Sin with my Brother: Fairford Siblings

CHAPTER 03: Hanggang Kailan Tayo Magtatago? /Warning! SPG!

Gracelyn Fairford

Matapos naming mag-almusal ay nagpaalam na rin sina Papa at mga lalaki kong kapatid, maliban kay Kuya Bokbok na nagkulong na ngayon sa silid niya.

"We’ll be back by midday," Dad said to Mum as he walked towards the door. "Nag-usap na kami ni Bokbok. He’s not leaving today. He’ll wait for me."

Napangiti agad si Mama. "Mabuti naman kung ganun. Magluluto ako ng espesyal na ulam natin. Iyong paborito ninyong calderetang baka."

"Parang gusto ko na agad magtanghali," nakangising sagot ni Papa.

Tumayo na rin ako mula sa silya ko at lumapit sa kanila.

"Take care, Papa." Humalik ako sa pisngi niya. 'Yong dalawa naman naming kapatid ay tumakbo na kaagad palabas ng bahay. Excited sila palagi mag-train.

"Bigyan niyo ni Gillian ng oras ang kuya niyo, para hindi siya mabagot," aniya.

"Of course, Papa," nakangiti kong sagot at 'di nagpahalatang nag-aalangan. Pero sanay na ako sa ganito. Sanay na akong magsinungaling sa kanila, kami ni Kuya. Though being used to it doesn’t mean I don’t feel guilty.

Of course, araw-araw akong kinakain ng guilt ko. Pero wala akong magawa. My feelings for Kuya always win.

"I'm heading upstairs now to see Kuya," I said as I turned away.

Agad na rin akong tumakbo patungo sa hagdan at hindi na hinintay pa ang sagot nila. Si Gillian naman ay nasa taas na rin.

Saturday ngayon, at kapag walang pasok sa eskuwela ay sumasama sina Garret at Hanz kay Papa sa Blackridge Facility—isang lihim ngunit legal na pasilidad sa labas ng Oxford, kung saan tinuturuan ni Papa ang mga piling kabataang may potensyal sa mundo ng intelligence at security operations.

Hindi ito basta-basta mapapasukan ng kahit sino. You need clearance—and more importantly, trust. Kaya't hindi rin pwedeng ipagsigawan kung ano ang tunay na ginagawa ng mga tao roon. Para sa mga hindi nakakaalam, mistulang lumang warehouse lang ito na matagal nang abandonado. Pero sa loob ng mga makakapal na pader nito ay isang buong mundo ng training, disiplina, at tahimik na misyon.

Ang mga kapatid ko ay mabilis na natuto. They’re brave, clever, and naturally sharp-minded. Di maikakailang nagmana sila kina Papa at Kuya Bokbok.

Si Dad, noong kabataan pa niya, ay dati ring miyembro ng isang highly classified na sangay ng Espionage Division, kung saan miyembro ngayon si Kuya.

He served for nearly twenty years as an undercover agent—a man who lived in the shadows, navigating the blurred line between truth and deception. Maraming beses na siyang nasangkot sa mga misyon na hindi kailanman isusulat sa kasaysayan, pero siya 'yong klase ng taong hindi kailanman nagyabang, ni hindi rin nagkuwento nang buo.

Now, at fifty-one, he has fully retired from active service—hindi dahil sa takot, kundi dahil alam niyang panahon na para piliin ang tahimik at simpleng buhay kasama kami. Pero kahit malayo na siya sa panganib, hindi pa rin tuluyang naputol ang koneksyon niya sa mundo ng lihim.

He’s now a mentor—and the owner of Blackridge Facility. Tumatanggap siya ng mga piling trainee mula sa ahensiya—mga bagitong nais matutong magbasa ng galaw, magtiming ng kilos, at magbihis ng katahimikan. Hindi na siya lumulusong sa madidilim na eskinita o banyagang operasyon, but within the training rooms, he remains the voice of experience and strategy. Quiet, but sharp. Disciplined, yet with the heart of a father.

Si Dad—Gabriel Fairford—ay isang half British, half Filipino. British ang lolo namin sa ama, but unlike what most people assume, he wasn’t a soldier or a diplomat. Nasa linya si lolo ng mga negosyo—isang seryosong negosyanteng galing sa Oxfordshire na kilala sa larangan ng agribusiness at supply chain ng mga imported goods mula Asia. Pero dating nakatira ang pamilya nila sa Pilipinas. Doon ipinanganak sina Papa at mga kapatid niya. Then, nag-migrate sila dito sa Oxford dahil sa mga itinayong negosyo ni lolo, at dito na habambuhay nanirahan.

One of Dad’s siblings, Uncle Geoffrey, lives in the Philippines with his family. Like Dad, naglilingkod din ito sa batas, pati na rin ang aming mga pinsan. Bumibisita na lang sila dito sa England, ilang beses sa isang taon at ganun din naman kami sa Pilipinas.

Mum, on the other hand, is a full-blooded Filipina—but she no longer has family in the Philippines. Namatay daw ang mga lolo at lola namin nang masunog ang bahay nila noon, at nag-iisa lang siyang anak. Ang pamilyang itinuturing niya ngayon ay ang shelter na kumupkop noon sa kanya bago siya matagpuan ni Papa.

Kuya Bokbok’s parents were once Dad’s best friends. They were also half Filipino, half British—just like Dad. Pero namatay na rin ang mga ito. Hindi ko alam ang buong detalye. Ang kwento lang nina Mama at Papa ay na-raid ng mga pulis noon ang mansyon ng mga ito sa Masbate. Dati raw Alkalde Mayor ang lolo ni Kuya Bokbok at may mga anumalya itong ginawa noon.

Si Kuya Bokbok daw noon ay tatlong taong gulang pa lamang at tumira din sa shelter kasama ni Mama, kaya sina Mama at Papa na ang kumuha sa kanya.

Kuya Bokbok’s grandmother also lives here in Oxford, not far from us. Bihira na rin siyang magtungo doon. Para bang nagkaroon na siya ng ibang mundo.

Balik tayo sa kasalukuyan.

Tuloy-tuloy akong nagtungo sa silid niya. Nakiramdam muna ako sa nakasaradong pinto, pero napakatahimik sa loob.

Dahan-dahan kong pinihit ang doorknob at itinulak ito.

Nakita ko siyang nakaharap sa laptop niya sa study table. At napanganga akong bigla nang makita ko ang malaking larawan ni Theo doon.

"Kuya!" I shouted, pushing the door all the way open.

Mukhang nagulat siya at agad na tinupi ang laptop. Lumingon siya sa akin at binigyan ako ng matalim na tingin.

Tuluyan na akong pumasok sa loob at namaywang sa harapan niya. "I told you, Theo’s not courting me."

Tumayo siya at lumapit rin sa akin. "Theo, huh?" he said, voice cold and sharp. Mas lalo pang nagdilim ang anyo niya.

Napahinto naman ako. "We’re just friends, that’s all—K-Kuya…" Nagulat ako nang bigla niya akong sakalin.

Mas lalo pa niyang inilapit sa akin ang kanyang mukha, hanggang sa halos magdikit na ang mga labi namin. "I’m not stupid, Grace. I’m a man—I know exactly what his eyes say when he looks at you."

"Y-You don’t even know him," hirap kong sagot habang nakahawak sa braso niya. Nahihirapan na akong huminga.

Agad din niya akong binitawan at bahagyang umatras, ngunit hindi nagbago ang matinding galit na nakikita ko sa kanya. "Tadtad ng pictures at video niyong dalawa ang profile niya—"

“We were with other teachers—”

“NO!” agad niyang sigaw bago nilapitan ang laptop niya at muli itong binuksan. Dinala niya ito sa akin at ipinakita ang ilang larawan naming dalawa ni Theo, na kaming dalawa lang talaga at pareho kaming masaya habang nakatingin sa camera.

Pero halata namang ni-cut lang ang larawan. “But it’s obviously been cropped,” I said, trying to stay calm. “Can’t you see that?”

"I know!" Inihagis na lamang niyang basta ang laptop niya sa table bago muling bumaling sa akin. “Why would he post a cropped photo—just the two of you? Why not the full group? Why not the proper shots?”

“I-I don’t know. Hindi ko pa naman nakita 'yan—"

“Because he has a f*****g agenda!” Nilampasan niya ako at isinara ang pinto sa likod ko. "Tanggalin mo siya sa lahat, Grace—sa friends list mo, sa contacts mo, sa school!"

"What?!" Nagulat ako at napaharap sa kanya. Hindi ako makapaniwalang tumitig sa kanya. “You’re not serious…”

“Oh, I’m dead serious, my dear sister." Binigyan niya ako ng mapanghamong tingin. "What? Can’t do it? Can’t let him go? Why? Are you in love with him?”

“Kuya, there’s nothing going on! ... Professional akong tao, at hindi ako basta-basta gagawa ng desisyon dahil lang sa emosyon mo!"

"Professional?" Sarkastiko siyang tumawa. "You call yourself a professional, but you let a man use work just to get close to you? What kind of administrator does that, Grace?"

“He’s done nothing wrong, Kuya!” I shot back firmly. "At kahit pa may gusto siya sa akin, hindi 'yun sapat para tanggalin ko siya sa eskwelahan. Hindi ako ganyan! Hindi ako unfair!"

Bigla siyang lumapit sa akin at hinawakan ng mahigpit ang aking mukha. “Stay away from him,” mariin niyang bulong sa aking mukha. "Sa oras na makita kong hinahawakan ka niya, papatayin ko siya... You’re mine, Grace. Do you understand me?”

“K-Kuya—”

“I’m not joking. You know what I’m capable of.”

Nanghina akong bigla. Mabilis ang aking paghinga, at dumadagundong sa lakas ng kabog ang dibdib ko.

Bigla na lamang niyang nilamukos ng halik ang mga labi ko. Marahas. Madiin at puno nang pag-aangkin.

Agad din akong natangay ng bugso ng damdamin ko, at 'di ko napigilang tugunin siya.

Binuhat niya ako at mabilis na ipinasok sa loob ng banyo niya. Isinara niya rin ang pinto at ikinandado.

Naging mabilis ang aming mga kilos kahit puno ng kaba at takot. Agad naming hinubaran ang isa't isa. Iniupo niya ako sa countertop at dito niya ako paulit-ulit na binayo. Mabibilis. Malalakas, na umaabot hanggang sa kailaliman ko.

"Hmm!" impit akong napaungol habang yakap siya ng mahigpit.

Pinaliguan niya ng halik ang aking leeg. Mapusok. Mainit. Ramdam ko ang paghagod ng dila niya sa balat ko, at halos kagatin pa niya ito.

Kahit nahihirapan ay pinigilan ko pa rin ang umungol ng malakas.

Muling nagtagpo ang aming mga labi at dito na lamang itinago ang pareho naming nararamdaman. Tindi ng emosyon, mga nakatagong damdamin at matinding pagnanasa para sa isa't isa.

Mabibilis ang aming paggalaw. Damang-dama ko ang bawat pagkislot ng alaga niya sa loob ko. Para itong galit na galit din sa akin.

Halos bumaon ang mga kuko ko sa likod niya sa tindi ng sarap na nararamdaman ko. Mas itinaas pa niya ng husto ang isa kong hita na nakasampay sa braso niya at mas pinag-igihan pa ang pag-ulos sa akin. Nakayakap naman ng mahigpit sa likod ko ang isa niyang braso.

Naglubid ang mga dila namin sa isa't isa. Ninamnam namin ang tamis ng aming mga labi at mga laway. Wala na kaming dapat pang pag-usapan. Tanging mga puso na lang namin ang nakakaalam ng lahat.

Even if it was wrong, we no longer cared.

Ilang sandali pa ay mas lalo pang tumindi ang sarap na nararamdaman ko. Hirap na hirap na akong hindi umungol. Naninigas at nanginginig na ang buo kong katawan.

“K-Kuya… ehm! I-I’m s-so close,” I whispered breathlessly.

"Ssh," mahinang saway naman niya sa akin habang patuloy pa rin sa mabibilis na pag-ulos. "Let's c*m together," bulong din niya kasabay ng mga impit din niyang ungol. "Ugh, f**k!"

Mas nilakasan pa niya ang pagbayo sa p********e ko.

Hanggang sa 'di nagtagal ay pareho na kaming nangatal at nanigas sa aming mga posisyon. Nilamon kami ng matinding sarap, at huli ko na napansing sa loob niya ipinutok ang lahat ng katas.

Matinding kaba ang aking naramdaman. “K-Kuya… you came inside.”

Nagulat din siya at agad na inilabas ang alaga niya mula sa akin. "Damn it." Tila hindi rin siya makapaniwala sa nagawa niya.

Hingal na hingal siyang tumitig sa akin. Tumutulo-tulo pa ang mga natitirang katas niya at pumapatak sila sa sahig.

Maging ako ay parang mauubusan ng hangin. “Y-You still came inside … some of it,” bulong ko.

Natatakot ako. Baka bigla akong mabuntis! Hindi pwedeng mangyari 'yon, kahit gusto ko, hindi pwede.

“Just take the pill,” he said, helping me down gently from the countertop.

"Anak?"

Bigla kaming napalingon sa pinto nang marinig namin sa labas ang tinig ni Mama, kasunod nito ay mararahang katok.

“Are you in there?”

Kamuntik na akong mapasigaw dahil sa pagkataranta, pero mabilis na tinakpan ni Kuya ang bibig ko.

"Yes, Mum. I'm having a poo," kalmado niyang sagot.

“Have you seen Gracelyn? I heard you two shouting earlier. Ano na naman bang pinagtatalunan niyo?"

Nagkatinginan kaming dalawa. Nilulukob ako ng matinding kaba, samantalang siya ay nananatiling kalmado, na parang walang inaalalang anuman.

“I’m not sure, Mum. She went out earlier,” he replied.

Dumaan muna ang ilang segundo bago sumagot si Mama, "Okay, anak."

Shit. Wala naman siguro siyang narinig. Tangina.

Naramdaman namin ang mahihinang yabag nito na mukhang papalayo na.

Saka pa lamang ako medyo nakahinga ng maluwag. Muli kaming napatitig ni Kuya sa isa't isa.

Yumuko siya sa akin at muling nilamukos ng halik ang mga labi ko habang hawak ang batok ko. Mas masuyo na ito ngayon.

Yumakap naman ako sa kanya ng mahigpit habang tinutugon siya. Dama ko ang mainit na pagkiskisan ng mga hubad naming katawan sa isa't isa at pagdiin ng matigas pa rin niyang alaga sa puson ko.

Muli rin siyang tumitig sa akin.

“Are we clear?” pabulong pero madiin pa rin niyang tanong sa akin, at mukhang si Theo pa rin ang tinutukoy niya. “I don’t like you calling him by his name like there’s something between the two of you... Kung ayaw mo siyang tanggalin sa school, pwes, ayoko nang makikita pa ang mga litrato niyong dalawa na pakalat-kalat."

"Ipapabura ko na lang sa kanya—"

"Yong tanong ko ang sagutin mo."

"Ano pa bang gusto mong sabihin ko?" bulong ko rin. “I’ve always been yours, Kuya—from then until now. I’ve just been waiting … waiting to see how we’re going to get out of this bullshit mess... Hanggang kailan tayo magiging ganito? Nagtatago. Natatakot."

"Hindi ako natatakot," agad naman niyang sagot. “I’m ready for whatever happens... Are you?”

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya.

Bigla akong napalunok. Para akong naputulan bigla ng dila. At parang sasabog ang puso ko sa mga sandaling 'to.

Handa nga ba talaga ako?

Ayokong mawala ang pamilyang 'to sa akin, sa aming dalawa.

Siguradong masisira na ang lahat kapag nangyari 'yon. Itatakwil kami ng mga magulang namin.