“หึ! คืนนี้เธอได้สร่างเมาแน่มิรา”
บอกว่าเมาแล้วก็ไปนอน แต่มิรากลับไม่ยอมเชื่อฟัง วุ่นวายสร้างเรื่องจนเขาหมดความอดทน ให้โอกาสแล้วแต่ไม่ยอมทำตาม เพราะฉะนั้นคืนนี้…อย่ามาร้องขอชีวิตด้วยก็แล้วกัน!
“ปล่อยหนูนะ…” คนเมาพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของคาร์มิน นอกจากเขาไม่ยอมปล่อยแล้ว ยังเหนื่อยฟรีอีกต่างหาก
แรงเท่ามด ไม่สะเทือนต่อคนอย่างคาร์มินหรอก…
“ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะมิรา” สายตาเขาหลุบมองหน้าอกขนาดใหญ่ที่นูนเสื้อนักเรียนขึ้นมา เขายืดตัวขึ้น ถอดเข็มขัดมารัดข้อมือมิรา แล้วชูแขนของเธอขึ้นเหนือศีรษะ
เขาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออกทีละเม็ด ตาลุกวาวเมื่อเห็นเนินอกขาวเนียนราวกับเนื้อซาลาเปา ลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก เห็นแค่นี้ เลือดในกายก็ไหลลงมารวมกันที่กลางกายจนรู้สึกปวดหนึบแล้ว
“หนูเจ็บบบ”
“เมาแล้วสร้างเรื่องจริงๆ เลยนะมิรา” เขาพูดพร้อมกับเลื่อนมือขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกมิราเบาๆ พลางใช
