หลอกล่อNC
1614 Words
นกยูง...
"โอเคพี่ไม่แกล้งละแต่พี่พูดจริงๆ นะมันมีจริงๆ นะนกยูงไม่อยากรู้จริงๆ เหรอพี่อยากบอกนะ"
"ผีอะไรคะบอกมาเลยค่ะนกยูงจะได้นอนสักที"
"ผีจับหัว เคยได้ยินป่ะ"
"งื้อแค่ชื่อก็น่ากลัวแล้วค่ะ><" ฉันรีบปฏิเสธไปก่อนเพราะไม่อยากนอมรับความจริง
"จริงอ่ะ"
"อื้มจริงค่ะ" ฉันรีบพยักหน้าทันที
"นกยูงจะไม่ช่วยพี่จริงๆ ใช่มั้ย"
"ค่ะ"
"โอเคครับพี่เข้าใจละ นกยูงคงไม่ได้ชอบพี่จริงๆ ถ้าอย่างงั้นพี่ไม่กวนนกยูงละก็ได้ งั้นนกยูงนอนต่อเถอะ" พูดจบพี่วายุก็ลุกออกจากที่นอน
"พี่จะไปไหนคะ"
"ไปข้างนอก"
"ไปข้างนอกตอนนี้น่ะเหรอคะ"
"อืมมม"
"ไปไหนคะนี่ดึกมากแล้วนะคะ"
"ไปหาที่ระบายไม่งั้นพี่คงทรมาน"
"ไปหาที่ระบายหมายถึงอะไรคะ.."
"ก็ไปให้ใครก็ได้ช่วยพี่ไง"
"หมายถึงพี่จะไปหาผู้หญิงเพื่อให้ช่วยพี่เหรอคะ"
"อืม นกยูงนอนต่อเถอะ หรือจะกลับไปนอนที่ห้องก็ได้นะเพราะพี่คงจะกลับมาอีกทีพรุ่งนี้เย็นๆ" ฉันมองพี่วายุที่เดินไปเปิดไฟแล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หน้าตู้เสื้อผ้า ฉันมองเขาที่กำลังติดกระดุมเสื้อแล้วก็กำลังจะเดินไปหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าเงิน ไม่รู้เพราะเหตุผลอะไรฉันรีบไปกอดเอวพี่เขาไว้ ฉันไม่อยากให้เขาไปหาผู้หญิงคนอื่น ถ้าฉันบอกว่าฉันหวงเขาจะได้มั้ยถึงเราจะไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ก็ชอบเขาไม่อยากให้เขาไปทำอะไรกับใครโดยเฉพาะทำเรื่องแบบนี้ ถึงฉันจะไม่รู้อะไรมากแต่ก็พอรู้ว่าผู้ชายกับผู้หญิงเค้าทำอะไรกัน
"พี่วายุอย่าไปนะคะนกยูงขอร้อง"
"พี่ว่านกยูงกลับไปนอนที่ห้องนกยูงเถอะ พี่รีบ"
"หื้อออ ไม่เอาค่ะนกยูงไม่ยอมให้พี่ไป นกยูงยอมรับก็ได้ว่านกยูงชอบพี่วายุนกยูงหวงพี่วายุไม่อยากให้พี่ไปทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่น"
"หมายความว่านกยูงจะ..."
"นกยูงจะยอมทำให้พี่ก็ได้ค่ะ" ฉันตัดสินใจพูดแบบนั้นเออกไปเพราะฉันหวงเขา ฉันรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ถูกแต่ฉันไม่อยากให้เขาไปมีอะไรกับใคร
"แต่..."
"แต่อะไร"
"แต่พี่วายุห้ามทำอะไรนกยูงนะคะนกยูงไม่อยากเป็นผู้หญิงใจง่ายถึงนกยูงจะชอบพี่มากแค่ไหนก็ตาม"
"โอเคครับพี่สัญญา"
"คำสัญญาของพี่นกยูงไม่อยากจะเชื่อแล้วค่ะ"
"แต่พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรนกยูงเลยนะ" อืมนะสินะพี่วายุก็ยังไม่ได้ทำอะไรฉันนี่นาก็แค่...จับมือฉันไปจับ...ตรงนั้นของเขาแค่นั้นเอง
"ป่ะไปที่เตียงกัน"
"ว๊ายยพี่วายุ" ฉันถูกพี่วายุอุ้มไปที่เตียงเขาจับฉันโยนลงไปบนเตียงแม้จะไม่ได้โยนแรงแต่ก็ทำเอาฉันจุกเหมือนกัน พี่วายุก้าวขาขึ้นเตียงค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของเขาออกทีละชิ้นสายตาก็เอาแต่จ้องฉันไม่กะพริบ ฉันลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเขาถอดทุกอย่างออกจากตัวเหลือเพียงชั้นในสีดำที่ปกปิดเจ้าตัวปัญหาของเขาเอาไว้ ฉันไม่อยากที่จะมองมันเลยสักนิดแต่ไม่รู้ทำไมฉันละสายตาไปจากตรงนั้นไม่ได้เลยเหมือนต้องมนสะกด พี่วายุขยับเข้ามาใกล้ฉันจนทำให้ตรงนั้นของเขาอยู่ตรงหน้าฉันแค่คืบ
"นกยูงจับมันหน่อยสิ"
"จะ..จับ เอ่อจับตรงไหนเหรอคะ"
"ก็ตรงนี้ไง" พี่วายุจับมือฉันไปจับมันอีกรอบแม้จะมีกางเกงชั้นในกั้นไว้แต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงความใหญ่โตของมัน เกิดมาอายุสิบแปดปีฉันไม่เคยจับอะไรของใครหรือเห็นของใครมาก่อน
"ค่อยๆ จับค่อยลูบมัน" ฉันค่อยๆ เอามือลุบมันอย่างช้าๆ ตามที่พี่วายุบอก
"จากนั้นก็ถอดกางเกงพี่ออกครับ"
"ถะ ถอดตอนนี้เลยเหรอคะ" ฉันเงยหน้ามองพี่วายุเพื่อถามอีกรอบ
"ครับ ถอดมันเร็วๆ มันอยากให้นกยูงสัมผัสมันจะแย่แล้ว" ฉันถอนหายใจหลับตาเพื่อทำใจก่อนจะค่อยๆ ลืมตาแล้วเอานิ้วเกี่ยวขอบชั้นในของเขาออกอย่างช้าๆ จนกระทั่งบางสิ่งบางอย่างมันดีดเด้งออกมาจนเข้ากับปากของฉันได้พอดีพอดี มันทั้งใหญ่แล้วก็ยาวมากๆ เกิดมาเพิ่งเห็นของผู้ชายครั้งแรก ฉันจ้องมันตาไม่กะพริบพร้อมกลืนน้ำลายอึกใหญ่
"มองนานขนาดนี้หิวเหรอครับ"
"หะ หิว เอ่อ นกยูงไม่ได้หิวนะคะ"
"นกยูงเอามือชักมันหน่อยชักเข้าชักออกรูดขึ้นรูดลงให้มันแข็งตัวกว่านี้"
"แบบนี้เหรอคะ" ฉันทำตามที่เขาพูดจนกระทั่งฉันรู้สึกว่ามันขยายตัวใหญ่และยาวขึ้นกว่าเดิมอย่างน่าอัศจรรย์
"เลียเลยครับคนดี พี่ไม่ไหวแล้ว"
"เลียเหรอคะ"
"ครับ เหมือนนกยูงกินไปติมเลียไอติมแบบนั้นเลย" ฉันหลับตาและจินตนาการว่าตัวเองกำลังกินไอศครีม
แผล่บ แผล่บ ฉันกลั้นใจทำเพราะมันไม่ได้อร่อยเหมือนไอศครีมที่ชอบกิน
"อ่าาา ซี๊ดดด อืมมม แบบนั้นครับคนดีเลียไปรอบๆ ตรงหัวด้วย อ่าาแบบนั้นครับคนดีของพี่ ซี๊ดดดด" ฉันทำตามที่พี่วายุบอกทุกอย่างให้เลียก็เลีย
"อ่าา นกยูงจ๋า อมให้พี่ที่ครับเอามันเข้าปากนกยูงเลยครับ"
- Writer
