“เงยหน้าขึ้นมาสิ จะก้มแบบนี้ทั้งวันเลยเหรอ” เสียงที่เหมือนหนึ่งว่าเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ทำให้ปาริมาเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย แต่พอเธอเห็นหน้าท่านประธานเท่านั้นแหล่ะ หญิงสาวก็เข่าอ่อนทรุดตัวลงไปกองที่พื้นด้วยความตกใจ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ชายที่เป็นเจ้าของพรหมจรรย์ของเธอ คนที่เธอคิดว่าจะไม่มีทางได้เจอเขาอีกตลอดชีวิต ทำไมโลกถึงกลมแบบนี้
“นี่ถึงกับเขาทรุดเลยเหรอ” กันต์มองด้วยท่าทางขบขัน ก่อนที่เขาจะลุกจากเก้าอี้มาประคองร่างบางที่ทรุดลงไปนั่งที่พื้นเมื่อสักครู่
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ” เสียงของหญิงสาวสั่นจนแทบจะไม่เป็นประโยค ก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ซึ่งเขาก็เข้ามาประคองได้ทัน ทำให้เธอลุกขึ้นยืนได้ง่ายขึ้น
“ผมอยู่ที่นี่มาก่อนคุณเสียอีก คุณนั่นแหล่ะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” กันต์เอ่ยถามออกไปด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของหญิงสาวเวลาที่ไม่มีเครื่องสำอาง มีเพียงแป้งฝุ่นมัน
