#หลายวันถัดมา
"เตรียมของครบแล้วหรอลูก" ผู้เป็นแม่เอ่ยถาม เพราะกลัวว่าชะเอมจะลืมเอาอะไรไป
"เรียบร้อยหมดแล้วนะคะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็เดินทางปลอดภัยนะลูก"
"ขอบคุณค่ะแม่ ไปก่อนนะคะพ่อ ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหา"
"จ้ะๆ"
จากนั้นชะเอมก็เอากระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองไปใส่ท้ายรถตู้ที่จอดรออยู่ที่หน้าบ้าน มันดูเหมือนว่าไปกันหลายคนนะ แต่จริงๆ แล้วก็ไปกันแค่สองคนเนี่ยแหละ กับคนขับรถเท่านั้นเอง
"ลืมอะไรหรือเปล่า" ไทเธย์ถาม
"คิดว่าไม่น่าลืมแล้วนะคะ"
"ออกรถได้เลย" บอกกับคนขับรถ
"ครับ"
#ช่วงบ่ายในวันเดียวกัน
แสงแดดช่วงบ่ายแก่ๆ สาดผ่านผืนทะเลที่กว้างใหญ่ พอให้เห็นเป็นเงาสะท้อนสีส้มตัดกับสีฟ้าครามของน้ำทะเล
เสียงคลื่นซัดเบาๆ ชนหาดทรายขาวนวลหน้าบ้านพักหลังเล็กๆ ริมชายหาด บ้านไม้สองชั้นทรงเรียบง่าย ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางต้นมะพร้าวสูง
ชะเอมยืนเท้าเปล่าอยู่ตรงระเบียงบ้าน ร่างบางในชุดเดรสผ้าฝ้ายพลิ้วเบาๆ
