มหาวิทยาลัยเอกชน
"รับน้องเสร็จสักที ว่าแต่เมื่อคืนมึงไปไหนมานัวเนีย" แอปเปิ้ลถามอย่างสงสัย
นัวเนียขมวดคิ้วมุ่นอย่างสับสน ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“ไม่รู้สิ พอตื่นอีกทีก็นอนอยู่ในห้องแล้วอะ”
“กูก็หาจนทั่ว นึกว่าไปเมาแล้วทำอะไรแปลกๆ อีก”
“ตอนตื่นมาก็มีผ้าเช็ดตัวคลุมไว้ คงไปกินอะไรแปลกๆ มาอีกแน่เลย เฮ้อ จำไม่ได้เลยจริงๆ”
บ้านนัวเนีย
"พี่นวลใจไม่สบายก็พักบ้างนะ หน้าพี่ดูซีดๆ จัง" พอเธอกลับมาถึงบ้านก็เห็นนวลใจนั่งอยู่ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไร แม้จะเป็นห่วงแต่ก็ไม่อยากละลาบละล้วงอะไรมากนัก
"นัวเนีย..เดี๋ยววันนี้กินข้าวไม่ต้องรอพี่นะ"
"ทำไมอะ พี่นวลใจจะไปรับงานเหรอ"
"เปล่า จะเอาผ้าแพรที่เขาจ้างถักไปส่ง"
นัวเนียที่ได้ฟังถึงกับน้ำตาคลอ สาวน้อยกระโดดกอดพี่สาวแน่น เธอรู้ดีว่านวลใจต้องทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินไว้ดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวอย่างเธอ
ริมถนน
"โอ๊ย...หนะ...หน้
