9
"ฮือออ อึก อึก พี่ฌอน ฮือออ " ฉันโผเข้ากอดพี่ฌอนทันที ตอนนี้ฉันแค่ต้องการใครสักคน ใครสักคนที่ปกป้องฉันได้
"เฮ้ย! ไปทำอะไรมาหนูดี " พี่ฌอนคงตกใจที่เห็นสภาพฉัน แต่เขาก็กอดตอบลูบหลังปลอบ
"ฮืออออ อึก อึก ฮืออออ" ฉันส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบแล้วเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด
"กลับบ้านกันก่อนดีกว่า " ว่าแล้วพี่ฌอนก็เปิดประตูรถให้ฉัน
"บอกพี่ได้มั้ยว่าไปทำอะไรมา" หลังจากขับรถออกมาได้สักพักพี่ฌอนก็ถามขึ้นเป็นรอบที่สอง
"อึก อึก " แต่ฉันก็นิ่งเงียบ ไม่พูดไม่จาเอาแต่สะอื้นร้องไห้ ฉันยังไม่พร้อมที่จะบอกตอนนี้
"โอเคๆ ถ้าอยากจะเล่าตอนไหนค่อยเล่าก็ได้ " พี่ฌอนยกมือขึ้นลูบหัวฉันปลอบโยนแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมากดยุกยิกๆตอนรถติดไฟแดง
พอกลับมาถึงบ้านฉันก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันที ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะได้ลงมาทำอาหารให้คุณแอนดริว ไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะกลับมากี่โมง ฉันยืนมองสภาพตัวเองในกระจกเหมือนไปฟัดกับหมามาเลย ตาก็บ
