ตอนที่ 9
หลายวันต่อมาทิวัตถ์ก็พาเตยหอมเดินทางไปปิดหนี้ของเธอ ที่มีเกือบสิบล้าน เขาไม่ถามเธอสักคำ ถึงแม้เธอจะบอกว่า ให้เขาทยอยจ่ายให้เธอก็ได้
และพอเช้ารุ่งขึ้นวันต่อมาชายหนุ่มก็พาเธอกลับมาที่กรุงเทพฯ ก่อนจะพาไปจดทะเบียนสมรสด้วยกัน เตยหอมไม่กล้าที่จะคัดค้านหรือปฏิเสธ แต่เธอก็เริ่มรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลก ๆ สำหรับเธออยู่ไม่น้อย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าคุณจะผูกมัดตัวเองทำไมกัน” เขายิ้มกว้าง ก่อนจะอธิบายให้เธอฟัง ซึ่งมันก็ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด
“ผมอยากทำทุกอย่างให้มันถูกต้องครับ ผมไม่อยากให้ใครมาครหาหรือนินทาคุณ” จนป่านนี้แล้ว เขาก็ยังไม่เคยคิดจะแตะต้องตัวเธอเลยเนี่ยนะ หญิงสาวเริ่มแปลกใจ เขายอมใช้หนี้ให้เธอ และพาเธอมาจดทะเบียนสมรส
แต่ไม่เห็นจะพาเธอขึ้นเตียง มันดูแปลก ๆ เตยหอมตัดสินใจยอมจดทะเบียนสมรสกับทิวัตถ์ พอเสร็จเรียบร้อยเขาก็พาเธอไปดูโรงแรมสาขาหลักในกรุงเทพฯ จากนั้นก็ออกเดินทางจากย่านรัชดาขับรถพาเธอขึ้นมอเตอร์เวย์มุ่งหน้าสู่จังหวัดระยอง
จุดหมายปลายทางของทิวัตถ์คือโรงแรมขนาดใหญ่และเป็นอีกหนึ่งโรงแรมของเขาที่ใหญ่พอ ๆ กับในกรุงเทพฯ ตัวโรงแรมสูงห้าสิบชั้นขนาดมหึมา ตัวอาคารเป็นกระจกกับเหล็กทรงโค้งออกแบบได้สวยงามและทันสมัยเอามาก ๆ ยังไม่ทันขับรถถึงก็เห็นโรงแรมตั้งตระหง่านอยู่แต่ไกล ทิวัตถ์พาเธอขับมาถึงที่นี่ตอนบ่ายสามโมงกว่า ๆ
หญิงสาวตกตะลึงไปชั่วขณะ ระหว่างที่เขาพาเธอเดินเข้าไปในห้องโถงลอบบี้ขนาดมหึมาซึ่งบอกตรง ๆ เลยว่ามันช่างสวยงามและอลังการน่าดู
พนักงานต้อนรับยิ้มแย้มแจ่มใสเปรียบเสมือนเป็นหน้าบ้านของโรงแรม การออกแบบภายในของที่นี่สะท้อนตัวตนของโรงแรมให้ออกมาได้อย่างงดงาม มีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างชาติเข้ามาพักกันที่นี่มากมาย
ลิฟต์พาร่างหญิงสาวพุ่งไปด้วยความเร็วอันคงที่จนถึงชั้นสี่สิบ ประตูลิฟต์เลื่อนเปิดออก จากนั้นทิวัตถ์ก็พาก็เดินเข้าไปอยู่ในห้องรับรองที่กว้าง
“เดี๋ยวคุณรอผมตรงนี้นะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับผายมือไปยังบริเวณสถานที่นั่งเล่นซึ่งมีเก้าอี้หนังสีขาวตั้งอยู่หลายตัว รอบ ๆ ตัวเธอมีกระจกรอบทิศ สามารถเดินชมวิวทิวทัศน์ได้อย่างสบายใจ
ด้านหลังมีเก้าอี้สำหรับเอนกายพักผ่อนแบบส่วนตัวบริเวณสระว่ายน้ำ และถัดไปมีโต๊ะไม้สีเข้มตัวใหญ่พร้อมเก้าอี้เข้าชุดกันอีกประมาณยี่สิบตัวรอบโต๊ะ นี่มันคือที่ประชุมย่อย ๆ ของเขาได้เลย มองเลยออกไปคือหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานซึ่งมองเห็นวิวแผ่นน้ำทะเลสุดลูกหูลูกตา ทัศนียภาพของที่นี่ช่างน่าตื่นตาตื่นใจสำหรับเธอเหลือเกิน จนหญิงสาวถึงกับตะลึงงันไปชั่วขณะ
“ว้าว!!..สวยจังเลยค่ะ”
“หวังว่าคุณคงชอบนะ”
“ค่ะ”
“เลขาฯ ของผมเค้ามาประชุมอยู่ที่นี่แทนผมในช่วงเช้า เดี๋ยวผมจะให้เขามาแนะนำตัวกับคุณที่นี่” เขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นเธอเดินชมความงามโดยรอบอย่างพอใจแล้ว
“แล้วคุณจะไปไหนคะ”
“อ๋อ..พอดีผมมีธุระกับผู้จัดการที่นี่น่ะ ถ้าเค้ามาแล้วคุณคุยกับเขาไปก่อนนะ ผมไปไม่นานหรอก” หญิงสาวพยักหน้า จากนั้นทิวัตถ์ก็เดินจากไป