เช้าของอีกวัน
"กริ๊งๆ กริ๊งๆ" เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นจนรมิดาและริชาร์ทรำคาญ "นี่คุณตื่นไปเปิดประตูหน่อยสิ ฉันเมื่อยตัว" รมิดาบอกไปทั้งที่ยังหลับตาอยู่
"อืม ใครมันมาแต่เช้าวะ คนจะหลับจะนอน" ริชาร์ทลืมตาตื่นงัวเงีย ก็บ่นออกไปก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู แต่พอดูที่ช่องประตูก็ตกใจเมื่อคนที่มาเคาะห้องคือ อัคชัย พ่อของรมิดานั่นเอง
"ให้ตายเถอะ มาทำอะไรตอนนี้วะเนี่ย บ้าฉิบ" ริชาร์ทสบทบทไปก็วิ่งไปหารมิดาที่นอนอยู่ในห้องนอนทันที ขืนพ่อของรมิดามาเห็นตอนนี้ล่ะก็ เขากับรมิดาได้ห่างกันแน่
"รมิดา ตื่นเร็ว พ่อคุณอยู่ข้างนอก" ริชาร์ทบอกไปก็รีบเก็บเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรีบเร่ง ก่อนจะปลุกรมิดาให้ตื่นขึ้นมา
"อะไรนะ พ่อฉันมา โอ้ย ฉันอยากจะบ้าตาย ตอนนี้คุณรีบเก็บเสื้อผ้าให้เสร็จ แล้วกลับไปที่ห้องคุณเลยไป เดี๋ยวพ่อฉันจะเจอเข้า" รมิดาบอกไปก็รีบแต่งตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะมองไปรอบๆเพื่อปกปิดสิ่งผิดปกติ
"เย็น
