เว่ยหมิงนั่งเงียบอย่างครุ่นคิด หลังจากที่ซีเยว่นางนำยาออกมาให้ดู ก็เห็นว่ามันแปลกตาไม่น้อย ผู้อื่นจะต้องถามหาที่มาของมันอย่างแน่นอน
“พ่อจะบอกว่าเจ้าปรุงขึ้นมา ไว้เจ้าเดินทางออกนอกเมืองขึ้นเขาไปถือศีล ผู้อื่นจะได้คิดว่าเจ้าพบเจอหมอเทวดาที่สอนเจ้าจากบนเขา”
ซีเยว่เบิกตากว้าง ไม่คิดว่าบิดาของนางจะคิดเรื่องเช่นนี้ออกมาได้ คงไปฟังมาจากงิ้วที่ไหนเป็นแน่
“ท่านคิดได้อย่างไรท่านพ่อ” นางมองบิดาอย่างหยอกล้อ
“เหอะ ไม่ต้องมองพ่อเช่นนี้ อาเยว่ใกล้ถึงวันครอบรอบวันตายของมารดาเจ้าแล้ว เจ้าไปถือศีลสักสองสามวันเถิด” เว่ยหมิงมองบุตรสาวที่ใบหน้าคล้ายเมียรักอย่างปวดใจ
ใบหน้าของซีเยว่เองก็หมองลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อชีวิตก่อนนางไม่เคยถือศีลให้มารดาที่อยู่ในหลุมของนางเลยสักครั้ง ด้วยเชื่อในคำของอู๋ซื่อที่ไม่ยอมให้นางไป พอบิดาของนางเอ่ยขึ้น จึงทำให้นางเสียใจไม่น้อย
“เจ้าค่ะ”
“พ่อหาโรงเก็บของขนาดใหญ่ได้แล้ว ไว
