Her Tempting Wish

CHAPTER 4

"Gosh, two faced woman."

"Ang kapal ng mukha, nang-agaw pa ng boyfriend."

"Slut."

Almost three days ko nang naririnig ang mga yan. Bumalik ako sa dating buhay. I am being bullied. Hindi

na lang mentally but also physically.

Some guys in our class would simply touch me, most girl would give me an offensive look. May mga

babae din na secretly sinasampal at sinasabunutan ako sa lugar na walang tao.

Yesterday, they took all my money, kick me and stepped on me.. Hindi ko nararamdaman yung sakit

because I know I deserve it, pero what hurt me was someone.

Si Drick.

He saw me but he just passed by.

Doon ako naiyak.

I lost him, the reason why I wanted to live but now, I am back to my old self.

Break time na at nagpabili sila sa akin ng pagkain.

"568 po Mam."

Kinuha ko ang wallet ko at napatigil ako. Kulang ako ng 68 pesos.

"M-miss.. Pwede bang bukas na lang yung 68 pesos?" tanong ko sa tindera.

"Naku neng, di naman pwede 'yun. Bawasan mo na lang yung binili mo."

Hindi pwede, magagalit sila kapag kulang yung mga pinabili nila.

"Hindi po ba pwedeng ilista niyo na lang yung pangalan ko? Babayaran ko talaga bukas, promise po or

kung gusto niyo kunin niyo na lang yung ID ko."

"Aba, kung pagbibigyan kita baka maraming estudyante na ang gumaya sayo."

"Miss, I'll pay for it."

Napatingin ako sa taong nagbayad at nanlaki ang mga mata ko nung makitang si Hans iyon.

"A-ah.. Eto!" sabi ko at inabot ang 500 pesos. "Babayaran ko na lang yung kulang."

"Keep it. Hindi naman ako nagpapabayad." sabi niya at umalis.

Thanks, he saved me.. Again.

Bumuntong hininga ako at nag-decide na bumalik na ng classroom. I'm pretty sure that everyone's

waiting for me, I mean.. waiting for their food.

Naglalakad ako nung makita ko ulit si Hans na nakatayo sa isang corner at umiinom ng coke. He looked

at me so I smiled a bit. Just want to let him know that I'm really thankful.

Pero napahinto ako nung makita si Drick at Nadya na magkasama. Papalakad sila malapit sa akin. Hindi

ko alam ang gagawin.

Nung makalapit na sila ay nilagpasan lang nila ako. Nadya didn't bother to look at me but Drick did.

Nanghina ang mga tuhod ko. Parang maiiyak ako.

I miss him so much.

"Is it heavy?"

I didn't notice that Hans is in front of me. Kinuha niya yung dalawang plastic bags na hawak ko.

"Are you going to eat all of this? Should I join you?"

"H-ha?"

"Never mind. Where are you heading to?"

"A-ako na.." pilit ko kinuha sa kanya yung plastic bags pero iniwas niya iyon.

"It doesn't look good on girls to carry heavy looking bags.."

Eh? Talaga ba?

"S-sa room 145 ako.

"So you're a freshman."

Tumango tang ako.

"Your major?"

"Accounting."

"I bet your blockmates made you do this. Are they bullying you?"

"Ha?"

Masyado bang obvious?

"Well if yes, it seems like they brought their high school habits. So childish."

Nagtataka ako. Sabi niya sa akin na kalimutan ang lahat and pretend like nothing happened. Pero bakit

siya nandito? He's even helping me.

"Uhm.. Can I ask you a question?"

"You're asking already."

"A-ah.. Hehe.."

"Go ahead."

"Uhm.. Sabi mo kasi magpretend ako na walang nangyari.."

"Wala naman talagang nangyari satin ah?" nakangising sabi niya at parang nag-init ang pisngi ko.

"H-hindi yun yung ibig kong sabihin."

"Hmm.. Well yeah, I told you to forget everything and pretend like nothing happened pero we can also

pretend na first time nating nagkakilala diba?"

Wala na akong nasabi. Hindi ko alam kung bakit ang sikat na sikat na Hans na 'to ay kinakausap ang

irelevant na tulad ko.

"Nandito na tayo. Akin na."

Kinuha ko pero di niya pa rin binigay. Nagulat ako nung pumasok siya sa classroom kaya dali-dali akong

sumunod.

Napatingin ang lahat sa amin at Hindi ko alam ang gagawin ko.

"My gosh.. Anong ginagawa ni Hans dito?" sabi nung isa kong ka-blockmate.

Nagulat ang lahat ng binagsak ni Hans ang dalawang plastic bags sa teacher's table.

"Kunin niyo yung mga pagkain niyo dito." nakangiting sabi ni Hans.

Sabay-sabay na naglapitan ang mga kaklase kong babae.

"Yieeeee! Hans pwede magpapicture?" sabi ng isa at nakigaya naman ang iba.

"Sorry but I can't." sabi ni Hans.

"Hala bakit naman?" pabebeng sabi ng isa.

"I don't want to have a picture with people who can't even buy their own food. How cheap."

Natahimik silang lahat at napatingin silang lahat sa akin nung tumingin sa akin si Hans at ngumiti.

"Get your things. Let's go." sabi niya pero hindi ako kumilos.

Hindi ko masyadong ma-gets ang ginagawa niya.

"Can someone give me her bag?"

Kinuha naman agad yun ng isa kong blockmate at binigay ang bag ko kay Hans.

Bitbit ni Hans ang bag ko at hinila niya ako palabas.

"W-what are you planning to do?"

"I'm saving you."

"W-why are you doing this?"

"Because I pity you and besides, may utang ka pa sakin so just come with me.

Hinigit ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya.

"Most of the girls in our class likes you.. I will be doomed. Huwag mo na dagdagan. Sawa na ako."

"So what?"

"S-so what?"

"Kung sawa ka na, why do you still even care? If you can't fight back then you have to at least learn on

how to ignore them."

"Nasasabi mo 'yan dahil wala ka naman sa posisyon ko."

"I know but, someone close to me had been there and I haven't done anything to protect her. And guess

what? I am seriously regretting it right now."

Napakaseryoso niya. Nakikita ko yung emotions niya. Nasasaktan siya.

"B-but we're not even close.."

"Don't care. I just felt like I need to do something. Come on."

Hinila niya ulit ako at napunta kami sa parking lot.

Sumakay kami sa kotse niya.

Is this even a good thing?

Ang weird.

We just met yesterday but we kissed.

We met again today at parang buong araw ko iikot ngayon sa kanya.

Hindi ko maintindihan kung bakit nangyayari 'to but I don't even care anymore. I need this. I want to

escape.

"Why did you kiss me yesterday?"

Kusang lumabas sa bibig ko 'yun. Nacucurious ako.

"Because you were awake.."

"Ha?"

"Kung gising ka magrerespond ka."

"So?"

"So I did it when you were awake, hindi nung tulog ka."

"Does that mean na you're a pervert?"

"Call me a pervert or what.. Sumama ka pa rin naman diba?" natatawang sabi niya. "Don't worry, I won't

touch you again like I did yesterday unless you allow me."

I smiled a bit.

"Thank you."

Tanging nasabi ko at ngumiti rin siya habang patuloy siya sa pag-drive.