หลังจากที่เหตุการณ์วุ่นวายจบลง ชบาสะบัดหน้าเดินออกจากบ้านไป เขมก็ขึ้นมาทำบัญชีในห้องทำงาน
แป้งหอมจึงนำน้ำเย็นจากโอ่งดินเผา มาให้ชายหนุ่มดื่มดับกระหาย ร่างบางเดินเข้ามาในทำงาน วางขันน้ำลงบนโต๊ะ
“หนูเอาน้ำมาให้จ้ะ”
เขมมองขันน้ำที่มีดอกมะลิลอยอยู่ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยกขึ้นดื่มแก้กระหาย กลิ่นหอมของดอกมะลิ และความเย็นของน้ำที่ตักมาจากโอ่งดินเผา ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสดชื่น
“น้ำของหนูแป้งเย็นชื่นใจจัง”
“พอดีหนูเห็นดอกมะลิอยู่หน้าบ้าน หนูก็เลยเก็บมาโรยใส่น้ำ เพื่อเพิ่มกลิ่นหอม อีกอย่างพี่เขมกลับมาเหนื่อยๆ คงกระหายน้ำ หากได้ดอกมะลิเป็นตัวช่วย ให้พี่เขมดื่มน้ำช้าลงคงดี เพราะพี่จะได้ไม่สำลักน้ำ” คนฟังรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจอย่างไรก็ไม่ทราบ จะมีใครบ้างนะ ที่ใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อยพวกนี้
“หนูแป้งมานั่งตักพี่มา” แม้จะรู้สึกแปลกและเขินอายกับประโยคนั้น แต่แป้งหอมก็เลือกที่จะทำตามคำสั่งอย่างไม่อิดออด เดินไป
