ลวงรักรุ่นพี่วิศวะ

EP:10 ยั่วอารมณ์

ตกค่ำที่บ้านของชะเอม หลังจากที่ทำอะไรๆ เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ชะเอมก็กลับขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเองพร้อมกับเสื้อฮู้ดของรุ่นพี่ที่เพิ่งจะซักเสร็จ เธอตั้งใจซักมากยิ่งกว่าเสื้อผ้าของตัวเองที่โยนลงถังแล้วปล่อยให้เครื่องมันปั่นเองซะอีก จากนั้นก็เพิ่มความละมุนด้วยน้ำยาปรับผ้านุ่มกลิ่นโปรดของเธอ เหมือนจะเป็นน้ำหอมประจำตัวของเธอด้วยซ้ำ เพราะเธอไม่ได้ฉีดน้ำหอม กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยมาจากตัวเธอก็เป็นกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มเนี่ยแหละ

คนตัวเล็กหยิบเสื้อตัวใหญ่มาสวมอีกครั้ง เสื้อฮู้ดของรุ่นพี่ไทเธย์ พรุ่งนี้เธอจะเอาไปคืนเขา แต่วันนี้ขอได้สัมผัสการสวมใส่อีกครั้งเถอะ เพราะก่อนหน้านั้นมันเปียกไปหมดเลย

แต่จะว่าไปเสื้อตัวนี้มันใหญ่เกินไปสำหรับเธอมาก แขนยาวคลุมเลยมือไปครึ่งหนึ่ง แต่กลับรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด เหมือนยังมีกลิ่นของเจ้าของติดอยู่เลย

เธอหมุนตัวไปมาเบาๆ ส่องกระจกแล้วยิ้มกับเงาตัวเองที่ได้ใส่เสื้อของรุ่นพี่ มันรู้สึกดีจนพูดไม่ถูกเลย

ขณะที่กำลังมีความสุขอยู่นั้น ก็ดันนึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้ เธอจำคำพูดของรุ่นพี่ผู้หญิงได้ และก็เจ็บใจมากด้วย แค่ตอนนั้นไม่ได้ตอบโต้เท่านั้นเอง

"หึ! เป็นของตัวเองงั้นหรอ เล่นกับคนผิดแล้วค่ะ รุ่นพี่ไทยังไม่ใช่ของใครสักหน่อย มาดูกันว่าฉันหรือรุ่นพี่จะจีบติดก่อน"

ชะเอมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้อง จากนั้นก็ถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเองหน้ากระจก ที่เขาฮิตๆ กัน ถึงโทรศัพท์ของเธอจะไม่ได้ฮิตเป็นกระแสก็เถอะ เธอไม่ได้โฟกัสตรงนั้นเลย ที่เธอจะให้โฟกัสก็คือเสื้อต่างหาก

พอได้ภาพที่พอใจแล้วเธอก็เดินไปนั่งที่ปลายเตียง กดเลื่อนหารูปภาพที่คิดว่าสวยที่สุดที่ถ่ายไว้ ใส่ฟิลเตอร์สวยๆ แล้วพิมพ์แคปชั่นลงไป

Chaeam_20 : ในวันที่ฝนตกหนัก ก็มีหนุ่มใจดีให้เสื้อใส่กลับบ้าน ขอบคุณนะคะ (♡⁠‿⁠♡⁠) TT.

ทันทีที่เขียนแคปชั่นและคำใบ้เสร็จ เธอก็กดโพสต์ออกไปแบบไม่ลังเลเลย และนี่แหละวิธีที่เธอจะจัดการ ให้มันรู้กันไปสิ ว่าใครเหนือกว่าใคร

ไม่กี่นาทีต่อมา แจ้งเตือนก็ขึ้นรัวๆ

'อู้ววว แฟนหรือเปล่าน้าาาา'

'นี่มันเสื้อพี่ไทเธย์รึเปล่าาา??'

'เสื้อตัวนี้คุ้นๆ นะเว้ย"

เธออ่านคอมเมนต์ไป ยิ้มไป หัวใจเต้นตุ้บๆ แต่กลับรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก เธอตั้งโพสต์ไว้เป็นสาธารณะ ถึงจะไม่ค่อยได้โพสต์อะไรลง แต่ก็มีคนติดตามอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เพื่อนๆ ก็ยังช่วยกันแชร์อีกราวกับว่ารู้ใจกันยังไงยังงั้น ป่านนี้คงรู้ไปถึงหูรุ่นพี่คนนั้นแล้วล่ะ

"ชอบก่อนแต่จีบไม่ติด ผู้ชายไม่ชอบ ไม่สนใจ ก็ควรจะพิจารณาตัวเองแล้วนะคะ...รุ่นพี่"

ชะเอมยิ้มมุมปาก ให้มันรู้กันไปสิว่าเธอเองก็ร้ายใช่ย่อยเหมือนกัน เพราะอย่างน้อยเธอก็ไม่เอาเรี่ยวแรงไปตบตีเรื่องผู้ชายกับใครหรอก มันเสียเวลา และมันก็เจ็บตัวด้วย ถึงรุ่นพี่ไทเธย์จะไม่เคยบอกว่าชอบเธอ แต่มันก็มองออกว่าเขากำลังมีใจให้เธออยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่ตามมาเจอเธอทุกครั้งที่เธอมีปัญหาหรอก

เธอไม่เคยร้ายใส่ใครก่อน และก็ไม่เคยวุ่นวายอะไรกับใครด้วย เธออยู่ของเธอดีๆ แต่กลับมาหาเรื่องเอง ก็คงต้องเล่นสงครามประสาทกันสักหน่อยแล้วล่ะ ถ้ายังไม่คิดที่จะหยุด เรื่องปั่นประสาทเรื่องยั่วคนขอให้บอกเถอะ งานถนัดอยู่แล้ว

[ ตัดภาพมาที่ไทเธย์ ]

เขานั่งอยู่เงียบๆ ที่ระเบียงของคอนโด จนกระทั่งมีเสียงข้อความเข้ามา เขาหยิบขึ้นมาเปิดอ่านอย่างใจเย็น เลื่อนดูข้อความที่เพื่อนสนิทส่งเข้ามาในกลุ่ม นิ้วเขาหยุดกึกอยู่ที่หน้าจอโพสต์นั้นเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในนั้นแล้ว ไม่ได้สนใจคำถามที่เพื่อนส่งมารัวๆ เลย

ไทเธย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพ่งมองภาพตรงหน้า มันเป็นรูปภาพของผู้หญิงที่ถ่ายรูปหน้ากระจก ซึ่งมันก็ปกติทั่วไป แต่ทว่า... เขาจำได้ ผมสีนี้ หุ่นแบบนี้ และเสื้อตัวนี้มันคือของเขา!

"...เล่นอะไรของเธออีก"

เสียงพึมพำเบาๆ ออกมาจากปากเขา ทั้งที่สีหน้ายังเรียบนิ่งเหมือนเดิมแต่หัวใจของเขาในตอนนี้มันเต้นตุบตับรัวไม่เป็นจังหวะแล้ว ไม่รู้ว่าเธอกำลังเล่นอะไร ถึงได้กล้าถ่ายรูปเสื้อของเขาแถมลงแคปชั่นแบบนั้นอีก ไหนจะคำใบ้ย่อแบบนั้นอีก ต่อให้เป็นเด็กประถมอ่านแล้วก็ยังเดาได้ว่าเป็นใคร

@กลุ่มแชทไลน์ชมรม

P : อะไรยังไงครับเพื่อน

L : ไหนบอกไม่สนใจ

K : ไม่ตอบเพื่อนหน่อยหรอครับ

สารพัดคำถามรัวๆ ที่ส่งเข้ามาจนมือถือของเขาแทบค้าง แต่ไทเธย์กลับไม่ได้สนใจเลยสักนิด แค่อ่านผ่านๆ จากนั้นก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วคว่ำหน้าจอลงกับโต๊ะที่อยู่ข้างๆ เขาไม่รู้จะตอบอะไร และไม่มีเหตุผลด้วย เพราะมันไม่มีอะไรในกอไผ่ทั้งนั้น

#วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย

ใต้ตึกคณะวิศวกรรม ชะเอมมารอรุ่นพี่ไทเธย์ตั้งแต่เช้าๆ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะมาเรียนตอนเช้าหรือตอนบ่าย แต่ส่วนมากเขามีเรียนตอนเช้ามากกว่า เธอยืนรออยู่ไม่นานก็ได้เจอเขาจริงๆ ร่างสูงกำลังเดินเข้ามาอย่างใจเย็น แต่ใจของเธอกลับร้อนจนต้องรีบเดินเข้าไปหาเอง

"เสื้อของรุ่นพี่ค่ะ เอมซักให้แล้ว หอมฉุยเลยค่ะ"

"เล่นอะไรของเธอ" ถามพร้อมกับรับถุงใส่เสื้อมาถือเอาไว้ เขายังคาใจเรื่องเมื่อวานอยู่เลย

"เล่นอะไรคะ?"

"ก็ที่เธอโพสต์ลงไอจีเมื่อวานไง"

"ไม่มีอะไรค่ะ ก็แค่ถ่ายรูปลงแคปชั่นปกติ"

"ให้หมาดูมันยังรู้เลยว่าหมายถึงใคร"

"หือ? รุ่นพี่เป็น.."

"หยุดนะ ฉันแค่เปรียบเปรย ว่าเธอใบ้ชัดขนาดนั้น"

"อ๋อ...ชัดหรอคะ อืม.."

"เสื้อตัวนี้มันของฉัน ฉันใส่ประจำอยู่แล้ว ใครเห็นก็จำได้"

"งั้นหรอคะ เอมคิดว่าเสื้อแบบนี้มันมีทั่วไปซะอีก"

"ฉันสั่งตัดพิเศษ มันมีแค่ของฉันที่เป็นแบบนี้ลายแบบนี้"

"อ๋อ...ทำไมคะ ถ้ารุ่นพี่ไม่พอใจ เอมกลับไปลบให้ก็ได้นะ"

"ช่างมันเถอะ"

"แล้วรุ่นพี่จะมาหาเรื่องหัวเสียใส่เอมทำไมเนี่ย"

"ฉันแค่จะเตือนเธอ ว่าควรอยู่ในที่ที่พอดี ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน อย่าทำแบบนี้อีก"

"....."

"เข้าใจหรือเปล่า?"

"....."

"ฉันถามว่าเข้าใจหรือเปล่า..??"

"ค่ะเข้าใจค่ะ แต่ไม่รับปาก"

"???"

"ก็คนมันชอบนี่ ขอบคุณนะคะสำหรับเสื้อที่ให้ใส่ไป เอมไปเรียนก่อนนะคะ บายๆจุ๊บ~"