วันต่อมา
เมื่อวานหลังจากกลับมาจากห้องน้ำ ทั้งฉันและพี่หมอเลือกไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้ฉันจะเกิดความสงสัยอยู่ในใจแต่ก็ไม่อยากให้ความสัมพันธ์พังตั้งแต่เดตแรก
ฉันนั่งโง่ๆ อยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ แต่ไม่นานลอตเต้ก็มานั่งเป็นเพื่อน
แสนรู้ดีจริงๆ ขนาดหลบออกมาเงียบๆ ยังรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน
“มานั่งทำเอ็มวีอะไรตรงนี้วะ”
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อย” วันนี้สีหน้ามันเหมือนคนไม่ได้นอนเลย
“เมื่อคืนเที่ยวยันหว่างเหรอ”
“เปล่าอะ เฝ้าไข้คนทั้งคืน”
“ใคร ฉันไม่ได้ป่วยนะ”
ฉันแกล้งแซวเพราะปกตินอกจากฉันแล้วก็ไม่เคยเห็นไอ้เต้มันจะสนใจใคร
“ของแกถ้าป่วยก็มีหมอประจำตัวอยู่แล้วป่ะ ดูอย่างครั้งที่แล้วดิ ฉันเห็นแล้วยังอิจฉาเลย”
“แกเห็นอะไร?”
ถ้าจำไม่ผิดมันเห็นแค่ตอนที่พี่หมอมานั่งคุยกับฉันบนชั้นดาดฟ้านะ
“เห็นอะไรก็ช่างแต่เซนส์ฉันมันบอกว่าพี่หมอนี่แหละใช่เลย”
ฉัน
