วายุร้ายพ่ายรัก

แฟนเก่า

นกยูง...

ฉันแอบออกมาจากห้องพี่วายุตั้งแต่เช้ามืดเลยค่ะเพราะหนึ่งฉันไม่กล้าสู้หน้าพี่เขาฉันอายกับสิ่งที่ได้ทำลงไปเมื่อคืนฉัน สองฉันคิดถึงความรู้สึกของแม่ถ้าแม่รู้ว่าฉันทำตัวเหลวไหลแบบนี้แม่ต้องผิดหวังในตัวของฉันแน่ๆ และเหตุผลอีกข้อก็คือกลัวใครจะมาเห็นตอนฉันออกมาจากห้องพี่วายุแล้วเอาไปบอกคุณพ่อรุจกับแม่ฉันไม่อยากให้เป็นเรื่อง และตอนนี้ฉันก็มาโรงเรียนตั้งแต่เช้าโดยอ้างกับแม่ว่าที่โรงเรียนมีกิจกรรมต้องไปแต่เช้ามืดซึ่งแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ให้คุณลุงขับรถมาส่ง

"มาแต่เช้าเลยนะวันนี้ยัยนกแก้ว" ฉันเหลือกตามองบนอย่างน่ารำคาญ

"ฉันชื่อนกยูงมาเรียกนกแก้วอะไร"

"ก็เธอชอบพูดมากไงฉันก็เลยตั้งชื่อเธอซะใหม่ว่ายัยนกแก้ว"

"เอออยากจะเรียกยังไงก็แล้วแต่นายเลยละกัน" บุคคลที่ฉันพูดด้วยก็คืออัสเขาเป็นหลานชายเจ้าของโรงเรียน บ้านเขาอยู่ด้านหลังโรงเรียนนี่แล่ะแต่จะเรียกว่าบ้านก็ไม่ได้ต้องเรียกคฤหาสน์ซะมากกว่าเพราะมันใหญ่มากเนื้อที่พอๆ กับโรงเรียนทั้งโรงเรียน อัสเป็นนักกีฬาประจำโรงเรียนเขาชอบเล่นบาสเป็นชีวิตจิตใจถ้าวันไหนฉันมาโรงเรียนเช้าๆ ฉันก็มักจะเจอเขาที่สนามบาส อ่อลืมบอกไปอัสกับฉันเราเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่มอต้นจนถึงมอปลายเขาไม่เคยเรียกฉันว่านกยูงเลยชอบเรียกนกแก้วตลอดบางครั้งก็เรียกชื่อจริงของฉันซึ่งแทบไม่เคยมีใครเรียกเลยทุกคนเรียกนกยูงติดปากกันหมด

"เธอกินข้าวเช้ามาหรือยังยัยนกแก้ว"

"ทำไมนายจะเลี้ยงหรือไง"

"อืมดิเธอคงกินไม่จุหรอกมั้งถึงจะดูอวบๆ ไปหน่อยก็เถอะ"

"เค้าเรียกคนมีเนื้อมีหนังย่ะไม่ได้ผอมแห้งเหมือนยัยน้องมีนาดาวโรงเรียนแฟนนาย"

"เห้ยมีนากับฉันเราไม่ได้เป็นแฟนกันนะเว้ยเธออย่ามาโมเม"

"อ้าวใครจะไปรู้เห็นยัยนั่นพูดซะทั่วโรงเรียนว่านายเป็นแฟนกับนาย"

"ไร้สาระว่ะ ว่าแต่เธอเหอะจะไปกินข้าวกับฉันมั้ยล่ะฉันเลี้ยงเอง"

"อื้มมมถ้านายเลี้ยงก็เอาดิหิวพอดีเลย" คือเมื่อเช้าฉันรีบออกมาจากบ้านก็เลยไม่ทันได้กินข้าวเช้า จากนั้นฉันก็เดินตามอัสไปแต่ยิ่งเดินทำไมยิ่งไกลไม่ถึงโรงอาหารสักที

"อัสนายพาฉันเดินอ้อมทำไมเนี้ยโรงอาหารไปทางโน้นไม่ใช่เหรอ" ฉันชี้ไปอีกทาง

"ใครบอกว่าฉันจะไปกินข้าวโรงอาหาร"

"อ่าวแล้วนายจะไปกินที่ไหนล่ะ"

"บ้านฉันไงประหยัดเงินด้วย หรือเธออยากเสียเงิน" อืมนั่นสินะทำไมฉันต้องเสียเงินด้วย ฉันต้องเก็บเงินนี่นาหวังว่าสักวันหนึ่งมันจะพอไถ่บ้านตากับยายคืนมาให้แม่ฉันอยากให้แม่ภูมิใจในตัวฉัน ทุกวันนี้คุณพ่อรุจจะให้เงินฉันมาเรียนวันละ500บาทถามว่าเยอะมั้ยมันเยอะมากเพราะฉันใช้วันนึงไม่เกินหนึ่งร้อยบาทเพราะข้าวเช้าก็กินมาจากบ้าน จะใช้แค่กินข้าวกลางวันที่โรงเรียนกับซื้อขนมนิดหน่อยตอนเย็นก็กลับไปทานข้าวที่บ้านเงินเหลือก็หยอดกระปุกออมสินไว้ ฉันทำแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ย้ายมาอยู่บ้านคุณพ่อรุจ

ฉันเดินตามอัสมาจนถึงบ้านหลังโตของเขา บ้านของเขาใหญ่พอๆ กับบ้านของคุณพ่อรุจนั่นแล่ะฉันก็เลยไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือตกใจอะไรกับความใหญ่โตของบ้านอัส ถามว่านี่เป็นครั้งแรกไหมที่มาบ้านเขาก็เป็นครั้งแรกนะเพราะปกติฉันกับอัสเราไม่ค่อยลงรอยกันเจอหน้ากันก็จะชวนทะเลาะตลอดแต่ไม่รู้วันนี้ฉันคิดยังไงตามเขามาถึงบ้านคงเพราะด้วยความหิวแล่ะ><

"โลกมันจะกลมอะไรได้ขนาดนี้"

"นั่นสินะ" ฉันรู้สึกจี๊ดๆ ในใจยังไงบอกไม่ถูกเมื่อรู้ว่าพี่วายุเคยมีแฟนมาก่อน