วายุ....
"มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ"
"สองคนนั้นดูมีพิรุจมากๆ"
"เห้อออออ อยากรู้จังอยากรู้จริงๆ" ผมนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะเงยหน้ามองเมียตัวเองบ่นอยู่คนเดียวมาสักพักแล้ว
"อืมมม จะรู้ได้ไงนะ"
"นกยูง" ผมเรียกนกยูง
"ทำไงดีนะ" แต่เธอก็ยังบ่นอะไรไปเรื่อยเหมือนไม่ได้ยินที่ผมเรียก
"นกยูง" ผมเรียกชื่อครั้งที่สองแต่เธอก็ยังไม่มีทีท่าจะหันมา
"นกยูง!!!" ผมตะคอกเสียงใส่เพราะเริ่มโมโหเมียแล้ว แล้วมันก็ได้ผลทันทีครับเธอหันมาตวาดแว๊ดใส่ผมทันทีทันใด
"พี่วายุ!!!เรียกนกยูงเสียงดังทำไมคะนกยูงก็นั่งอยู่แค่ตรงนี้พี่เรียกซะนกยูงตกใจหมด"
"นกยูงครับพี่เรียกนกยูงสามรอบแล้วนะรู้ไหมแต่นกยูงไม่สนใจพี่เลย"
"อ้าวเหรอคะ แฮ่ แฮ่ ขอโทษทีค่ะพอดีนกยูงมีเรื่องให้คิดนิดหน่อย>นกยูง....
ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะรู้สึกเป็นห่วงพี่แบม คือดูจากอาการของเธอเมื่อคืนแล้วเหมือนเธอมีเรื่องทุกข์ใจจริงๆแม้ว่าเธอจะปฏิเสธก็ตามแล้วเ
