“หมอนหนู…” ขนมมองคนที่ยกขายาวๆ ขึ้นพาด ก่ายทับบนหมอนของเธอตาแข็ง ทำคนที่มองสบตาอยู่กระชับหมอนเข้ามาใกล้
ทั้งถูไข่ ทั้งกระแทกใส่จนคนมองทำหน้าตึง
“ทำไมทำแบบนี้”
“ทำไม แค่หมอนโดนไข่เธอก็รับไม่ได้แล้ว? แล้วทีนอนกอดกันจนแตกไปตั้งหลายน้ำแล้วมาทิ้งกันแบบที่ไม่มีเหตุผลนี่ใครมันจะไปรับ ไม่ทนหรอกบอกเลย”
“แล้วจะเอายังไง”
“เรื่องเอาอ่ะตรงไหนก็ได้ แต่ไม่ได้เอาเพื่อส่งท้ายแบบที่เธอทำกันแน่ๆ” ขนมเบือนหน้าหนี ยกมือขึ้นกุมขมับในความตอบกลับอย่างฉะฉาน จะให้เอาอะไรไปเถียงสู้ ไม่ไหวหรอก ไม่ชนะเขาเลย
“พี่ผิดอะไรวะ เมื่อคืนก็ทำดีทุกอย่างไม่ใช่เหรอ ปากก็บอกว่าชอบ มีความสุขแทบจะสำลักแล้วบอกเลิกกันทำไม”
“…”
“หรือใครว่า ใครมันทำไม ก็บอกแค่ชื่อ เดี๋ยวจัดการให้เอง”
“ไม่อยากเจ็บอ่ะ”
“เจ็บ? เคยเอาปัญหามาให้ไหม เรื่องอะไรที่ทำให้หนักใจเธอก็พูดออกมาดิ เงียบแบบนี้แล้ววันไหนจะเข้าใจกัน อย่าให้ต้องบุกไปถึงบ้านเ
