ทวงรักคืนเสน่หา

เมาแล้วก็ไปนอน...1 NC+++

เชนไม่สามารถหักห้ามใจตนเองได้แล้ว เขาจึงส่งเรียวปากหยักของเขาเข้าไปครอบครองที่เรียวปากบางของหญิงสาว ก่อนที่มือหนาจะเริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ของหญิงสาว ส่วนเพียงเพ็ญนั้นก็เต็มใจที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่เขานำพาเธอไป อาภรณ์ของหญิงสาวค่อยๆ หลุดออกจากกายทีละชิ้น ในขณะที่เรียวปากหยักก็ยังดูดกลืนความหอมหวานจากเรียวปากบางของหญิงสาวจนตอนนี้ร่างบางของหญิงสาวเหลือเพียงอาภรณ์น้อยสองชิ้นเท่านั้น

ส่วนชายหนุ่มนั้นเขาต้องยอมละริมฝีปากออกด้วยความเสียดาย เพื่อจัดการกับเสื้อยืดสีขาวของตนเอง ในที่สุดชายหนุ่มก็สามารถถอดมันได้สำเร็จ ก่อนที่มือหนาของเขาจะเลื่อนลงไปถอดกางเกงออกเป็นชิ้นต่อไป และท้ายที่สุดก็ตามไปด้วยชั้นในชายราคาแพง ทำให้เจ้าท่อนเอ็นใหญ่ที่พองตัวคับแน่นเต็มอัตราศึกก็โผล่ออกมาอวดสายตาของหญิงสาว

“แน่ใจนะว่าพราวต้องการแบบนี้” แม้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มจะไร้ซึ่งอาภรณ์ขวางกั้น แต่เขาก็ยังถามหญิงสาวครั้งสุดท้าย เพราะเขาไม่อยากเอาเปรียบเธอ

“อือ...” เพียงเพ็ญตอบพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆ

เชนไม่รอช้า เขากลับไปครอบครองริมฝีปากบางอีกครั้ง ก่อนที่คราวนี้มือของเขาจะฟ้อนเฟ้นไปที่เต้าตูมเต่งทั้งสองข้างของหญิงสาวที่ยังคงมีบราเซียตัวสวยปิดไว้อยู่ ส่วนมืออีกข้างของชายหนุ่มก็ส่งลงไปที่ปราการส่วนล่าง ก่อนที่เขาจะรูดมันลงไปที่ปลีขางามของหญิงสาว

ตอนนี้เพียงเพ็ญสั่นไปทั่วทั้งร่าง เธอไม่อยากจะบอกความจริงกับเขา ว่าที่เธอเรียกร้องให้เขาทำเช่นนี้ ก็เพราะว่าเธอต้องการเอาชนะใครบางคน ซึ่งก็คืออดีตคนรักของเธอ ที่เขาโกรธเธอเรื่องที่เธอไม่ยอมพลีกายให้เขา เขาจึงก่นด่าเธอสารพัด และจบกันไปไม่ดีเท่าที่ควร คำที่เขาเคยบอกว่าผู้หญิงเฉิ่มๆ เชยๆ อย่างเธอให้ฟรียังไม่มีใครเอา คำนี้มันยังฝังหัวหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา

จนมาวันนี้ มันที่ฤทธิ์แอลกอฮอล์มีอำนาจมากกว่าความถูกต้อง มันทำให้เธอกล้าทำในสิ่งที่เธอไม่มีวันจะกล้าทำ ถ้าเธอไม่ตกอยู่ในอำนาจของฤทธิ์แอลกอฮอล์ เชนคงไม่ตกเป็นเครื่องมือของหญิงสาวโดยที่เขาไม่รู้ตัว แต่เพียงเพ็ญไม่รู้เลยว่า คนที่เสียเปรียบในเรื่องนี้มีเพียงแค่เธอคนเดียว ในเมื่อมันคือวันไนท์แสตนด์ ต่อให้เกิดอะไรขึ้นข้างหน้าเธอก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากเขา

ส่วนเชนนั้นตอนนี้ต่อให้เธอบอกให้เขาหยุด เขาก็ไม่สามารถหยุดมันได้แล้ว เขายังคงเดินหน้าต่อไป และตอนนี้บราเซียตัวสวยทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่ชอบใจ เขากระชากมันออกจากเต้างาม ก่อนที่เขาจะโยนมันลงไปที่พื้น ทำให้ตอนนี้ร่างสองร่างไร้ซึ่งอาภรณ์ขวางกั้น

เรียวปากหยักยังคงควานหาความหอมหวานราวน้ำผึ้งเดือนห้าจากเรียวปากบาง ก่อนที่เขาจะยอมละริมฝีปากออกด้วยความเสียดาย แล้วค่อยๆ เคลื่อนลงมาซอกไซร้ที่ซอกคอหันหอมกรุ่นของหญิงสาว ความเสียวซ่านมันแผ่ไปทั่วร่างของเพียงเพ็ญ