ของยากที่อยากหยอกเล่นๆ

1800 Words

@อีกด้านของมุมหนึ่งในผับ เสียงดนตรียังคงกระแทกจังหวะหนักแน่นต่อเนื่อง แสงไฟสีฟ้าสลับม่วงวิ่งวนไปตามพื้นผับ ตรงมุมหนึ่ง...มะนาวนั่งอยู่กับเพื่อนๆ ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนสะบัดเล็กน้อยตามแรงลมจากพัดลมเพดาน ใบหน้าสวยที่มักเก็บสีหน้าเรียบนิ่ง ตอนนี้กลับดูตึงเครียด คิ้วเรียวย่นเข้าหากัน ดวงตากลมโตฉายแววขุ่นเคืองอย่างชัดเจน ริมฝีปากเม้มแน่น ก่อนที่จะได้ยินเสียงเพื่อนรักหลุดคำสบถออกมาอย่างหงุดหงิดปนผิดหวัง “ไอ้เหี้ยเอ่ย โตเป็นควายเสือกแยกแยะดีชั่วไม่ออก” : พริกแกง “กูว่าละ คนอย่างพี่ทัพนะเหรอ จะอยากมีแฟน เล่นควงสาวไม่ซ้ำหน้า แต่ละคืนนอนกับใครบ้าง ไม่รู้จำหน้าได้หรือเปล่า” : พิ้งค์พลอย “โห…หน้าตาอย่างหล่อ แต่เสือกเลว เสียดายอ่ะ อุตส่าห์ให้สามผ่าน” : ดาด้า กลอกตา ก่อนจะหัวเราะ หึ ในลำคอด้วยความสมเพช เสียงทุกคนไม่ได้ดังนัก แต่ก็ดังพอจะให้คนในกลุ่มได้ยินกันเอง โดยเฉพาะ มะนาว ที่ยังคงนิ่ง สายตาจับจ้องไปที่แผ่นหลังกว้างของคนที่พูดว่าเธอเป็น “ของยากที่อยากหยอกเล่นๆ” “ไงมึง พอได้ยินไอ้พี่ทัพพูดแบบนั้น ถึงกับเงียบไปเลยเหรอ มึงอย่าบอกนะว่ามึงชอบเขาแล้ว” : พริกแกงเลิกคิ้วถามเสียงเรียบ “ชอบเหี้ยอะไรล่ะ กูกำลังคิดอยู่ต่างหากว่าจะเอาคืนไอ้คนเหี้ยๆแบบนี้ยังไงมันถึงจะสาสมกับการที่เอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่นแบบนี้” “แล้วมึงจะเอาไง จะปล่อยให้เขาแกล้งหยอกมึงเล่นแบบนี้ต่อไปเหรอ” : พริกแกง “มึงเห็นกูมีเขาอยู่บนหัวไหมละ กูคนน่ะเว้ย กินข้าวไม่ได้กินหญ้า” มะนาวนั่งหน้าตึง คิ้วขมวด ก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก ในใจโมโหไม่น้อยกับไอ้รุ่นพี่ตัวดี ที่เข้าหาเธอเพียงแค่คิดจะมาหยอกแล้วหลอกฟัน รู้จักฤทธิ์ของอีนาวน้อยไปซะแล้ว ใบหน้าสวยหันกลับไปมองจอมทัพอีกครั้ง ดวงตาที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ฉายความแน่วแน่ อยากเล่นกับใจคนอื่นดีนักใช่ไหม แม่จะเอาให้หลงจนหาทางกลับบ้านไม่เจอเลยคอยดู มะนาวหยิบมือถือขึ้นมา พิมพ์ข้อความอะไรบางอย่างก่อนจะกดส่งออกไปยังปลายทาง 💬Line 💬 Now : อยู่ไหนคะ วันนี้หนูไม่เจอพี่เลย แอบไปหาสาวป่ะเนี้ย 💬 Jomtub: มีแฟนเป็นตัวเป็นตนขนาดนี้แล้ว ยังจะกล้าไปหาใครได้อีกละครับ วันนี้พี่ยุ่งกับการเตรียมงานรับน้อง เลยไม่ได้ไปเฝ้าแฟน ไม่เจอกันพี่โคตรคิดถึง “ไอ้เชี้ย! ตอแหลเก่งฉิบหาย” มะนาวสบถออกมา ยุ่งอะไรกันวันนี้ทั้งวันเห็นไปตามเฝ้าเด็กปีหนึ่ง แล้วไหนจะตอนนี้อีก ที่นั่งเป็นปลาไหลเลื่อยขึ้นเลื่อยลงนัวเนียกับสาวนั่งดริ้งไม่หยุด 💬 Now : หนูออกมาเที่ยวผับ k นึกว่าพี่มาเลยว่าจะไปหาสักหน่อย อุตส่าห์แต่งตัวสวยๆ มายั่ว“ 💬 Jomtub: พูดแบบนี้พี่ชักจะคิดถึงเรามากแล้วสิ 💬 Now : พี่อยากเห็นไหมล่ะคะ ว่าหนูใส่อะไร…หรือจะรอลุ้นว่าคืนนี้จะถอดอะไรออกก่อนดี" 💬 Jomtub: อย่าท้าทายกันแบบนี้นะครับ เดี๋ยวพี่เอาจริง แล้วหนูจะหนีไม่ทันนะคะ 💬 Now : แล้วทำไมหนูต้องหนีด้วยละคะ ถ้าพี่แน่จริงก็มาจับหนูดิ จะจับตรงไหนหนูจะไม่ขัดขืนเลย 💬 Jomtub: อย่ายั่วนะคนสวย พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูน 💬 Now : หนูก็ไม่ได้คิดว่าพี่จะเป็นแบบนั้นนิคะ 💬 Jomtub: คืนนี้...อยู่ต่อใช่มั้ย?" 💬 Now : ถ้าพี่มาหนูก็อยู่ค่ะ แต่ถ้าไม่มาก็อาจจะไปต่อกับผู้ชายคนอื่น 💬 Jomtub: พูดแบบนี้ระวังจะเจอดี เวลาอยู่บนเตียงพี่ไม่ได้ใจดีนะครับ 💬 Now : อยากเจอพี่ตอนอยู่บนเตียงจังเลยค่ะ จะดุแค่ไหนกันเชียวน้า 💬 Jomtub : รอเลย เดี๋ยวเจอแน่! แก้วเหล้าในมือหยุดนิ่งกลางอากาศ ดวงตาของจอมทัพไล่อ่านข้อความทีละบรรทัดช้าๆ มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่ทั้งเจ้าเล่ห์และอันตรายนิดๆ เขาเอนตัวมาข้างหน้า วางแก้วลงบนโต๊ะ สายตาเหมือนมีแววระยิบระยับขึ้นมาชั่ววูบ...ดวงตาที่เคยเย็นชา ตอนนี้กลับฉายแวว อยากรู้ อยากลอง และอยากครอบครอง ไอ้ที่ยั่วๆอยู่นี่ อยากจะรู้นัก จะเด็ดแค่ไหนกันเชียว “เหี้ยเอ๊ย…” เขาพึมพำเบาๆ อย่างคนที่เริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ใบหน้าหล่อยิ้มออกมาอย่างเปิดเผย มือหนาข้างหนึ่งกดเลื่อนดุข้อความในไลน์ มืออีกข้างโอบกอดลูบไล้ผิวเนื้อเนียนหญิงสาวนั่งดริ้ง “อะไรของมึง ยิ้มอยู่คนเดียวเป็นบ้าเหรอ?” : เสือใต้ "หึ สงสัยมันจะเมานม" ขุนศึกประชด เมื่อไอ้คนหล่อถูกสาวนั่งดริ้งเสิร์ฟนมสดๆให้กลางโต๊ะวางเครื่องดื่ม ผู้หญิงสมัยนี้ใจกล้าขึ้นทุกวัน ไม่ทันได้พูดอะไรก็ถวายตัวมาให้แล้ว "แม่ง..โคตรยั่ว!" "ไอ้เหี้ย! มึงไม่ได้ยินที่พวกกูพูดเลยรึไง มัวแต่ดูมือถืออยู่ได้" : ขุนศึก "ได้ยินเว้ย แต่กูกำลังล่าเหยื่ออยู่ พวกมึงอยากถามอะไรเอาไว้ค่อยถามทีหลัง ตอนนี้กูขอคุยกับเด็กในสังกัดก่อน" "สัด ! ขอให้มึงเป็นเอดส์ตายสักวัน คุยกับใครมึงก็ดูด้วย ตอบกลับถูกคนหรือเปล่า แม่งยิ่งมั่วๆอยู่ " : ขุนศึก "...พูดมาก" จอมทัพไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนรักมากนัก..เขาไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ สนก็แต่คนในไลน์ที่กำลังยั่วอารมณ์เสือร้ายอย่างเขา เขายกยิ้มที่มุมปากขึ้นเล็กน้อย หัวใจเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ไม่ใช่เพราะนมที่อยู่ตรงหน้า แต่เป็นเพราะข้อความจากยัยเด็กดื้อคนนั้นต่างหาก เขากดส่งข้อความสุดท้าย ด้วยรอยยิ้มที่เปลี่ยนจากเย้ยหยัน เป็นความสนใจแบบจริงจังไม่ทันรู้ตัว ตอนแรกเขาคิดว่ามะนาวเป็นของเล่น…แต่ตอนนี้ เขารู้สึกว่า…ของเล่นชิ้นนี้ ไม่ธรรมดา และที่สำคัญ…เขาเองเริ่มอยากครอบครอง อยากลองเล่นเธอสักครั้ง อยากจะรู้นักคนปากเก่งแบบนี้ เวลาอยู่บนเตียงลีลาจะเก่งเหมือนปากพูดหรือเปล่า @อีกด้านของมะนาว มะนาววางมือถือไว้บนโต๊ะหลังจากกดส่งไลน์ไปเพียงไม่กี่วินาที เธอเอนตัวพิงพนัก ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบช้าๆ สายตาคมกริบมองตรงไปยังโต๊ะฝั่งตรงข้าม ที่จอมทัพนั่งอยู่ “หึ...แค่พูดยั่วนิดๆ หน่อยๆ ก็ใจแตกแล้ว หลอกง่ายชะมัด” เสียงหวานแฝงความเยาะเอ่ยขึ้น มุมปากยกยิ้มบางอย่างผู้ชนะ ยิ้มที่ไม่ได้มีความรักความรู้สึกใดๆอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว “สุดจริงว่ะมึง กะจะปั่นหัวเขาให้ได้เลยใช่ไหม” : พริกแกง “คิดจะหลอกคนอย่างมะนาว...มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ อยากเล่นกูนัก เดี๋ยวกูจะเล่นให้อกแตกตายเลยคอยดู” "กูเสียวแทนไอ้พี่ทัพเลยว่ะ คิดว่าตัวเองเป็นเสือ แต่ที่จริงแล้วเป็นแค่แมวเหมียวเชื่องๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น " พริกแกง "ว่าแต่มึงจะทำยังไงต่อ ดูท่าพี่เขาร้ายไม่เบา มึงเอาอยู่แน่นะอีนาว" ดาด้า “มึงคิดว่าไงล่ะ เขาอยากเล่นกับใจคนอื่นก่อนเองนะ...งั้นก็อย่าหาว่ากูใจร้ายแล้วกัน” : มะนาวยักไหล่น้อยๆ ไม่แสดงท่าทางเกรงกลัวอะไร "ดี กูเห็นด้วย คนแบบนี้ต้องรู้สึกเอง จะได้ไม่ไปทำลายความรู้สึกคนอื่นเพราะความมักมากของตัวเอง" ดาด้า "ดูท่าพี่เขาจะคิดว่ามึงชอบเขาแล้วสินะ ดูจากสีหน้าระรื่น น่ามั่นใส้ฉิบหาย ไอ้พี่ขุนก็เหมือนกัน ไม่รู้จักปรามเพื่อนตัวเอง กลับห้องไปเจอดีแน่" พริกแกง “มึงกล้าเหรอ ระวังเขาจะกระแทกมึงจมเตียงนะ“ : ดาด้า ”เรื่องบนเตียงของกู มึงรู้ดีจังเลยนะ กูชักจะสงสัยแล้วสิ หรือว่ามึงเป็นเมียน้อยผัวกู“ : พริกแกง ”ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะคุณพี่“ : ดาด้าพนมมือไหว้ ก่อนจะแบะปากใส่พริกแกงเป็นการหยอกล้อ ”พี่พ่อง!มึงดิ กวนตีนนะอีด้า“ : พริกแกง ”หวงผัวนี่หว่า แล้วทำเป็นพูด เก่งแต่ปากนะมึง“ ดาด้า "มึงสองคนนี่ก็กัดกันดีเนาะ มึงดูเพื่อนมึงก่อนไหม" : พิ้งค์พลอย "เออ…แล้วนี่ยังไง พี่เขาจะหลอกฟันมึง คืนนี้มึงจะไปกับเขาจริงๆดิ" ดาด้า “ถ้าคิดว่ากูจะยอมเป็นแค่ตัวตลกให้เขาหยอกเล่น ก็ปล่อยให้เขาดื่มด่ำกับความคิดของตัวเองไปก่อน หึ...เขาคงยังไม่รู้จัก มะนาว คนนี้ดีพอ ถึงได้กล้าคิดจะเล่นกับกู” "เลเวลไหนวะ 10 เลยป่ะ" ดาด้าเอยถาม เพราะถ้าระดับ 10 นั่นหมายถึงเล่นกับใจให้ถึงที่สุด อีกฝ่ายไม่รัก ไม่ยอมเลิกรา "โหดไปป่ะ รอบที่แล้วอีพี่อาร์แค่ 7 ก็แทบจะหมอบกราบคาตีนมันล่ะ" พิ้งค์พลอย "สมน้ำหน้าไหมละ คุยกันอยู่ดีๆไปทำผู้หญิงท้องซะงั่น สมควร" พริกแกง “10" เสียงมะนาวพูดขึ้น ก่อนจะยกแก้วเราขึ้นมาดื่ม สายตานิ่งเรียบเกินกว่าจะคาดเดาความคิดความอ่านของเธอได้ "ฮ่ะ ! มึงเอาจริงดิ?" พริกแกงย้ำอีกครั้ง เพราะถ้า 10 นี่คือสุดๆของอีกนาวมันแล้ว "คราวนี้...กูจะเอาคืนให้สาสม ให้เขาหลงกูแบบถอนตัวไม่ขึ้น แล้วแม่งจะรู้ว่า...คนที่คิดว่าเล่นง่ายๆ บางทีก็เป็นหมากล่อให้เขาติดกับซะเอง คิดจะเล่นกับความรู้สึกคน ก็ต้องใช้หัวใจเป็นเดิมพันสิวะ” “ดีค่ะเพื่อน จัดไป มาดื่มกันดีกว่า เอ้า! ชน! ดื่มเพื่อไว้อาลัยให้กับพี่ทัพ" : พริกแกง “ดื่มเพื่อความพินาศทางใจของคนชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่น” พิ้งค์พลอย “และดื่มเพื่อเหยื่อรายแรกในลิสต์คนเลวเลเวล 10 ของอีนาว!” ดาด้า ”ชน!!!“ เสียงแก้วกระทบกัน แกร๊ง เบาๆท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังรอบตัว แต่มุมปากของมะนาวยังคงยกขึ้นนิ่งๆ ไม่เปลี่ยน แววตาเต็มไปด้วยแผนการ...คืนนี้...เกมเพิ่งเริ่ม และผู้คุมเกม...ไม่ใช่เขา แต่คือเธอ ผู้หญิงที่ชื่อ มะนาว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more