เมียจ้างบำเรอสวาท

อะไรก็ได้

ตอนที่ 11

แล้วช่วงค่ำคืนของงานเปิดตัวคอนโดมิเนียมหรูก็ได้เสร็จสิ้นลงไป ภายใต้ความตื่นตระหนกและวุ่นวายใจของเตยหอม แต่เธอก็ถือว่าได้ทุ่มเททำมันจนสุดความสามารถ บรรดาผู้บริหารหลายคนต่างให้ความยอมรับในตัวเธอ

หญิงสาวเดินออกจากงานพร้อมกับเจ้านายหนุ่มเนื้อหอม ที่บัดนี้เขาได้กลายเป็นเจ้านายและสามีของเธอตามกฎหมายไปพร้อม ๆ กันอย่างเต็มตัวแล้ว แต่เขาก็ยังคงบอกใครต่อใครว่าเธอคือเลขาฯ คนใหม่ของเขาเท่านั้น ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะสถานะความสัมพันธ์ของเขาและเธอเป็นอย่างนั้นจริง ๆ จะติดใจอยู่แค่ ถ้าเขาต้องการแค่นั้นแล้วทำไมเขาถึงต้องให้เธอจดทะเบียนสมรสกับเขาด้วย เขามีเหตุผลอะไรทั้งที่เขาก็วางตัวกับเธอแบบสุภาพบุรุษมาโดยตลอด

หรือว่าเขายังรักในความโสดของตัวเองกันแน่ ภายในงานมีสาวสวยหลายคนเดินมาคุยกับเขา เธอดูก็รู้ว่าสาว ๆ พวกนั้นจ้องจะงาบเจ้านายเนื้อหอมของเธอกันแทบทุกคน เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเธอไม่อยู่ตรงนั้น เขาจะลากใครสักคนกลับไปด้วยหรือเปล่า

“อืม..คุณอยากได้ของใช้อะไรมั้ย” ทิวัตถ์หันมาถามเธอขณะพาหญิงสาวขับรถมาจอดที่ร้านสะดวกซื้อก่อนที่เขาจะปลดเข็มขัดนิรภัยออก บนใบหน้าของเขายังคงเรียบเฉย เตยหอมยิ้มบางๆ ให้เจ้านายหนุ่มก่อนจะตอบเขา

“ฉันอยากซื้อพวกของสดไปติดไว้ค่ะ เผื่อวันไหนเบื่อ ๆ จะได้ทำอาหารกินเองบ้าง”

“คุณชอบทำอาหารเหรอ” เขาหันมาถาม

“ค่ะ”

“อืม..งั้นก็ดีเลย ลงมาสิ” เขาเอ่ยปากชวนก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อแห่งนั้นด้วยกัน

เธออยากจะเป็นฝ่ายกระชับความสัมพันธ์แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เตยหอมยิ่งไม่รู้ว่าตนเองควรจะเริ่มต้นในการเข้าหาเขาอย่างไรดี ขณะกำลังคิดอยู่ จู่ๆ ทิวัตถ์ก็ยื่นมือข้างหนึ่งมาจับมือเธอเอาไว้ให้ไปก้าวไปพร้อม ๆ กับเขา ระหว่างเดินเลือกสินค้า หญิงสาวเว้นระยะห่างและไม่ได้เดินใกล้เขาจนตัวติดกัน

“เอาของมาเดี๋ยวผมถือให้” จ่ายเงินค่าสินค้าเสร็จเรียบร้อยชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงทุุ้มนุ่ม และไม่ได้โกรธที่เธอรักษาระยะห่างระหว่างกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขายื่นมืออีกข้างมารับถุงใบใหญ่ในมือของเธอไปถือเอาไว้

แค่เขาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเช่นนี้ เตยหอมก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นทันที แค่เขาช่วยเธอหิ้วถุงเท่านั้นก็ทำให้เธอคิดเหลวไหลไร้สาระไปถึงไหนต่อไหนแล้ว จนความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้าไปในหัวใจเธอ

เตยหอมคิดในแง่ดีว่า ต่อให้ไม่มีความรัก ต่อให้เขาเป็นแค่เจ้านาย แต่ขอเพียงเธอได้ใกล้ชิดเขาแบบนี้มันก็มากพอแล้วสำหรับเธอ

พอกลับมาถึงบ้าน ทิวัตถ์ก็นำพวกอาหารสดที่เตยหอมเลือกซื้อมาไปวางไว้ในครัว ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงนุ่มนวลอีกว่า

“อันที่จริง ผมก็อยากลองชิมฝีมือของคุณซะคืนนี้เลย”

“กลางดึกเนี่ยเหรอคะ” เขาพยักหน้า เตยหอมรีบวางกระเป๋าสะพาย

“ก็ผมยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่ ในงานก็มีแต่อะไรก็ไม่รู้” เสียงเขาอ้อนเธอ

“งั้นก็ได้ค่ะ” สิ้นเสียงเตยหอมก็รีบสวมผ้ากันเปื้อนทันที เธอคิดว่าภรรยาที่ดีก็ควรทำอาหารให้สามีทาน ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องเหมาะสม แต่เวลานี้มันก็เกือบจะห้าทุ่มอยู่แล้ว

“ว่าแต่คุณอยากทานเมนูอะไรคะ” เธอไม่ปฏิเสธเขา ก่อนจะถามถึงสิ่งที่เขาอยากกิน

“อะไรก็ได้ครับ แล้วแต่คุณเลย ผมทานได้ทั้งนั้น”

“โจทย์ยากนะคะ”

“เอาน่าคุณ!!..อะไรที่คุณคิดว่าทำง่าย ๆ สำหรับคุณก็ทำมาเลย”

“ถ้าไม่อร่อยอย่ามาโทษกันนะคะ” เขายิ้มขึ้นและพลางขยับเนกไทเพื่อปลดมันออก

“ผมไปอาบน้ำก่อน” สิ้นเสียงเขาก็เดินจากไป