Bad...7
1019 Words
Bad...7
"เฟิร์สคอร์ส พร้อมเสิร์ฟแล้วครับ นี่คือแอพพิไทเซอร์ ครีมซุปสำหรับคุณผู้หญิงและบรูเซตตาสำหรับคุณผู้ชายครับ" พูดจบ ตั้มบริกรในร้านที่กอบัวขอเปลี่ยนโต๊ะด้วยก็ยกอาหารคอร์สแรกให้กับทั้งสองคน
"เอ๊ะ! ทำไมเป็นนายมาเสิร์ฟ โต๊ะนี้ไม่ใช่พนักงานเสิร์ฟหญิงอีกคนเหรอที่คอยดูแล" คิระถามขึ้นมาหลังจากเห็นบริกรมาเสิร์ฟเป็นผู้ชาย
"ให้น้องคนนี้มาดูแลโต๊ะเราดีกว่าน้องผู้หญิงคนนั้นนะคะคิระ เธอดูซุ่มซ่ามไม่คล่องตัวเอาเสียเลย ริก้าว่าคนนี้ดีแล้วค่ะ"
"แต่ผมจะให้ผู้หญิงคนนั้นมาบริการโต๊ะนี้เหมือนเดิม หรือคุณมีปัญหา...ริก้า" ชายหนุ่มแสดงสีหน้าออกมาได้ชัดเจนว่าไม่พอใจกับการที่กอบัวเธอเปลี่ยนไปดูแลโต๊ะอื่น และที่สำคัญเธอพยายามหลบหน้าเขา
"คุณผู้ชายต้องการอะไรเพิ่มไหมครับ" ตั้ม บริกรชายที่เห็นท่าทางไม่ค่อยดีนักกล่าวตัดบทขึ้นมา
"ความหมายก็ตามที่ฉันพูด หรือนายไม่เข้าใจ ต้องให้ฉันเรียกผู้จัดการร้านใช่ไหม?" ชายหนุ่มฉายแววตาอันเกรี้ยวกราดที่ตั้มเห็นจนเป็นอันต้องขนลุกซู่และก้มหน้าทันที
"เอ่อ...ได้ครับคุณผู้ชาย เดี๋ยวผมตามเธอให้มาบริการโต๊ะนี้เหมือนเดิมครับ"
จากนั้นบริกรชายจึงรีบเดินไปหลังร้านและรีบเข้าไปคุยกับกอบัวทันที
หลังร้าน...
"เป็นอันว่าตกลงตามนี้นะน้อง ทั้งพี่และก็เธอจะได้ไม่มีปัญหากับลูกค้า" ตั้มได้อธิบายถึงเหตุผลต่างๆที่ต้องเปลี่ยนโต๊ะคืนให้กอบัวฟัง
"จ้าพี่ตั้ม ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะพี่"
จากนั้นกอบัวก็นำอาหารคอร์สต่อไปเสิร์ฟที่โต๊ะของชายหนุ่ม
"ครีสปี้ คาลามารี และลาซานญาค่ะ" หญิงสาวนำอาหารมาเสริฟด้วยท่าทีที่สุภาพนอบน้อม โดยเธอพยายามไม่มองหน้าเขา สนใจในอาหารและการบริการเท่านั้น เสิร์ฟเสร็จก็ถอยหลังยืนกุมมืออยู่ข้างหลังเยื้องจากเก้าอี้ของนางแบบสาว
คิระยกยิ้มที่มุมปากที่เห็นเธอกลับมา ซึ่งตรงกันข้ามกับนางแบบสาวอย่างริก้าที่ดูออกว่าชายหนุ่มดูพอใจเมื่อเห็นสาวเสิร์ฟได้กลับมาทำหน้าที่ที่โต๊ะของเธอ
หล่อนไม่ชอบขี้หน้าของสาวเสิร์ฟคนนี้เอาเสียเลย ไม่ว่าจะเป็นผิวที่ขาวอมชมพู ใบหน้าที่สวยงามสะดุดตา แม้แต่หุ่นถึงจะไม่ได้สูงอย่างนางแบบอยู่ในชุดยูนิฟอร์มแต่ดูแล้วก็แสนจะเซ็กซี่เหลือเกิน
คิระที่กำลังทานอาหารก็เหลือบมองหญิงสาวไปด้วยท่าทางนิ่งเฉยของเขาถึงจะไม่ได้แสดงท่าทีว่าถูกใจให้เห็นแต่ก็ทำให้ริก้ารู้ดีว่าเขาพอใจในตัวของสาวเสิร์ฟคนนี้ไม่น้อย ต่างจากริก้าหล่อนรู้สึกเกลียดขี้หน้าเด็กคนนี้ขึ้นมาทันที และอาหารก็เริ่มไม่อร่อยขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ เพราะบรรยากาศและอารมณ์ของเธอเริ่มไม่จอยเสียแล้ว เธอพยายามชวนเขาคุยเรื่องต่างๆไม่ว่าจะเป็นงานเดินแบบของเธอ เรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลของเขา หรือแม้แต่งานของเขา ชายหนุ่มก็ไม่มีบทสนทนาโต้ตอบใดๆมีแค่เพียงการพยักหน้าตอบรับเท่านั้น อาการและพฤติกรรมเหล่านี้ยิ่งทำให้หล่อนหงุดหงิดเอามากๆ
"ขออนุญาตเสิร์ฟเมนคอร์สค่ะ ของคุณผู้หญิงจะเป็นซีบาสลามครีมซอสสเต็กเสิร์ฟพร้อมไวท์ไวน์ Chateau d'Yquem ค่ะ" พูดจบกอบัวก็นำอาหารมาวางบนโต๊ะ และกำลังจะตามด้วยเครื่องดื่มทันใดนั้นริก้าเธอก็ลุกขึ้นทันทีทำให้ไวน์ขาวที่ราคาแพงแสนแพงนั้นราดรดมาที่ตัวของนางแบบสาว
"ว๊าย! นังคนชั้นต่ำแกทำอะไรของแกเนี่ย แกรู้ไหมชุดที่ฉันใส่มันราคามากกว่าเงินเดือนของแกทั้งเดือนเลยนะ แกจะชดใช้ฉันยังไงห่ะนังชั้นต่ำ" หล่อนตะโกนโวยวายเสียงดังลั่น
"หนูขอโทษค่ะคุณผู้หญิง" เธอยกมือไหว้พร้อมกล่าวคำขอโทษ ถึงจะรู้อยู่แก่ใจดีว่าริก้าจงใจยืนขึ้นขณะที่เธอกำลังจะเสิร์ฟไวน์ แต่เธอก็เป็นแค่พนักงานพาร์ทไทม์ตัวเล็กๆที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
"คุณดูสิคะคิระ นังนี่มันทำชุดคอลเลคชั่นใหม่ของริก้าเลอะหมดเลย คุณต้องจัดการนังชั้นต่ำนี้ให้ริก้านะคะ"
ชายหนุ่มยังนั่งนิ่งรอดูอาการสาวน้อยว่าเธอจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้
"หนูขอโทษอีกครั้งนะคะหนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ คุณผู้หญิงจะให้หนูชดใช้ยังคะ" เธอกล่าวขอโทษอีกครั้งด้วยท่าทีที่นอบน้อม
"ไม่เจียมกะลาหัว เด็กเสิร์ฟอย่างแกหรือจะมีปัญญามาชดใช้ฉัน" ริก้ายังคงไม่ลดละ
ความอดทนเธอก็มีขีดจำกัด คำก็ชั้นต่ำสองคำก็ชั้นต่ำ ถึงเธอจะจน เป็นแค่เด็กเสิร์ฟเธอก็มีศักดิ์ศรี และคงอดทนไม่ไหวจริงที่โดนกล่าวหา ซึ่งจริงๆต่างคนก็รู้ต่างว่าที่จริงแล้วมันอย่างไร ใครกันแน่ที่จงใจให้มันเป็นแบบนี้
"ถ้าคุณจะให้ฉันชดใช้และหาชุดแบบนี้ให้คุณ คุณก็ถอดมาสิคะ ฉันจะรีบเอาไปซักให้ซึ่งร้านซักรีดก็อยู่ไม่ไกลจากแถวนี้ นี่แหละค่ะคือการชดใช้ของฉัน คุณก็ยังคงได้ใส่ชุดเดิมแบบเดิมของคุณอยู่...แถมยังเป็นคอลเลคชั่นใหม่เหมือนเดิมเลยนะคะ" พอพูดจบเธอยังทำท่าลอยหน้าลอยตาใส่นางแบบสาวสวยให้เจ้าหล่อนยิ่งหมั่นใส้เธอเพิ่มขึ้นอีกด้วย
คิระชอบใจในคำตอบของเธอ และรู้สึกว่าเธอนั้นเป็นคนฉลาด ไม่ยอมคน มันยิ่งทำให้เขาสนใจในตัวเธอมากขึ้น
- Writer
