บทที่สิบเอ็ด

2110 Words

“มีความสุขไปไหมวะ ไอ้คลื่น!” ก้องภพส่ายหน้าระอากับท่าทีคลั่งรักของเพื่อนชายคนสนิท พวกเขาออกมานั่งรับลมชมวิวตรงระเบียบหลังจากจบกิจกรรมอันยาวนาน “หน้ากูมันชัดมาก?” “มันชัดตั้งแต่มึงประกาศกลางลานนั่นแล้ว มึงสติดีอยู่ใช่ไหมเพื่อน” คำถามของก้องภพไม่ได้ทำให้คลื่นสะทกสะท้าน ชายหนุ่มเพียงหัวเราะในลำคอพลางสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ลงเรื่อยๆ “ประสาท ไม่ใช่กูแล้วจะใคร” “เหอะ ไม่ใช่มึงไม่ใช่!!” ก้องภพตะโกนคล้ายไม่เชื่อสายตาตนเอง มันจะเวอร์อะไรขนาดนั้นเขาไม่ได้คว้าดาวหรือเดือนมาให้น้ำค้างซะหน่อย ทำไมต้องแอ็คติ้งเกินเบอร์ด้วย “กูต้องแปะจองไว้ก่อน” “แปะจอง เพื่อ?” ก้องภพขมวดคิ้วสงสัย “มึงดูนี่” มือสากยื่นโทรศัพท์เครื่องบางให้คนข้างกาย ภาพหน้าจอปรากฏแอคเค้าท์ของน้ำค้างซึ่งลงรูปในแอพพลิเคชั่นสีม่วง หญิงสาวลงอัพเดทเมื่อสองวันก่อน ภาพรอยยิ้มสดใสในชุดนักศึกษาถ่ายบริเวณสวนดอกไม้ข้างๆ คณะ ถูกใจโดย Kanawaranit

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD