ชังรัก..เมียรับใช้

หึง??

ลลิล...

ฉันหยิบสมุดบัญชีธนาคารออกมาจากลิ้นชักหัวเตียงแล้วเปิดดูยอมเงินที่มันมีอยู่แค่สามหมื่นห้าพันบาทถามว่าฉันเอาเงินมาจากไหน มันมันคือเงินเก็บทั้งหมดที่ฉันเก็บไว้ไม่ใช้ คือในทุกสิ้นเดือนฉันจะได้เงินรายเดือนจากคุณท่านซึ่งไม่ได้มีแค่ฉันที่ได้แต่เด็กทุกคนที่คุณท่านรับมาเลี้ยงดูอุปการะจะได้ทุกคนเท่าๆ กันยกเว้นแต่คนที่มีงานทำและออกไปอยู่ข้างนอกก็จะไม่ได้ ฉันนั่งมองดูยอดเงินที่วันนี้ฉันคงต้องไปถอนเพื่อนำไปให้แม่และคงต้องถอนทั้งหมดซึ่งมันก็ไม่พออยู่ดีแต่ฉันมีให้ท่านได้เท่านี้จริงๆ

ฉันนัดแม่มาที่ร้านกาแฟใกล้บ้านเพราะฉันไปหาแม่ไม่สะดวกพอแม่มาถึงแม่ก็รีบถามหาเงินทันทีฉันหยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วยื่นให้กับแม่ พอแม่นับเงินเสร็จแม่ก็ตบโต๊ะเสียงดังด้วยความไม่พอใจ ซึ่งฉันรู้อยู่แล้วว่าแม่ต้องไม่พอใจแน่ๆ เนื่องจากเงินมันไม่ครบตามจำนวนที่แม่ต้องการแต่ฉันมีเท่านี้จริงๆ จะให้ไปขอคุณคิมหันต์ฉันก็ไม่กล้าเพราะสิ่งที่เขาพูดกับฉันมันก็ทำให้ฉันไม่อยากมองหน้าเขาเพราะมันมีแต่ความเจ็บปวด

"สามหมื่นห้า!!!มันจะไปพออะไรห๊ะฉันบอกแกว่าไงว่าฉันต้องการเงินห้าหมื่นไม่ใช่สามหมื่นห้า!!!" แม่ตะคอกใส่ฉันเสียงกดังจนคนทั้งร้านหันมามอง

"ลิลมีให้แม่ได้เท่านี้จริงๆ จ๊ะ มันคือเงินเก็บทั้งหมดที่ลิลมีลิลให้แม่หมดเลย"

"แต่กูไม่พอไงมึงเข้าใจไหมมันขาดอีกตั้งหมื่นห้า มึงไปเลยนะมึงไปขอผัวมึงมาให้กูเดี๋ยวนี้"

"ลิลทำแบบนั้นไม่ได้หรอกจ๊ะแม่ลิลไม่กล้า"

"มึงไม่กล้าแต่กูกล้า" พูดจบแม่ก็ลุกขึ้นพร้อมกับเอาเงินใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากร้านฉันรีบเอาเงินไปจ่ายค่าเครื่องดื่มที่สั่งมาก่อนจะวิ่งตามแม่ออกไป

"แม่จะไปไหน"

"ไปหาผัวมึงไง กูจะไปเอาเงิน"

"ไม่นะแม่ แม่อย่าทำแบบนี้ลิลขอร้อง"

"แล้วทำไมกูต้องฟังมึงห๊ะมึงเป็นแม่กูเหรอนังลิล กูเป็นแม่มึงนะอย่าลืมกูมีบุญคุณท่วมหัวมึงขนาดไหนถ้าไม่มีกูมึงจะได้เกิดมาไหมคิดสิคิด" แม่ทั้งตะคอกทั้งเอานิ้วมาจิ้มที่หัวของฉันอย่างแรงจนคนที่เดินไปเดินมาแถวนั้นหันมามอง

"ลิลขอร้องนะจ๊ะแม่แม่อย่าไปรบกวนคุณคิมเลย"

"ทำไมผัวมึงออกจะรวยเงินแค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกมั้ง อืมมจะว่าไปกูว่ากูขอสักแสนสองแสนก็น่าจะดีกูจะได้เอาไปทำทุนที่บ่อน เห้อมีลูกเขยรวยมันดีแบบนี้นี่เองสินะ5555555" แม่พูดอย่างอารมณ์ดีพอฉันได้ยินแบบนั้นฉันก็รู้ทันมีเลยว่าแม่เอาเงินไปเล่นการพนัน

"แม่เข้าบ่อนเหรอจ๊ะ"

"เออทำไม"

"มันไม่ดีนะจ๊ะแม่เลิกได้เลิกเถอะนะลิลขอร้องล่ะการพนันมันไม่ได้ทำให้ใครรวยหรอกนะแม่"

"เอ๊ะนังนี่มึงอย่ามายุ่งเรื่องของกู หน้าที่ของมึงตอนนี้ก็คือไปเอาเงินผัวมึงมาให้กูให้ได้มากที่สุดกูจะได้เลิกขายตัวเลิกเป็นกะหรี่ให้คนมันดูถูกสักที ถ้ามึงรักกูมึงต้องหาเงินมาให้กูเยอะๆ เข้าใจไหมนังลิล"

"แม่ แม่รู้ไหมว่าทุกวันนี้ลิลอยู่ยังไงตั้งแต่แต่งงานกับคุณคิม แม่เคยถามลิลสักคำไหมว่ามีความสุขหรือเปล่า"

"มีผัวรวยมันก็ต้องมีความสุขสิวะ"

"ไม่เลยจ๊ะแม่ลิลไม่เคยมีความสุขเลยคุณคิมเค้าไม่ได้รักลิลเค้ารังเกียจลิลแม่รู้หรือเปล่าที่เค้ายอมแต่งงานกับลิลก็เพราะคุณท่านขอร้องก่อนที่คุณท่านจะเสียชีวิตและพอครบกำหนดสองปีลิลก็ต้องหย่ากับคุณคิมตามที่ตกลงกันไว้ในพินัยกรรม"

"แล้วยังไงมึงจะสุขจะทุกข์แล้วมันทำไมมันเกี่ยวอะไรกับกู มึงก็ทำตัวให้ผัวมึงรักสิหน้าตามึงก็ดีสวยก็สวยมึงไม่มีปัญญาทำให้ผัวมึงรักมึงหลงหรือไงยั่วมันเยอะๆไปเลย เพราะถ้ามันรักมึงหลงมึงเงินทองกี่ร้อยล้านมันก็ให้มึงได้ เอางี้ไหมกูจะพามึงไปทำเสน่ห์กับหมอเสน่ห์ผัวมึงจะได้หลงมึงหัวปักหัวปำคราวนี้มึงก็หลอกเอาเงินมันมาให้กู"

"แม่!!!" ฉันยอมรับว่าตกใจเพราะฉันไม่คิดเลยว่าแม่จะพูดแบบนี้

หลังจากนั้นแม่ก็เดินมาที่บ้านโชคดีที่คุณคิมไม่อยู่

"ผัวมึงไปไหน"

"ไม่รู้จ๊ะ"

"เป็นเมียภาษาอะไรผัวไปไหนไม่รู้หรือว่าผัวมึงไปหาเมียน้อย ไม่ได้นะนังลิลมึงจะให้ผัวมึงมีเมียน้อยไม่ได้เข้าใจไหมมึงต้องขัดขวางเพราะไม่งั้นนังเมียน้อยมันแย่งผัวมึงแน่แล้วมึงจะกลายเป็นหมาหัวเน่า"

"แม่อย่าพูดแบบนี้นี่มันบ้านของคุณท่านนะ"

"แต่มึงเป็นเมียหลานชายเจ้าของบ้านก็เท่ากับเป็นเจ้าของบ้านเหมือนกันทำไมจะพูดไม่ได้"

"ลิลว่าแม่กลับไปก่อนเถอะนะ"

"แล้วเงินกูล่ะ"

"เอ่อ เดี๋ยวลิลหาให้ พรุ่งนี้เงินเดือนลิลก็ออกแล้วลิลจะเอาไปให้แม่นะจ๊ะ"

"แน่นะ"

"จ๊ะ"

"ก็ได้กูจะรอแต่ถ้าพรุ่งนี้มึงไม่เอาเงินไปให้กูกูตามมาถึงนี่แน่"

เวลาต่อมา...

"เป็นอะไรลิลพี่เห็นทำหน้าเศร้าอยู่นานแล้ว" พี่นะเดินมาถามฉันขณะที่ฉันกำลังช่วยคนงานคัดส้มใส่ตะกร้า

"ลิลมีเรื่องไม่สบายจ๊ะพี่นะ"

"เรื่องอะไรพอจะเล่าให้พี่ฟังได้ไหม"

"เรื่องแม่ของลิลเองจ๊ะ" หลังจากนั้นฉันก็เล่าเรื่องที่แม่มาขอเงินให้พี่นะฟังอันที่จริงฉันก็ไม่อยากเล่าหรอกนะเพราะถึงยังไงท่านก็เป็นแม่แต่ฉันไม่อยากให้แม่เล่นการพนันฉันอยากให้แม่เลิกเล่นแต่ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครก็คงมีแค่พี่นะที่รับฟังฉันได้และคงจะให้คำปรึกษาที่ดีกับฉัน

"แบบนี้ก็แย่เลยนะลิล เคยได้ยินไหมที่เขาบอกว่าไฟไหม้ยังเหลือที่แต่ติดการพนันนี่ไม่เหลืออะไรเลยนะแล้วนี่ลิลก็เอาเงินเก็บทั้งหมดให้แม่แล้วลิลจะใช้อะไรล่ะ"

"ลิลยังมีเงินเดือนอยู่แต่เดือนนี้ลิลคงเอาให้แม่หมดเลย"

"ลิล ลิลยังไม่รู้เหรอว่าลิลจะไม่ได้เงินเดือนอย่างที่เคยได้แล้วนะ เพราะตอนนี้ลิลแต่งงานกับคุณคิมแล้วเป็นภรรยาของคุณคิมลิลไม่ใช่เด็กในอุปการะของคุณท่านแล้วเพราะฉะนั้นลิลจะไม่ได้เงินเดือนเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว" พอฉันได้ยินแบบนั้นฉันก็พูดอะไรไม่ออก ถ้าพี่นะไม่บอกฉันก็ไม่รู้ แล้วนี่ฉันจะทำยังไงดีถ้าพรุ่งนี้ไม่มีเงินให้แม่แม่ต้องมาที่นี่อีกแน่

"ลิลต้องให้เงินแม่อีกเท่าไหร่นะ"

"หมื่นห้าจ๊ะ"

"ลิลยืมพี่ไปก่อนก็ได้นะมีแล้วค่อยเอามาใช้"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวลิลลองหาวิธีดู"

"จะหาวิธีไหนพรุ่งนี้แล้วไม่ใช่เหรอหรือลิลจะไปขอคุณคิม"

"ไม่หรอกจ๊ะลิลคงไม่กล้าไปขอเค้าหรอก"

"แต่ลิลเป็นภรรยาคุณคิมนะยังไงคุณคิมก็ต้องให้เงินลิลใช้เพราะถ้าไม่ให้ลิลจะเอาที่ไหนใช้" ถึงแม้ว่าฉันอยู่ที่นี่โดยไม่ต้องใช้เงินเพราะมีข้าวให้กินสามมื้อแต่ฉันก็ต้องมีเงินติดตัวบ้างเผื่อว่ามีเหตุให้ต้องได้ใช้เมื่อถึงคราวจำเป็น ฉันจะทำยังไงดีหรือว่าฉันจะไปหางานทำ แต่จบแค่มอหกอย่างฉันจะไปทำงานอะไรได้ ตอนนี้ฉันเครียดมากกว่าเดิม

"อ่ะเอานี่ไปให้แม่ก่อน" พี่นะยื่นเงินให้ฉันฉันรับมาแล้วไหว้ขอบคุณพี่นะที่ดีกับฉันและคอยช่วยฉันแก้ปัญหา

"ขอบคุณนะจ๊ะพี่นะถ้าลิลมีแล้วลิลจะรีบเอามาคืนเลย"

"แล้วลิลจะทำยังไงต่อไปคิดหรือยังถ้าลิลจะไม่ขอเงินคุณคิมใช้"

"ลิลอาจจะหางานทำดูจ๊ะพี่นะ"

"หางานทำ??"

"จ๊ะ"

"งานมันหายากมากเลยนะสมัยนี้แล้วลิลจบแค่มอหกคงไม่พ้นเป็นพนักงานเสริ์ฟ" พี่นะพูดถูกฉันจบแค่มอหกจะให้ไปหางานบริษัทก็คงไม่ได้แต่ตอนนี้งานอะไรก็ต้องทำไปก่อนเพราะฉันมั่นใจว่าแม่ต้องมาขอเงินอีกอย่างแน่นอน

คืนนั้น....

หลังจากช่วยงานที่สวนส้มเสร็จซึ่งก็ค่ำพอดีฉันก็กลับมาอาบน้ำที่ห้องแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องของคุณคิมหันต์ ฉันยืนทำใจอยู่หน้าประตูครู่หนึ่งก่อนจะเคาะประตูเบาๆ ฉันค่อยๆเปิดประตูเข้ามาอย่างช้าๆในห้อง พอฉันเดินเข้ามาก็เห็นว่าห้องมืดสนิทแต่เครื่องปรับอากาศกำลังทำงานอยู่นั่นแสดงว่าเขาอยู่ในห้องแต่ทำไมไฟในห้องมันมืดล่ะหรือเขาหลับไปแล้ว พอคิดได้แบบนั้นฉันก็รู้สึกโล่งใจก่อนจะค่อยๆเดินไปที่ที่นอนของตนเองแต่เท้าฉันขยับไม่ถึงสามก้าวเอวฉันก็ถูกรวบแล้วจับโยนลงบนเตียงอย่างแรงก่อนจะมีร่างๆนึงทาบทับลง แค่ได้กลิ่นน้ำหอมฉันก็รู้แล้วว่าเป็นเขา

"มึงไปไหนมาทำไมเข้ามาเอาป่านนี้รู้ไหมว่ากูรออยู่" เขาถามฉันพร้อมกับเอาจมูกซุกไซร้ซอกคอ

"ลิลไปช่วยงานพี่นะที่ไร่มาค่ะ" พอฉันพูดชื่อพี่นะไฟหัวเตียงก็สว่างพรึบขึ้นมาทันทีโดยฝีมือของเขา เขาจ้องหน้าฉันด้วยความไม่พอใจ

"คิดถึงมันหรือไงไอ้นะถึงต้องถ่อไปถึงในไร่"

"ลิลแค่ไปช่วยงานเพราะเห็นว่าคนงานไม่พอ"

"แล้วมันธุระกงการอะไรของมึงที่ต้องไปช่วยหรือเอาเรื่องงานมาอ้างเพื่อจะไปหาไอนะ" เขาพูดเองเออเองจนฉันงง

"กูขอสั่งห้ามไม่ให้มึงไปที่ไร่และห้ามอยู่ใกล้ไอ้นะอีก"

"แต่ลิลกับพี่นะเรารู้จักกันมานานตั้งแต่เด็กทำไมลิลจะอยู่ใกล้พี่นะไม่ได้"

"เพราะกูไม่ชอบให้ของเล่นของกูไปอยู่ใกล้ตัวผู้ตัวไหนทั้งนั้นเข้าใจที่กูพูดไหมลิล ถ้ามึงไม่ฟังกูจะทำให้มึงลุกจากเตียงไม่ได้เลยคอยดู" เขาพูดเหมือนหึงฉันกับพี่นะเลยแต่มันจะเป็นไปได้ยังไงมันเป็นไปไม่ได้หรอก

ไม่ทันไรก็ออกอาการซะละ5555555555