรองทั้งสองคนด้วยนะ เดี๋ยวนะนาวตามไป” ความจริงไม่ต้องบอกชมจันทร์ก็รู้หน้าที่ตนเองดีอยู่แล้ว ซึ่งไม่ใช่แค่ชมจันทร์ที่รู้หน้าที่ตัวเองเป็นอย่างดีทุกคนในบ้านหลังนี้ล้วนได้รับการฝึกอบรมมาเป็นอย่างดี
“ค่ะ คุณผู้หญิง”
นารินรดากวาดสายตามองหาซอมพอที่ขึ้นไปเอาสายชาร์จแบตโทรศัพท์ที่ห้องให้เธอ เมื่อยังไม่เห็นวี่แววของพี่เลี้ยงคนสนิทจึงลุกขึ้นเดินไปที่เรือนรับรองเพื่อเจอกับแขกทั้งสอง
ถึงจะอายุห้าสิบกว่าคุณชนันธรก็ยังดูไม่แก่สักนิด ยังคงสมาร์ทไม่ไ
