วายุร้ายพ่ายรัก

มัดมือชกNC

16 มัดมือชก NC

นกยูง....

"คุณพ่อไม่ต้องยกอะไรให้นกยูงหรอกนะคะนกยูงไม่ได้ต้องการทรัพย์สมบัติอะไรทั้งนั้นเพราะมันไม่ใช่ของนกยูงของๆ ใครก็ให้เขาไปเถอะค่ะ แล้วนกยูงก็ไม่ได้อยากหมั้นหรือแต่งงานกับพี่วายุด้วยค่ะ"

"ไม่ได้นะลูก ยังไงนกยูงก็ต้องหมั้นกับวายุเพราะพ่อไม่เชื่อว่าวายุจะไม่ได้ทำอะไรหนู ถึงหนูจะบอกว่าไม่มีอะไรเกินเลยก็ตามวายุอาจจะข่มขู่หนูก็ได้ ถ้าเกิดมันมากกว่าที่พูดแล้วหนูท้องขึ้นมาล่ะลูกจะทำยังไงเพราะฉะนั้นเพื่อความสบายใจของพ่อกับแม่ พ่อจะต้องให้วายุกับนกยูงหมั้นกันเป็นจนกว่านกยูงจะเรียนจบ ถ้าถึงตอนนั้นแล้วนกยูงไม่ได้ท้องพ่อจะให้ถอนหมั้น"

"มัดมือชกชัดๆ"

"แล้วแกจะกลัวอะไรวายุ ถ้าแกไม่ทำน้องท้องพ่อก็จะให้แกถอนหมั้นกับน้องก็แค่นั้นแล้วทุกอย่างก็จะเป็นของแกเหมือนเดิม ถ้าแกยังนับถือฉันเป็นพ่อของแกอยู่แกก็ทำตามที่ฉันขอ"

"แค่เดือนเดียวก็พอมั้งเพราะผมมั่นใจว่าผมไม่มีทางทำให้ลูกสาวพ่อท้องแน่นอน"

"มันก็ไม่แน่หรอกเพราะพ่อรู้จักนิสัยแกดี"

แล้วงานหมั้นของฉันกับพี่วายุก็มีขึ้นในอีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมาซึ่งจัดขึ้นอย่างเงียบๆ ภายในบ้านเพราะคุณพ่อท่านไม่อยากให้คนอื่นรับรู้เรื่องนี้มากนักเนื่องจากฉันยังเป็นนักเรียนอยู่

วายุ....

หลังจากที่ผมถูกพ่อบังคับให้หมั้นกับนกยูงผมก็ไม่เคยมองหน้าหรือเข้าใกล้นกยูงอีกเลย ไอ้แผนการที่เคยวางไว้ว่าจะหลอกเจาะไข่แดงยัยนี่แล้วทิ้งก็เป็นอันต้องพับไปเพราะผมกลัวว่าจะพลาดทำยัยนั่นท้องแล้วต้องแต่งงานกัน ผมไม่ต้องการแบบนั้น

"วายุเดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป "ผมที่กำลังจะก้าวขาออกจากบ้านเพราะเช้านี้ผมต้องเข้าประชุมที่บริษัทก็ต้องหยุดชะงักเท้าแล้วหันกลับไปมองบุคคลที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน

"พ่อมีอะไรผมรีบ"

"วันนี้ก่อนเข้าบริษัทพ่อขอแกไปส่งน้องที่โรงเรียนด้วยนะอ่อแล้วก็รับน้องกลับด้วยเข้าใจไหม"

"ถ้ามันคือคำสั่งของพ่อผมก็ต้องทำใช่ไหม"

"มันเป็นคำขอพ่อไม่ได้บังคับหรือออกคำสั่งแก"

"รถที่บ้านก็มีตั้งหลายคันทำไมต้องให้ไปกับผม"

"วันนี้พ่อจะพาน้าดาวเรืองไปทำบุญที่วัดนอกตัวเมืองมันไกลก็เลยต้องใช้รถแล้วก็คนขับเพราะฉะนั้นมันก็เลยไม่มีใครขับรถไปส่งน้องไปโรงเรียน"

"ภาระชัดๆ" ผมพูดขึ้นลอยๆ หลังจากขับออกมาจากบ้านสักระยะและตอนนี้กำลังติดไฟแดงอยู่

"ถ้าพี่วายุไม่สะดวกไปส่งนกยูงก็บอกมาตรงๆ เลยค่ะ"

"ก็รู้ตัวนี่"

"ถ้างั้นก็ไม่ต้องไปส่งค่ะนกยูงเรียกแท็กซี่ไปเอง"

"เชิญ" ผมไม่สนใจว่ายัยนี่จะไปเรียนยังไงพอเธอลงจากรถผมก็ออกรถทันที

ที่บริษัท....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญครับ"

"คุณวายุคะคุณอิงอรมาขอพบค่ะเธอบอกว่านัดกับคุณวายุไว้ค่ะ"

"อ่อครับให้เธอเข้ามาได้เลย" ผมลืมไปเลยว่าวันนี้นัดอิงอรมาที่บริษัท หลังจากคืนนั้นที่อิงอรออรัลเซ็กส์ให้ผมบนรถผมกับอิงอรเราก็นัดเจอกันบ่อยก่อนจะไปจบกันที่โรงแรมหรือไม่ก็คอนโดของเธอ ก็ตามประสาวัวเคยขาม้าเคยขี่เธอรู้ว่าผมต้องการแบบไหนทำตรงไหนผมถึงจะมีอารมณ์ร่วมซึ่งผมก็พอใจในสิ่งที่เธอปรนเปรอให้ ต่างกันแค่ตอนนั้นผมกับเธอเป็นแฟนกันแต่ตอนนี้ไม่ใช่แต่ก็เอากันได้ผมไม่ติดแค่ที่ระบายความใคร่ไม่ต้องมีสถานะ ส่วนอิงอรเธออาจจะคาดหวังว่าผมจะขอเธอเป็นแฟนอีกครั้ง แต่เธออาจจะต้องผิดหวังเพราะผมคงไม่โง่กลับไปรักคนที่เคยทำผมเจ็บ ระหว่างผมกับอิงอรก็แค่สนุกด้วยกันบนเตียงจบก็แยกย้ายไม่มีอะไรมากกว่านั้น แม้ว่าผมเคยรักเธอมากแต่ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านั้นมันไม่เหลือแล้วตั้งแต่วันที่เธอกล้านอกใจผมไปเอากับคนอื่น

"ยุขาาาาา อรคิดถึงยุจัง" อิงอรเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มกับสายตายั่วยวน เธอนั่งลงบนตักผมแล้วเอาใบหน้าซุกไซร้ตามลำคอของผมเพื่่อปลุกอารมณ์ ไอ้ผมมันก็เป็นประเภทจุดติดง่ายซะด้วย ผมลากอิงอรเข้าห้องน้ำแล้วจัดการดันเธอให้หันหลังเข้ากำแพงจากนั้นก็...

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อ่าาา เร็วๆ ค่ะยุ อรจะไม่ไหวแล้ว อ้าาาาาา"

"ซี๊ดดด อ่าาาาาา" ผมกระแทกเข้ากระแทกออกจากทางด้านหลัง อยากจะบอกว่าน้องสาวของอิงอรมันไม่ได้คับแน่นเหมือนเมื่อก่อนผมว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเธอไม่ได้เอากับผมแค่คนเดียวเรื่องนี้ผมไม่ได้ซีเรียสขอแค่ทำแล้วน้ำแตกก็พอ พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเสร็จผมก็รีบดึงท่อนเอ็นออกมาก่อนจะจัดการถอดเครื่องป้องกันชนิดหนาพิเศษแล้วให้อิงอรจัดการมันต่อด้วยปากของเธอ

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ อ๊อก อ๊อก อ๊อก

"อ่าาาา แบบนั้นดีมากอร ซี๊ดดด อ่าาา" ผมครางด้วยควาเสียวน้ำสีขุ่นไหลทะลักออกมาจากปากของอิงอรเธอจัดการกลืนกินมันจนหมด ผมมองอย่างพอใจก่อนจะรีบจัดการเสื้อผ้าของตัวเองแล้วออกมานั่งทำงานต่อ

"ยุขา"

"มีอะไร" ผมถามแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง

"ตั้งแต่เรากลับมาคบกันแล้วมีอะไรกันยุป้องกันตลอดเลยอ่ะมันไม่ฟินเลย><"

"ทำไม หรือเธออยากสดงั้นเหรอ"

"ก็...ก็เมื่อก่อนตอนที่เราคบกันยุไม่เคยป้องกันเลยนี่คะทำไมตอนนี้ยุถึง.."

"ฉันไม่อยากพลาดน่ะ"

"พลาด?? พลาดอะไรคะ"

"เธอไม่กลัวตัวเองท้องหรือไง" ผมลองใจถามอิงอร

"ไม่กลัวค่ะ ถ้าอรท้องก็ดีเราจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่น" หึ ผมแสยะยิ้มในใจ

"เสียใจด้วยนะยังไม่อยากมีภาระ"

"ยุคะ"

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เธอกลับก่อนก็ได้นะฉันจะทำงานต่อ"

"ยุไล่อรเหรอคะ"

"เปล่า แต่ฉันต้องการสมาธิ" อิงอรหน้าตึงขึ้นมาทันทีก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องอย่างโกรธๆ และไม่พอใจซึ่งผมไม่ได้สนใจจะง้อเพราะมันมีไม่จำเป็นอะไร ผมก้มหน้าทำงานต่อเพราะเดี๋ยวต้องไปรับคู่หมั้นจำเป็นอีก

ผมขับรถมาถึงลานจอดรถของโรงเรียนนกยูง ผมโทรหาแต่เธอตัดสายทิ้ง ผมนั่งนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะโทรไปอีกรอบถ้ารอบนี้ยังไม่รับผมก็จะกลับทันที ไม่ถึงนาทีนกยูงก็กดรับผมกำลังจะอ้าปากพูดแต่คำตอบที่ได้คือ

"ไม่ต้องมารับค่ะจะกลับเองแค่นี้นะคะ" ตู๊ดดดดดดดดดดด แม่งเสียเวลากูชิบหาย ผมสถบออกมาอย่างหัวเสียเพราะต้องมานั่งเสียเวลารอเกือบครึ่งชั่วโมง แต่ก็ดีเพราะผมมีนัดกับพวกไอ้บิวอยู่พอดี แต่ในขณะที่กำลังถอยรถออกจากลานจอดสายตาก็ดันไปเจอเข้ากับบุคคลที่ทำให้ผมเสียเวลามารอ แต่เธอไม่ได้เดินอยู่คนเดียวมีอัสน้องชายของอิงอรเดินมาด้วยและเหมือนกำลังจะออกไปนอกโรงเรียน เสียงหัวเราะพูดคุยอย่างสนิทสนมทำผมรู้สึกขัดหูขัดตาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

บี้นนนนนนนนนนนน ผมบีบแตรรถใส่จนกระทั่งสองคนนั้นตกใจ แล้วหันมามองผมก็เลยเปิดกระจกรถลงแล้วจะโกนออกไป

"จะไปไหนกับผู้ชายก็โทรรายงานพ่อแม่เธอด้วยเดี๋ยวจะมาโทษว่าฉันไม่มารับ" ผมตะโกนออกไปโดยไม่สนใจว่ามีใครอยู่รอบข้างบ้าง

"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ นกยูงโทรบอกพ่อกับแม่แล้วขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะพี่ชาย ป่ะไปกันเถอะอัสเราหิวแล้วอ่ะ หิวจนจะกินนายได้ทั้งตัวแล้วรู้ป่ะ^^" นกยูงสะบัดหน้าพรืดใส่ผมก่อนจะขว้าแขนอัสมากอดแล้วพาเดินไป แม่งเห็นแล้วหมั่นใส้ชิบหาย ทำตัวแบบนี้อยากให้พ่อผมมาเห็นจริงๆ แต่ทำไมรู้สึกหัวร้อนด้วยวะ แต่ช่างแม่งเหอะ ก็ดีแล้วผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปส่งบ้าน

"เป็นเชี่ยไรวะมาถึงก็ดื่มเอาดื่มเอา" ไอ้กิตถามผมเพราะผมมาถึงไม่พูดจากับใคร มาถึงก็เทเหล้าเข้าปากอย่างเดียวไม่รู้ผมเป็นอะไรเหมือนกันรู้สึกหัวเสียหัวร้อนอย่างไม่ทราบสาเหตุ อาจจะเป็นเพราะอากาศมันร้อนรถมันติดมั้ง

"กูไม่ได้เป็นไร"

"ว่าแต่มึงมาคนเดียว??"

"แล้วมึงจะให้กูมากับใคร"

"ก็คู่หมั้นของมึงไง"

"มึงรู้ได้ไง" ผมหันไปถามไอ้บิวเพราะเรื่องที่ผมหมั้นผมไม่ได้บอกใครแม้แต่เพื่อนสนิทเพราะคิดว่าหมั้นไปเดี๋ยวก็ถอนหมั้น

"ก็วันหมั้นของมึงพ่อกูไปด้วยใช่เหรอ" เออนั่นสินะผมก็ลืมไปพ่อผมเชิญแค่แขกสำคัญเท่านั้นเพียงไม่กี่คน

"ไอ้เชี่ยยุมึงหมั้นแต่มึงทำไมไม่บอกพวกกูวะ มึงเห็นกูเป็นเพื่อนมึงอยู่หรือเปล่าวะ" ไอ้ธรเริ่มดราม่าจนผมเริ่มรำคาญ

"หมั้นเดี๋ยวก็ต้องถอนหมั้นอยู่ดีกูเลยไม่อยากให้พวกมึงเสียเวลาไปก็แค่นั้น"

"อะไรวะหมั้นแล้วจะถอนหมั้น"

"มึงจะถอนหมั้นทำไมวะ พ่อกูบอกว่าคู่หมั้นมึงก็คือลูกติดเมียใหม่พ่อมึงไม่ใช่เหรอพ่อกูยังบอกเลยว่าคู่หมั้นมึงน่ารักมากยังเรียนมอปลายอยู่ด้วยใช่มั้ยวะ"

"แม่งมึงนี่นะร้ายไม่เบากินเด็กเหรอมึงอ่ะไอ้ยุ"

"กินเชี่ยไรกูไม่ได้กิน" ก็แค่ชิมนิดชิมหน่อย ผมพูกคนเดียวในใจ

"อย่ามาพูดถ้ามึงไม่ได้กินพ่อมึงจะให้มึงหมั้นทำไม"

"มึงอย่าถามกูมากกูขี้เกียจตอบ พวกมึงรู้แค่ว่ากูถูกบังคับให้หมั้นก็พอ"

"แล้วเรื่องนี้ยัยอิงอรรู้ป่าววะ"

"ไม่รู้กูไม่ได้บอก" ผมคิดว่ามันไม่จำเป็นต้องบอกเพราะผมกับอิงอรก็ไม่ได้กลับมาคบกัน ก็แค่กินกันแก้เ****นแก้เหงาไปงั้น

"ระวังนะมึงยัยอิงอรเมียเก่ามึงอ่ะร้ายใช่เล่นยิ่งตอนนี้มึงกับยัยนั่นกลับมากินกันอีกรอบ ถ้าเกิดรู้ว่ามึงมีคู่หมั้นกูไม่อยากคิดเลยว่าคู่หมั้นมึงจะเจอกับอะไร"

"ไอ้ธรพูดมาแบบนี้กูห่วงคู่หมั้นตัวน้อยของมึงขึ้นมาเลยว่ะไอ้ยุ"

"ห่วงทำไม กูเป็นคู่หมั้นแท้ๆ กูยังไม่ห่วงเลย"