นัวเนียรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที หัวใจที่เคยสงบนิ่งกลับแปรเปลี่ยนเป็นร้อนรนราวกับถูกไฟสุม
"บ้าที่สุด! อึก" เธอรู้สึกอ่อนแอไปชั่วขณะ ได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามปกปิดความรู้สึกแย่ๆ ที่อยู่ภายในหัวใจ
"เอ่อ...น้องนัวเนียใช่ไหม"
นัวเนียหันไปมองทางด้านหลังก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาดีกำลังเดินตรงเข้ามา
"ค่ะ" สาวน้อยตอบกลับไปสั้นๆ อย่างสับสน อีกฝ่ายเป็นใครไม่รู้แต่หล่อมาก
"พี่ชื่อวินนะครับอยู่ปีสาม พอดีเห็นคนตัวเล็กๆ น่ารักมายืนคนเดียวเลยคิดว่าต้องเป็นนัวเนียแน่ๆ" พูดเสร็จวินก็ยิ้มหวานจ้องมองนัวเนียไม่วางตา
"รู้จักหนูด้วยเหรอคะ" นัวเนียถามกลับอย่างสับสน
"รู้จักสิ ก็พี่มองน้องตลอดแต่ไม่กล้าทักเพราะเห็นรุ่นพี่ปีห้าภาคพิเศษพากันล้อมหน้าหลังตลอด ฮ่าๆ" วินแซวก่อนจะหัวเราะจนตาหยี
"ขอบคุณค่ะ แต่หนูไม่ได้สนิทกับปีห้าขนาดนั้นหรอก" ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกขุ่นเคืองจนต้องพยายามข่มน้ำเสียงตัวเองให้ดูปกติ
