ลวงรักรุ่นพี่วิศวะ

EP:03 หาเหาใส่หัว

คำเตือน

❌เนื้อหาตอนนี้ตัวละครกระทำพฤติกรรมไม่เหมาะสมไม่ควรทำตามและเอาเยี่ยงอย่าง ❌

________________________________________

#หลายเดือนต่อมา

เป็นช่วงเวลาที่ชะเอมตามติดรุ่นพี่ไทเธย์มาตลอด จนคนใกล้ชิดนั้นรู้ว่าเธอกำลังตามจีบใคร เพราะเธอไม่เคยปิดบัง การกระทำของเธอเปิดเผยให้เพื่อนได้เห็นได้รู้ ว่าเธอชอบจริงๆ แต่ก็ยังเหมือนเคย ยังคงถูกเขาปฏิเสธเช่นเคย ส่วนเรื่องกิจกรรมชมรมจนป่านนี้เธอก็ยังไม่ได้เข้า

"วันนี้เพื่อนชวนเที่ยว ไปด้วยกันมะ?" ลี่่เพื่อนสนิทเอ่ยถามขึ้น

"เที่ยวไหน?"

"ก็เที่ยวแบบ ที่ผู้ใหญ่เขาเที่ยวกันไง"

"แล้วมันที่ไหนล่ะ?"

"คลับมั้ง"

"บ้า! ฉันอายุไม่ถึง จะเข้าไปได้ยังไงเล่า!"

"เข้าได้นะ พอดีฉันพอจะมีเส้นสายอยู่ที่นั่นบ้าง แอบเข้าทางหลังประตูไง" เพื่อนคนนึงเอ่ยขึ้นมา น่าจะเป็นเพื่อนคนที่ก่อตั้งเรื่องเที่ยวขึ้นมา

"วันเกิดเพื่อนทั้งทีนะเว้ย ไม่ไปจริงดิ?"

"นั่นสิ ปีนึงมีแค่ครั้งเดียวนะ อีกอย่างมันจะอะไรนักหนา อีกไม่กี่วันแกก็ยี่สิบแล้วนี่"

"ไม่ต้องดื่มก็ได้ แค่แบบเข้าไปแล้วก็ถ่ายรูปด้วยกันไง ฉันจะได้เอาโพสต์ลงไอจี แบบว่างานเลี้ยงวันเกิดก็มีเพื่อนมากันครบเลย"

"อะๆๆ โอเคๆ ไปก็ไป"

สุดท้ายเธอก็ขัดใจเพื่อนๆ ไม่ได้ รู้ดีอยู่แหละว่าต่อให้เธอคัดค้านปฏิเสธก็ยังจะถูกเพื่อนลากไปอยู่ดี

#เวลาต่อมา

คลับTTY ( Thaithey Club )

แสงไฟสีม่วงแดงกระพริบวูบวาบ เคล้าไปกับจังหวะเพลงแด๊นซ์ ที่ดังสนั่นภายในคลับชื่อดังใจกลางเมือง สถานที่ที่ไม่ควรมีเฟรชชี่อายุ 19 อย่าง 'ชะเอม' โผล่หัวมาแม้แต่นิดเดียว แต่เธอก็มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว

ถ้าพ่อแม่รู้เธอโดนตีตาย! เพราะไม่อยากถูกห้ามเลยบอกเพื่อนๆ ว่ามางานวันเกิดที่ร้านอาหาร

ชะเอมนั่งหน้าบูดเพราะที่นี่ค่อนข้างเสียงดังและเต็มไปด้วยคนมากมาย คงจะมีแค่เธอแหละมั้งที่อายุไม่ถึง และไม่สมควรจะอยู่ที่นี่ด้วย เธอกลัวว่าตัวเองจะถูกจับได้ ถูกจับส่งตำรวจ หลังจากนั้นพ่อแม่เธอก็จะรู้เรื่องนี้

"เอาน่า อีกแค่ไม่กี่วันแกก็ยี่สิบแล้ว แถมเรามีเส้น พี่การ์ดไม่เช็คบัตรหรอก" เพื่อนสนิทของชะเอมส่งเสียงแข่งกับเบส พร้อมดันแก้วเครื่องดื่มที่ไม่รู้ใส่อะไรมาให้

"ไม่เอาไม่ดื่ม"

"สักนิดก็ได้จิบๆ ไง อันนี้น้ำผลไม้ผสมแอลกอฮอล์นี๊ดเดียว"

"ตอนแรกก็ตกลงกันแล้วนี่ว่าไม่ดื่ม" ใช่ตอนนั้นที่ตกลงกัน ก็คือเธอจะไม่ดื่ม แต่นี่กลับยื่นแก้วเครื่องดื่มมาให้ซะงั้น

"แหม...มาสถานที่แบบนี้ทั้งที มันก็ต้องมีบ้างแหละว่าไหม"

ชะเอมลังเลเล็กน้อยก่อนจะรับแก้วมาถือเล่นอยู่ในมือ ท่าทางเงอะงะของเธอดูขัดกับแสงไฟและบรรยากาศรอบตัวอย่างสิ้นเชิง

เธอรู้ดีว่าเธอไม่ควรมา

ขณะที่กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางเพื่อนที่กำลังส่งเสียงและเต้นกันอย่างสนุกสนาน เธอมองไปรอบๆ ตัวเอง ทั้งชั้นล่างและชั้นบนอย่างหวาดระแวง

จนกระทั่ง...

เธอเจอใครบางคนที่ไม่ควรจะเจอที่นี่เลย และเธอก็ไม่คิดด้วยว่าเขาจะอยู่ที่นี่ เพราะบุคลิกของเขามันไม่เหมาะสมกับสถานบันเทิงแบบนี้เลยสักนิด

ชะเอมมองคนด้านบนตาไม่กระพริบ 'รุ่นพี่ไทเธย์' ยืนอยู่บนชั้นลอยของคลับ ดวงตาคมกริบใต้แสงไฟกะพริบสบเข้ากับดวงตากลมโตของเธอเพียงแวบนั้น ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียบแทบทันที

เขายืนนิ่งอยู่ไม่ถึงห้าวินาที ก่อนจะเดินฝ่าฝูงชนลงมาอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงเพลงที่ยังดังต่อเนื่อง

ชะเอมที่มองการกระทำของเขาอย่างไม่กระพริบตา เธอรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังเดินตรงดิ่งมาหาเธอ

หมับ!~

"ตามมา!!"

เสียงเข้มสั้นๆ ของเขาแทบไม่ได้ยิน ทว่าแรงดึงจากเขามันทำให้เธอรู้ว่าประโยคก่อนหน้านี้เขาพูดคำว่าอะไร

"โอ๊ย! รุ่นพี่ไทคะ!"

ท่ามกลางสายตาความงงงวยของเพื่อนๆ ชะเอมถูกดึงลากออกไป ฝ่ากลุ่มฝูงชนหนาๆ ที่กำลังยืนรายล้อมเต้นกันอยู่ตามจังหวะของเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม

เขาพาเธอเข้าไปในห้องด้านหลังคลับ ก่อนจะปิดประตูลงเสียงดังปั้ง ทิ้งเสียงภายนอกไว้ข้างหลัง เพราะข้างในนี้มันเงียบกริ๊บ เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจของเธอที่กำลังเต้นรัว

"เธออายุเท่าไหร่ เข้ามาที่นี่ได้ยังไง?!"

"สะ สะ สะ สิบเก้าค่ะ"

"บ้าฉิบ แม่ง!!"

"ตะ ตะ แต่ว่า อีกไม่กี่วันก็จะครบยี่สิบแล้วนะคะ"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับวันนั้น ตอนนี้อายุเธอยังไม่ถึง!"

เขากัดฟันพูด ใบหน้าที่เคยสงบนิ่งตอนอยู่ในคณะ ตอนนี้ดูเย็นชายิ่งกว่าเดิม และดูน่ากลัวมากกว่าเดิมด้วย

"ฉันถาม!"

"ก็แค่คลับ พี่จะเดือดร้อนไปทำไมอ่ะ ไม่ใช่พนักงานที่นี่สักหน่อย" เธอเถียงเขา ไม่ใช่ว่าไม่รู้ตัวว่าตัวเองผิดหรอกนะ แต่เขาเป็นใครทำไมต้องมาต่อว่าเธอขนาดนี้ เป็นพนักงานของที่นี่ หรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับที่นี่ก็ว่าไปอย่างสิ เขาเหมือนมาเที่ยวมากกว่า

"ฉันเป็นเจ้าของที่นี่!"

เสียงเขาทุ้มต่ำแต่หนักแน่นพอจะทำให้เธอเงียบไปทันที

เขาขยับเข้าใกล้เธอหนึ่งก้าว ดวงตาเข้มลึกจ้องเธอราวกับจะทะลุหัวใจ

"เธออายุไม่ถึง ต่อให้จะใกล้แค่ไหนก็ยังเข้าไม่ได้ ต่อให้พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของเธอก็ยังเข้าไม่ได้! แล้วถ้าตำรวจลงล่ะ? ฉันต้องเสียทั้งใบอนุญาต เสียทั้งชื่อเสียง เพราะเด็กที่ไม่รู้จักทำตามกฎอย่างเธอคนเดียว?!”

ชะเอมกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ แต่ก็ยังเชิดหน้าขึ้น เพื่อที่จะคุยกับคนตรงหน้า

"อีกไม่กี่วันก็ถึงแล้ว แค่คืนนี้คืนเดียวเอง แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย เอมยังไม่ได้ดื่มเลยนะคะ"

"ผิดก็คือผิด อย่ามาหาข้อแก้ตัว!" เขาตอบกลับทันควัน

ความเงียบกดทับอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจ เดินไปเปิดประตูออก

"กลับบ้านซะ ก่อนที่ฉันจะแจ้งเรื่องนี้ไปที่มหาวิทยาลัย แล้วถึงหูพ่อแม่ของเธอ"

"อย่าทำแบบนั้นนะคะ!"

"......"

"เอมกลับก็ได้ แต่ว่าเอมไม่มีรถ"

"แท็กซี่ก็มี เรียกกลับสิ"

"....."

ชะเอมหันหลังเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ไม่วายหันกลับมายักคิ้วใส่เขาอย่างกวนๆ

"รุ่นพี่ไทจำเอมได้สินะคะ เฟรชชี่จอมยุ่งจุ้นจ้านคนนั้นที่พี่เคยพูด"

เขาไม่ตอบ แต่สายตาที่มองเธออย่างเย็นชาก็พูดแทนทุกอย่างแล้ว