23 หมดแรงNC
1637 Words
นกยูง....
"เราจะไปไหนคะ"
"ถามมากวะ ฉันไม่เอาเธอไปฆ่าหรอกน่ามันไม่คุ้ม"
"แล้วพี่จะพานกยูงไปไหนก็บอกมาสิคะ"
"พาไปเอา เธอหายไปเจ็ดวันฉันก็จะเอาเธอแม่งทั้งเจ็ดวันไปเลยต่อไปจะได้ไม่กล้าลองดีกับฉันอีก"
"มันจะเกินไปแล้วนะ"
"เกินไปตรงไหนวะห๊ะ อย่าลืมว่าเธอเป็นของฉันฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้"
"เมื่อไหร่พี่จะปล่อยนกยูงไปพี่บอกมาเลยได้ไหมไม่ใช่พูดแค่ว่าปล่อยแน่แบบนี้" ฉันต้องการคำตอบที่แน่นอนว่าฉันจะต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาไปถึงเมื่อไหร่
"ก็บอกแล้วไงวะว่าปล่อยอ่ะปล่อยแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฉันบอกไปแล้วว่าเบื่อเดี๋ยวก็ปล่อยแต่ตอนนี้มันยังไม่เบื่อไงจะให้ปล่อยยังไง"
"แต่พี่อย่าลืมว่าอีกไม่กี่เดือนนกยูงก็จะเรียนจบแล้วครบกำหนดสัญญาที่คุณพ่อรุจบอกเอาไว้ว่าถ้านกยูงเรียนจบเราสองคนก็จะต้องถอนหมั้นกันแล้วนกยูงก็จะไปจากบ้านของพี่ ถ้าถึงตอนนั้นไม่ว่ายังไงพี่ต้องปล่อยนกยูงไปตามทางของนกยูง"
"ฉันไม่เคยลืมแต่นั่นมันเป็นคำพูดของพ่อที่บังคับฉันหมั้นกับเธอซึ่งฉันไม่ได้ต้องการหมั้นตั้งแต่แรกแล้วทำไมฉันต้องทำตาม"
"พี่วายุทำไมพี่เป็นคนแบบนี้"
"ทำไมมีปัญหาอะไร
"ถ้าอีกห้าปีสิบปีพี่ยังไม่เบื่อนกยูงนกยูงไม่ต้องทนอยู่กับพี่แบบนี้ไปตลอดเหรอ"
"เธอคิดว่าตัวเธอดีลีลาเด็ดมากจนฉันติดใจเป็นสิบๆปีเลยงั้นดิ เหอะทุกวันนี้ฉันนึกว่านอนกับตุ๊กตายาง" เขาพูดพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาดูถูก
"อย่าห่วงเลยไม่นานหรอกไม่แน่พอครบเจ็ดวันที่อยู่บนเกาะฉันอาจจะเบื่อเธอแล้วก็ได้"
"ค่ะนกยูงก็หวังแบบนั้น" ถามว่าฉันเจ็บไหมกับคำพูดแต่ละคำของเขา ฉันเจ็บเจ็บจนชินแล้วค่ะเจ็บจนไม่รู้จะเอาความรู้สึกตรงส่วนไหนมาเจ็บอีก ฉันขี้เกียจทะเลาะกับเขาต่อฉันก็เลยพาตัวเองเดินมานั่งอยู่ท้ายเรือตามลำพัง นั่งพาสักพักฉันก็รู้สึกง่วงอาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการเดินทางมาตลอดทั้งวัน
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน มารู้ตัวอีกทีฉันก็นอนอยู่บนเตียงโดยที่ร่างกายของฉันไม่ได้สวมใส่อะไรเลยสักชิ้น ฉันรีบดีดตัวลุกขึ้นก่อนจะรู้สึกเจ็บแปลบตรงส่วนนั้น นี่อย่าบอกนะว่าเขาลักหลับฉัน
"หลับนึกว่าซ้อมตาย เอาจนน้ำแตกยังไม่รู้สึกตัว"
"พี่ลักหลับนกยูงเหรอ"
"เออ"
"ทุเรศ"
"ทำไมผัวจะเอาเมียมันทุเรศตรงไหน" ฉันหมดคำที่จะพูดกับเขาฉันมองหาเสื้อผ้าตัวเองปรากฏว่ามันอยู่ข้างเตียงพอดีฉันหยิบมันขึ้นมาเพื่อจะสวมแต่ถูกเขากระชากออกไปแล้วเขวี้ยงไปไกล
"ไม่ต้องใส่ฉันขี้เกียจถอด" พูดเสร็จเขาก็ก้าวขาขึ้นมาบนเตียงจับฉันนอนคว่ำหน้าลงจากนั้นเขาก็....
สวบ!! ปึก!!
"อื้ออออ เจ็บ" เขาสอดใส่ตัวตนเข้ามาจากทางด้านหลังโดยที่ฉันไม่ทันระวังตัวมันก็เลยทำให้ฉันเจ็บและจุกจนร้องไห้เพราะหลายวันแล้วที่ฉันกับเขาไม่ได้มีอะไรกันพอเขาใส่มันเข้ามาแบบครั้งเดียวมันก็เลยเจ็บมากกว่าทุกครั้ง
"อ่าาาาา เพิ่งน้ำแตกไปเมื่อกี้จะแตกอีกแล้วกู ซี๊ดดดดด อื่มมมม"
ปั่ก!!! ปั่ก!!! ปั่ก!!! ปั่ก!!!!
"ฮึก ฮึก พี่วายุนกยูงเจ็บ ฮึก ฮึก"
"แต่ฉันไม่ได้เจ็บนิ่"
"ฮือออ พี่ไม่สงสารนกยูงเลย ฮือออ นกยูงไม่ไหวแล้ว ฮืออออ"
วายุ....
"ฮือออ พี่ไม่สงสารนกยูงเลย ฮือออ นกยูงไม่ไหวแล้ว ฮืออออ" แม่งพอได้ยินแบบนั้นสะโพกของผมก็หยุดการทำงานโดยอัตโนมัติ หรือผมทำแรงไปจริงๆวะจนยัยนี่ร้องไห้
"ถ้าไม่ทำแรง...ไหวไหม" ผมก้มลงไปถามข้างๆหูก่อนจะดูดที่ซอกคอหอมที่ตอนนี้เป็นแต่รอยดูดเต็มไปหมดเพราะฝีมือผมเอง
"ฮึก ฮึก ไม่รู้ค่ะ แต่ตอนนี้นกยูงเจ็บ ฮือออ ฮือออ" ใจแม่งเป็นไรไปวะเหมือนมันจะอ่อนยวบไปเลยเมื่อได้ยินแบบนี้ ผมก็เลยลดแรงกระแทกลงแล้วทำแบบเนิบๆนาบๆช้าๆไปตามแรงอารมณ์ตอนนี้ ผมดึงนกยูงมาจูบอย่างอ่อนโยนและแผ่วเบาโดยที่ส่วนล่างยังทำงานไม่หยุด
"อื้อออ อื้ออออ พี่วายุ มันเสียว ฮือออ อื้อออ ไม่ไหว นกยูงไม่ไหว ฮือออไม่ไหวแล้วค่ะ ฮืออ" นกยูงครางเสียงสั่นแม่งคงเสียวจริง เหมือนมันเป็นครั้งแรกที่เอากันแล้วเธอครางออกมาแบบนี้
"จะเสร็จเหรอ" ผมถามเบาๆเสียงสั่นไม่แพ้กันเพราะตอนนี้ผมก็เหมือนใกล้จะเสร็จเหมือนกันเพราะน้องสาวของเธอตอดผมไม่หยุด
"อื้ออออ" นกยูงพยุกหน้า ผมก็เริ่มขยับความเร็วขึ้นมาอีกสเตปแต่ไม่ได้รุนแรงแบบที่เคยทำ
ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!!
"อ่าาา นกยูง นกยูง อ่าาาาา นกยูงของพี่ นกยูง" ผมครางเรียกชื่อคนใต้ร่างอย่างลืมตัว
"อ๊ะ อ๊ะ พี่วายุมันเสียว ฮือออ เร็วค่ะนกยูงจะไม่ไหวแล้ว"
ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!!
"อ๊ายยยยยยย อ๊าาาาา ฮืออออ ฮือออ" นกยูงครางลั่นห้องหลังจากที่เธอถึงจุดมุ่งหมายปลายทาง น้องสาวของเธอตอดผมตุ่บๆไม่หยุดทำเอาผมเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันความต้องการที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาเกือบอาทิตย์ถูกส่งเข้าไปภายในร่องรักของนกยูง แรงฉีดอัดปะทะเข้ากับน้ำหวานของนกยูงที่อยู่ภายในมันผสมผสานกันจนล้นทะลักออกมาไม่รู้น้ำใครเป็นน้ำใคร หลังจากเห็นว่านกยูงหายเหนื่อยจากบทรักที่เพิ่งผ่านไปผมจัดการอุ้มนกยูงไปเข้าห้องน้ำจากนั้นก็จัดการเธออีกหนึ่งยก
ผมยกขาหนึ่งของนกยูงมาพาดที่แขนตัวเองก่อนจะสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปทีเดียวมิดด้าม
สวบ!!!
"อื้ออออ"
"อ่าาาาาาา ซี๊ดดดดด อื่มมมม แน่นชิบ" น้องสาวของนกยูงไม่ว่าจะเอากี่ทีกี่รอบก็ยังแน่นอยู่ตลอดเพราะแบบนี้ผมถึงติดใจไม่อยากเอาคนอื่นอีก แม้แต่แซนดี้ที่ว่าเด็ดที่ว่ารู้ใจผมที่สุดผมยังไม่มีอารมณ์เอาเลยถ้าไม่ใช่คนตรงหน้า
ปั่ก!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก!!!!!แรงกระแทกถูกส่งเข้าไปแบบไม่ออมแรงตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วอยากแตกแล้วแตกอีกชดเชยที่มันไม่ได้แตกมานานหลายวัน
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ จุกมันจุกค่ะ ฮือออ"
"อ่าาา นกยูง นกยูง พี่จะแตกอีกแล้วซี๊ดดดด อ่าาาา" ผมดึงนกยูงมาจูบแบบเร่าร้อนรุนแรงเธอเองก็ตอบสนองผมเช่นกันจนในที่สุดทั้งผมกับนกยูงก็ถึงจุดหมายปลายทางพร้อมกัน
"อีกยกไหม" ผมถามหลังจากอาบน้ำเสร็จ แม่งทำไมต้องถามด้วยวะ ปกติถ้าผมจะเอาผมก็เอาเลยไม่มาถามแบบนี้หรอก
"พอแล้วค่ะนกยูงไม่ไหวแล้ว"
"โอเคงั้นคืนนี้ค่อยว่ากัน"
นกยูง....
หลังจากที่พี่วายุกับฉันมีอะไรกันในห้องน้ำเสร็จเขาอุ้มฉันออกมานั่งที่เตียงจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้ฉันเพราะฉันตอนนี้ไม่มีแรงแม้แต่จะเดิน ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้เหมือนเขาจะใส่ใจฉันมาทำดีกับฉัน เขาเหมือนจะแคร์ความรู้สึกของฉันตอนที่มีอะไรกันพอฉันบอกว่าเจ็บเขาก็อ่อนโยนกับฉันทันที แล้วที่ฉันไม่เข้าใจตัวเองก็คือฉันกลับมีอารมณ์ร่วมกับเขาแค่เขาอ่อนโยนด้วย ไม่ได้นะนกยูงเธออย่าใจอ่อนอย่าหลงกลเขาอีกเป็นอันขาดที่เขาทำไปเหมือนใส่ใจเธอดีกับเธอเขาก็แค่ต้องการให้เธอยินยอมพร้อมใจไปกับเขาเท่านั้น คนอย่างเขาจะมาทำดีกับเธอโดยไม่หวังผลมันเป็นไปไม่ได้
"เราจะอยู่กันที่นี่เจ็ดวันเลยจริงๆเหรอคะ"
"ทำไมเธอมีปัญหาอะไรอีก"เขามองฉันอย่างไม่พอใจหลังจากที่ฉันตัดสินใจถามเขา เขากลับมาเป็นพี่วายุคนเดิมแล้วค่ะ
"คือนกยูงต้องไปเรียน"
"ตอนที่ฉันไปรับเธอเมื่อเช้าฉันเข้าไปแจ้งกับทางมหาลัยแล้วว่าเธอลาหนึ่งอาทิตย์"
"เอ่อ แล้วพี่ไม่ต้องทำงานเหรอ"
"ไม่เข้าบริษัทแค่เจ็ดแปดวันบริษัทมันไม่เจ๊งหรอกไม่ต้องห่วง"
"เอ่อ.."
"มีปัญหาอะไรอีกพูดมาให้หมด"
"คือ..ยา..."
"ยาอะไร"
"ยาคุมค่ะ คือที่พกมาด้วยมันกินได้อีกแค่สามวันแล้วทีนี้..." ฉันพูดยังไม่ทันจบเขาก็ขัดขึ้นมาอย่างหัวเสีย
"หมดก็ไม่ต้องกินมันจะไปยากอะไร" เขาพูดง่ายเกินไปหรือเปล่า แล้วทีนี้อีกสี่วันฉันจะเอายาที่ไหนกินนี่คือสิ่งที่ฉันเป็นห่วงตัวเองที่สุดเพราะถ้าเขาจะมีอะไรกับฉันทุกวันฉันกลัวว่าตัวเองจะท้อง
"แต่.."
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นฉันง่วงจะนอน เอากับเธอไม่กี่ยกแม่งหมดแรงเฉย เธอนี่มันตัวดูดวิญญาณชัดๆ"
- Writer
